Παραφράζοντας τον τίτλο της, μάλλον αλλόκοτης, ταινίας “Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς”, που μας είχε έρθει το μακρινό 1999, κατ’ αρχήν -και πριν μπούμε στο κυρίως θέμα του παρόντος κειμένου- οφείλω να πω ότι όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ F1, προφανώς έχει τύχει να ανταλλάξω απόψεις με αρκετούς φίλους για τον Lewis Hamilton.
Κάποιοι τον παραδέχονται στο ακέραιο ως έναν εκ των διαχρονικά κορυφαίων οδηγών του σπορ και του βγάζουν το καπέλο, άλλοι σχεδόν δεν αντέχουν να τον βλέπουν και ισχυρίζονται ότι υπήρξε απίστευτα τυχερός, όντας τις κατάλληλες χρονικές περιόδους στις κατάλληλες ομάδες. Σε κανέναν, μα κανέναν όμως, δεν έχει υπάρξει αδιάφορος ο Βρετανός επτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής.
Κάτι απολύτως λογικό, εδώ που τα λέμε, καθώς αδιάφορος θα μπορούσε να είναι για τον οποιονδήποτε ο Marcus Ericcson, o Jean Eric Vergne, ή o Jolyon Palmer, ήτοι πιλότοι που περάσανε, αλλά δε θα έλεγε κανείς ότι αφήσανε κιόλας το αποτύπωμά τους στον μαγικό κόσμο της F1. O Lewis Hamilton, με τόσα πρωταθλήματα στην πλάτη, αδιάφορος δε μπορεί να είναι με τίποτα και για κανέναν.
Αναφορικά με το αν έχει σταθεί τυχερός, όντας τις κατάλληλες χρονιές στις κατάλληλες ομάδες, ακόμη κι αν δεχθούμε ότι αυτός ο ισχυρισμός περικλείει ψήγματα αλήθειας, την ίδια στιγμή εμπεριέχει μπόλικη δόση υπερβολής, παραβλέποντας κάποιες εξίσου σημαντικές παραμέτρους που έχουν να κάνουν με τον Βρετανό πιλότο, οπότε μάλλον τον αδικεί κατάφωρα.
Πρώτη εκ των παραμέτρων αυτών είναι ότι διανύει τη 18η χρονιά του στο σπορ και έχει αγωνιστεί σε δύο ομάδες όλες κι όλες, στη McLaren (2007-2012) και στη Mercedes (2013-2024).
Η Ferrari λοιπόν θα είναι μόλις η τρίτη ομάδα στην οποία θα βρεθεί, από το 2025, κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του.
Αυτό από μόνο του μαρτυράει αφ’ ενός την αφοσίωση που δείχνει στις ομάδες με τις οποίες δεσμεύεται, αφ’ ετέρου την οξυδέρκειά του να επιλέγει “στρατόπεδα” που είναι σε θέση να του προσφέρουν, αργά ή γρήγορα, ευκαιρία για παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι είχε προϋπάρξει εκείνου στη Mercedes για τρία χρόνια (2010-2012) ο Michael Schumacher, με ό,τι μπορεί αυτό να σήμανε για την πρόοδο του μονοθεσίου της γερμανικής ομάδας.
Δεύτερη παράμετρο αποτελούν τα πρωταθλήματα που έχασε από τον Nico Rosberg (2016) και, πολύ περισσότερο, από τον Max Verstappen (2021). Κι αν για το πρώτο μπορεί να θεωρηθεί λανθασμένη η υπόθεση ότι η Mercedes κάπου έδειξε να προτιμά να το κατακτήσει ο Rosberg, για το δεύτερο δε χωράει αμφιβολία ότι ο Michael Masi έγραψε ιστορία, με τη “ληστεία του αιώνα”.
Άσχετα αν οι ενέργειές του κρατήσανε, καλώς ή κακώς, στο σπορ τον Hamilton, καθώς σε αντίθετη περίπτωση μάλλον δεν θα είχε κανένα απολύτως κίνητρο να συνεχίσει να αγωνίζεται.
