Όταν, προ 25ετίας, έκανα τις χειμερινές διακοπές μου στο Θιβέτ, ένα μοναχός μου είπε το εξής: «Να θυμάσαι και να το έχεις γνώμονα στη ζωή σου: O δρόμος προς την κορυφή είναι μακρύς, μοναχικός, κουραστικός και ανηφορικός. Ο δρόμος προς τον γκρεμό είναι συντομότατος και εντελώς κατηφορικός».
Θα μου πείτε τώρα, όλως δικαίως, μα τι δουλειά έχει το ρητό του μοναχού σε ένα κείμενο που αφορά στη McLaren και στο οδηγικό της δίδυμο; Μη βιάζεστε, όλα θα τα βάλουμε σε σειρά…Ας ξεκινήσουμε από τα απλά.
Πότε πήρε η McLaren το τελευταίο πρωτάθλημα οδηγών; Απάντηση: To 2008.
Γιατί δεν πήρε το αμέσως προηγούμενο εκείνου; Απάντηση: Γιατί είχε δύο team mates που ο ένας ήθελε να βγάλει το μάτι του άλλου, με την ομάδα να βρίσκεται στην άβολη θέση να διαθέτει έναν πολύ ταλαντούχο rookie δίπλα σε έναν δις παγκόσμιο πρωταθλητή, δίχως να ξέρει πώς να το διαχειριστεί, οπότε οι δυο τους σκοράρανε εν τέλει από 109 βαθμούς έκαστος, μένοντας αμφότεροι πίσω από τον Kimi Raikkonen, που τερμάτισε πρώτος με 110 και χρίστηκε παγκόσμιος πρωταθλητής!
Τι έγινε από το 2009 κι έπειτα; Απάντηση: Δεν ξαναείδε τίτλο η McLaren ούτε με κιάλι.
Fast forward στο 2024: Η Βρετανική ομάδα έχει την τύχη να διαθέτει το πιο ταλαντούχο και ελπιδοφόρο οδηγικό δίδυμο του grid, με τον 23χρονο Oscar Piastri να φροντίζει να δείξει φέτος για ποιο λόγο σφαχτήκανε για τα μάτια του Alpine και McLaren προ ενάρξεως της περσινής χρονιάς και με τον 24χρονο Lando Norris να αποτελεί τον πιστό της στρατιώτη, όντας στην ομάδα του Woking από το 2019, έχοντας προλάβει να τρέξει ακόμη και με κινητήρα Renault στην πλάτη!
Στις προ-Piastri εποχές, ο Norris, αφού πέρασε τόσο τη rookie χρονιά του, όσο και την αμέσως επόμενη, ολίγον στη σκιά του Carlos Sainz (2019-2020), εν συνεχεία δεν είχε ιδιαίτερη δυσκολία στο να “επιβληθεί” βαθμολογικά του Daniel Ricciardo, τις χρονιές 2021 και 2022 και να αποκτήσει έτσι ένα, έστω και ανομολόγητο, status No 1 οδηγού της ομάδας.
Με την McLaren να συνεχίζει να αλλάζει ανά διετία τον οδηγό της στο δεύτερο bucket, ήρθε η ώρα της άφιξης του Oscar Piastri το 2023, με τον λίαν επεισοδιακό τρόπο που αυτή έλαβε χώρα. Ακόμη και τότε όμως, ο Norris ήξερε ότι παρέμενε “πρώτο βιολί” εντός ομάδας, όντας στον 5ο χρόνο ως οδηγός της, με έναν εντελώς άπειρο ακόμη Piastri, που δύσκολα θα έλαμπε από την πρώτη του χρονιά στον κόσμο της F1 και μάλιστα σε μια McLaren που με δυσκολία κατάφερε να πάρει εν τέλει την 4η θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Βέβαια ο Norris είχε προλάβει να ζήσει και χειρότερα, όπως την, μάλλον ταπεινωτική, 5η θέση το 2022 και γενικότερα δεν είχε ζήσει ποτέ την ομάδα του να κάνει πρωταθλητισμό. Παρ’ όλα αυτά φρόντιζε να κλείνει τα αυτιά τους στις σειρήνες, όπου σειρήνες άλλες ομάδες που ενδιαφέρονταν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους.