Για να μπούμε λοιπόν στο θέμα μας, τι μπορεί να σκέφτηκε ο πολυνίκης πιλότος της F1 και να πήρε την απόφαση να μετακομίσει, από του χρόνου, στη Ferrari, πλάι στον Charles Leclerc; Οι λόγοι ασφαλώς θα μπορούσαν να είναι πάμπολλοι, ορισμένοι όμως φαντάζουν λίγο πιο εύκολοι να τους μαντέψει κανείς:
Πρώτον και κυριότερον, το 2025 θα είναι η 18η συνεχόμενη χρονιά της Ferrari δίχως πρωτάθλημα οδηγών ή κατασκευαστών.
Κι αν αυτό έχει ξανασυμβεί μεταξύ 1980-1999 στο πρωτάθλημα οδηγών, δε σημαίνει ότι οι ιθύνοντες της FIA θα είναι ευχαριστημένοι με πιθανή επανάληψή του. Το αλογάκι πάντοτε ήταν, είναι και θα είναι θεμελιώδες κεφάλαιο της F1 και η μακρόχρονη αποχή της Scuderia από πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών, από άποψης marketing προφανέστατα μόνο ιδανικό σενάριο δεν αποτελεί.
Βέβαια τα πρωταθλήματα δεν τα δίνουν όσοι διαχειρίζονται την τύχη του αθλήματος (με την τραγελαφική εξαίρεση του κυρίου Masi), αλλά κερδίζονται από τις ομάδες και τους πιλότους, οπότε η επικείμενη αλλαγή κανονισμών, από το 2026 κι έπειτα, θα είναι μία νέα ευκαιρία για το ιταλικό εργοστάσιο να ανακατέψει την τράπουλα και να βρεθεί μπροστά από τον ανταγωνισμό, αφού, αν μη τι άλλο, διαθέτει τα κεφάλαια για να το καταφέρει.
Ασφαλώς, υπ’ αυτό το πρίσμα, ο Hamilton δε χρειαζόταν να βιαστεί να μετακομίσει στο Maranello από την ερχόμενη χρονιά, αλλά, αλήθεια, εκεί που όλοι θεωρούσαμε ότι μέχρι και το 2025 θα έπαιρνε, σχεδόν περπατώντας, τα πρωταθλήματα η Red Bull Racing, ποιος βάζει τώρα το χέρι του στη φωτιά ότι τόσο ο φετινός τίτλος όσο και -ακόμη περισσότερο- εκείνος της επομένης χρονιάς θα καταλήξουν εν τέλει στον Max Verstappen;
Από αυτό όμως μέχρι να φτάσουμε βάσιμα να πιστεύουμε ότι η Ferrari μπορεί να μετατραπεί σε πρωταγωνίστρια από την ερχόμενη κιόλας χρονιά, σαφέστατα υφίσταται χάσμα, αλλά η φετινή έκπληξη που ονομάζεται McLaren και που, αγώνα με τον αγώνα, κάθε άλλο παρά πυροτέχνημα αποδεικνύεται, μάλλον επιτρέπει πάσης φύσεως σκέψεις και υποθέσεις.
Η επταετής σαρωτική κυριαρχία της Mercedes στην υβριδική εποχή (2014-2020) ήταν απολύτως ξεκάθαρο ότι, για το καλό της ίδιας της F1, κάπου έπρεπε να ολοκληρωθεί και αυτό ακριβώς συνέβη με τις αλλαγές που επήλθαν το 2022 (είπαμε, το πρώτο πρωτάθλημα του Max Verstappen θα είναι για πάντα παραπάνω από αμφισβητούμενο).
Τη σκυτάλη πλέον έχει πάρει εκ νέου η Red Bull Racing, μετά την πρώτη δική της δυναστεία, των ετών 2010-2013, οπότε και με μπροστάρη τον Sebastian Vettel ουσιαστικά αντίπαλο είχε μόνο τον Fernando Alonso, το 2010 και το 2012.
Η Ferrari, για μία ακόμη φορά, έχει περιοριστεί σε ρόλο… κομπάρσου.