Επανερχόμαστε στο σήμερα: Εκεί που στην αρχή της αγωνιστικής χρονιάς η McLaren έδειχνε ότι πάλι θα αγωνιζόταν για την 3η-4η θέση της κατάταξης στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, έχοντας μόνο ένα βάθρο 3ης θέσης με τον Norris στους τέσσερις πρώτους αγώνες, στους επόμενους δέκα είδε τους οδηγούς της να ανεβαίνουν 11 φορές συνδυαστικά στο βάθρο, με μία νίκη έκαστος, με αποτέλεσμα να φιγουράρει πλέον στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, 42 μόλις βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Red Bull Racing!
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο δεύτερος οδηγός εκείνης, ο Sergio Perez, κάθε άλλο παρά συχνή παρουσία έχει στο βάθρο (το γιατί κράτησε η Red Bull τον Perez αποτελεί από μόνο του θέμα για άλλο κείμενο), είναι απολύτως αυτονόητο ότι η McLaren έχει μπει πολύ δυνατά στο κυνήγι του πρωταθλήματος κατασκευαστών.
Ναι, αλλά με το πρωτάθλημα οδηγών τι γίνεται;
Αυτή δείχνει να είναι πραγματικά μία άλλη ιστορία, αφού η ίδια η ομάδα, όλως περιέργως, δε δείχνει να πολυπιστεύει ότι μπορεί να καλυφθούν οι 78 βαθμοί που χωρίζουν Vestappen-Norris, πόσo μάλλον οι επιπλέον 32 που απέχει ο Piastri από την κορυφή.
Μοιραία κάπου εδώ καταλήγουμε στην οδηγία που έδωσε στον Norris, μετά τη δική της αστοχία στα pit stops των δύο οδηγών της στον αγώνα της Ουγγαρίας και το απροσδόκητο undercut, να αφήσει τον Piastri να περάσει και να πάρει έτσι την πρώτη του νίκη.
Tην ίδια στιγμή ο Norris έχανε την ευκαιρία να ροκανίσει κατά επτά επιπλέον βαθμούς τη διαφορά του από τον Verstappen, ενώ θα έχει να λέει ότι ο Piastri δεν είχε τον ρυθμό να τον πλησιάσει, μετά το pit stop που έφερε το αλαλούμ.
Όσοι ακούσαμε τη στιχομυθία που έλαβε χώρα, μέσω team radio, μεταξύ του Norris και του αρχιμηχανικού του, μέχρι να πραγματοποιηθεί εν τέλει η αλλαγή θέσεων μεταξύ των δυο πιλότων, αντιληφθήκαμε πόσο εκνευρισμένος ήταν ο οδηγός με την ομάδα του.
Αυτή ήταν άλλωστε και η στιγμή που ο πιστός στρατιώτης συνειδητοποίησε για τα καλά ότι οι συνθήκες στις οποίες είχε μάθει, με τις δύο χρονιές του Ricciardo και τη rookie σεζόν του Piastri, έφταναν στο τέλος τους. Είχε την επιλογή βέβαια να αρνηθεί να υπακούσει, αλλά σε μια τέτοια περίπτωση θα άνοιγε τον δρόμο προς μονοπάτια στα οποία μάλλον δεν ήθελε να βαδίσει.
Καλώς ή κακώς μέχρι του σημείου εκείνου η McLaren δεν είχε δείξει καμία διάθεση να χρίσει επισήμως Νο 1 κάποιον εκ των δύο οδηγών της, κυρίως γιατί δεν είχε καταστεί η ανάγκη να το κάνει.
Επιπλέον, η πολυετής αποχή της από καταστάσεις πρωταθλητισμού, αποτυπώθηκε πεντακάθαρα στο σάστισμα που υπήρχε όταν οι δύο οδηγοί της ήταν στην πρώτη και δεύτερη θέση, για πρώτη φορά μέσα στη χρονιά και ο επικεφαλής αυτής, Andrea Stella, καλέστη να λάβει μία δύσκολη απόφαση.
Η οποία απόφαση ναι μεν επέδειξε τη σιδηρά πειθαρχία που εξακολουθεί να υφίσταται εντός ομάδας, αν και όποτε χρειαστεί, αλλά ταυτοχρόνως άναψε και επισήμως το φυτίλι μεταξύ των δύο team mates. Είναι απολύτως βέβαια ότι εφ’ εξής η κατάσταση δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια μεταξύ τους, αφού κανείς εκ των δύο δε θα χαρίσει το παραμικρό στον άλλο.
Δε γνωρίζω αν θα φτάσουμε να ζήσουμε εκ νέου καταστάσεις 2007 μεταξύ Alonso και Hamilton, αλλά το βέβαιο είναι ότι η εντός McLaren ζωή πλέον χωρίζεται στην προ και στη μετά grand prix Ουγγαρίας.
Κάτι που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα κιόλας μόλις σβήσανε τα πέντε φώτα στον εν λόγω αγώνα, οπότε και ο poleman Norris κοίταξε να στριμώξει τον, τρίτο στην εκκίνηση, Piastri, ώστε να έστριβε εκείνος πρώτος ανάμεσά τους, άρα και να διατηρούσε τον πρώτο λόγο για τη νίκη, όπως ήταν η εντός ομάδας συμφωνίας που είχε προηγηθεί.
Ασφαλώς θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν του έφταιξε κανείς που δεν εκκίνησε, για μία ακόμη φορά, όπως θα έπρεπε, αλλά, όπως όλοι γνωρίζουμε, η κριτική από τον καναπέ είναι ένα πολύ εύκολο σπορ.
Βέβαια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ήταν παραπάνω από σίγουρο ότι αυτή η κόντρα αργά ή γρήγορα θα εκκινούσε, καθώς είναι τέτοια η ποιότητα, αλλά και η ηλικία, των δύο οδηγών, που η συνύπαρξή τους σε μία ομάδα δεν θα αποδεικνυόταν εύκολη υπόθεση, αφού έκαστος έχει φιλοδοξία για παγκόσμιο πρωτάθλημα και ουδείς εκ των δύο θα την άφηνε να πάει χαμένη, όποτε και αν προέκυπτε αυτή.
Η (πρώτη;) χρονιά στην οποία υπάρχουν πιθανότητες για τίτλο είναι η φετινή, με ό,τι αυτό μπορεί να επιφέρει. Ως εκ τούτου, το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι αν θα καταφέρει η McLaren, σε βάθος χρόνου, να κρατήσει και τους δύο πιλότους της και την ίδια ώρα να είναι ευχαριστημένοι και οι δύο με τη θέση που θα έχουν εντός ομάδας, ή θα την πάρει η κατηφόρα. Η απάντηση είναι εξαιρετικά δύσκολο να δοθεί.
Θα μου πείτε τώρα βέβαια, γιατί, μήπως η Ferrari θα είναι σε ευκολότερη θέση από το 2025 κι έπειτα; Και θα έχετε απόλυτο δίκιο…
Υ.Γ: Ίσως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να επιστρέψει η McLaren στα χρώματα επί West (1997-2005) εποχής και να παρατήσει επιτέλους αυτό το πορτοκαλί στο αμάξωμα και την ακόμη πιο απωθητική πολυχρωμία στα καπάκια των ζαντών…
Και βέβαια, μην ξεχάσετε να δείτε το τελευταίο επεισόδιο του podcast του F1Racingnews, “GP2 Podcast…GP2”:
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.