Είναι λοιπόν αρκετά πιθανό ο Hamilton να διαισθάνθηκε ότι, με τις επερχόμενες αλλαγές από το 2026 κι έπειτα, δε μπορεί παρά να έρθει το πολυπόθητο πλήρωμα του χρόνου για την ιταλική ομάδα να ξανανέβει στην κορυφή της κορωνίδας των μηχανοκίνητων σπορ.
Αν όντως συμβεί αυτό, τότε θα έχουμε δύο πιλότους που κυριολεκτικά θα φάνε τα λυσσακά τους για το ποιος θα είναι εκείνος που θα επαναφέρει το αλογάκι στο Νο 1 όσον αφορά το πρωτάθλημα οδηγών, οπότε και θα τον γράψει η ιστορία. Μπορεί λοιπόν να φανταστεί κανείς καλύτερο σενάριο κατάκτησης του 8ου πρωταθλήματος για τον Hamilton, απ’ το να το καταφέρει αυτό όντως κάτοικος Maranello;
Σε μία τέτοια περίπτωση, θα φτάσει να γίνει, κοντά στην ολοκλήρωση της καριέρας του, ήρωας για τους tifosi, κάτι που αναμφισβήτητα δε γίνεται να τον αφήνει αδιάφορο.
Μη ξεχνάμε επίσης ότι πρωτάθλημα με τη Ferrari δε καταφέρανε να πάρουν, κατά το παρελθόν, δύο επίσης σπουδαίοι πιλότοι της γενιάς του Hamilton και δεν είναι άλλοι από τους Sebastian Vettel και Fernando Alonso.
Το ίδιο και ο Kimi Raikkonen βέβαια, στη δεύτερη θητεία του στην ιταλική ομάδα.
Όντας εγωιστής, γιατί, εδώ που τα λέμε, κανείς δε γίνεται πρωταθλητής αν δεν έχει μπόλικο εγωισμό μέσα του, ο Hamilton θα θέλει να είναι εκείνος που θα το καταφέρει, οπότε προσθέστε ένα επιπλέον κίνητρο σε όλα τα παραπάνω.
Και βέβαια δε νομίζω να υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι είναι ίδιο, από άποψης πρεστίζ, να παίρνεις πρωτάθλημα με τη Ferrari, με team mate τον Charles Leclerc και να το καταφέρνεις αυτό με την Mercedes, με team mate τον Valtteri Bottas. Δεν υποτιμώ σε καμία περίπτωση τα ασημί βέλη, αλλά, κακά τα ψέματα, δεν έχουν το ίδιο ειδικό βάρος ως ομάδα με τη Scuderia.
Και γιατί όμως να πάρει το πρωτάθλημα ο Hamilton και όχι ο Leclerc, αν και όποτε συνέλθει και επανέλθει δυναμικά η Ferrari;
Θεωρώ ότι κι αυτό ακόμη αποτελεί κίνητρο για τον Βρετανό, το να καταφέρει δηλαδή να υποσκελίσει το, κατά 13 χρόνια νεότερό του, πουλέν της ιταλικής ομάδας, που πολλοί θεωρούν ότι αποτελεί μελλοντικό πρωταθλητή.
Άλλωστε κι όσοι ισχυρίζονταν ότι ο Russell, ερχόμενος στη Mercedes, θα “πατούσε” τον Hamilton, τελικά είδαν τον τελευταίο να υπολείπεται βαθμολογικά του team mate του το 2022, εν συνεχεία όμως να τον αφήνει 59 βαθμούς πίσω το 2023 και 34 μέχρι στιγμής στη φετινή χρονιά. Άρα μόνος τελειωμένος δεν δείχνει, έστω κι αν το κοντέρ των ετών γράφει 39 για τον ίδιο.
Και κάπου εδώ, ύστερα από όλα τα παραπάνω, θα έρθει εκείνος που αντιπαθεί σφόδρα τον Hamilton και, με μία μόνο φράση, γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, θα σου πει «Άσε μας αδερφάκι, καθαρά για τα λεφτά το έκανε και στην Ιταλία θα πάει για τουρισμό και dolce vita»….
Και βέβαια, μην ξεχάσετε να δείτε το τελευταίο επεισόδιο του podcast του F1Racingnews, “GP2 Podcast…GP2”:
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.
