“Τα θαλασσώσατε”, ήταν το μήνυμα του Sebastian Vettel προς την ομάδα του, όταν, για άλλη μια φορά, αντιλήφθηκε πως ο αγώνας του ήταν ατελέσφορος.
Δεν είναι πολύ μακρυά το 2013, εκεί στην Ινδία που ο Sebastian Vettel “κλείδωνε” μαθηματικά τον 4ο παγκόσμιο τίτλο του. Εφτά χρόνια μετά και γυρνώντας πίσω δεν νομίζω να υπήρχαν πολλοί που θα περίμεναν την σημερινή εικόνα από τον πάλαι ποτέ 4ακις Παγκόσμιο Πρωταθλητή
Κι όμως ο Fernando Alonso, 2ος εκείνη την χρονιά, είχε πει: “Όταν πιάσει μη ανταγωνιστικό μονοθέσιο στα χέρια του και δεν θα μπορεί να αποδώσει (αν δε μπορεί να αποδώσει), τότε τα 4 αυτά πρωταθλήματα θα χτυπάνε άσχημα στον κόσμο”
Κόμπλεξ; Ανικανότητα να δεχτεί την ήττα του; Πολλά είχαν ακουστεί για τον ίδιο όταν δήλωσε αυτά, αλλά να που σιγά σιγά έχουν αρχίσει να ξαναέρχονται αυτές οι δηλώσεις στην επιφάνεια.
Έχει σημασία, όμως, να δούμε πως ηχούν αυτά τα λόγια σήμερα.
Βγαίνοντας από 4 πανάξια πρωταθλήματα, ο Sebastian Vettel, έχει να θυμάται: Ήττα από έναν άσημο Daniel Ricciardo, 2 πρωταθλήματα χαμένα με κατεβασμένα τα χέρια και πολλά τετακε, αφού θα μπορούσε να τα παλέψει μέχρι τέλους αν δεν υπέπεφτε σε επαναλαμβανόμενα λάθη και μια ακόμα συντριβή από έναν “rookie” σε κορυφαίο μονοθέσιο.
Δεν θα αναλύσω τις αδυναμίες της Ferrari να σταθεί στο ύψος της, γιατί σκοπός μου είναι να κρίνω τον Sebastian Vettel και όχι να αναλωθώ στην Ferrari. Αυτά όλα μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ.
To θέμα είναι ότι τα 4 πρωταθλήματα δεν φέρνουν μόνο δόξα, χαρά και ευτυχία. Φέρνουν βάρρος, ευθύνες και αυστηρότερους κριτές. Τα 4 πρωταθλήματα αυξάνουν τις απαιτήσεις. Δεν δίνουν χάρη σε έναν οδηγό να κάνει λάθη και να μην αποδίδει. Το αντίθετο μάλιστα. Του επιβάλουν να είναι καλύτερος.
Ασφαλώς, όλοι δικαιούνται να έχουν μια κακή χρονιά. Και ο Lewis Hamilton ήταν “κακός” το 2011. Δεν είναι, όμως λογικό από μεριάς ενός 4ακις παγκόσμιου πρωταθλητή να χάνει από τον Daniel RIcciardo, τον Charles Leclerc και να υποπεφτει συνεχώς σε λάθη ενώ βρίσκεται υπό πίεση διεκδικώντας 2 πρωταθλήματα.
Κι εδώ είναι η διαφορά με τον Lewis Hamilton. Ναι, ο Hamilton έχει το κορυφαίο, με διαφορά μάλιστα, μονοθέσιο, και ναι, δεν έχει ανταγωνισμό. Το θέμα όμως είναι ότι δεν έδωσε δικαίωμα να αμφισβητηθούν τα πρωταθλήματά του. Δεν υπέπεφτε σε λάθη (πολύ σπάνια), και ήταν πάντα σταθερός να μην υποκύψει σε πίεση.
Ο Nico Rosberg χρειάστηκε 3 χρόνια, μερικά DNF του Lewis και μια “ύποπτη” αλλαγή μηχανικών μεσούσης της σεζόν, για να τον κερδίσει (δίκαια προφανώς). Πράγμα που ήταν τόσο δύσκολο, που αναγκάστηκε να αποσυρθεί.
Κι επανέρχομαι στον Sebastian Vettel. Έτσι αυστηρά κρίνεται ένας πιλότος όταν το όνομά του γράφει από κάτω 4 πρωταθλήματα, πόσο μάλλον 6.
Για να καταλήξουμε. Δυστυχώς, ο Sebastian Vettel συνέβαλε τα μέγιστα στην σημερινή, ομολογουμένως απαράδεκτη αντιμετώπισή του από την Ferrari. Έδωσε δικαίωμα να αμφισβητηθεί το “Νούμερο 1 status” που απολάμβανε, από έναν άσημο ονόματι Charles Leclerc.
Έδωσε δικαίωμα στην ομάδα του να στηριχτεί πάνω στον Charles Leclerc και να του φτιάξει ένα μονοθέσιο στα μέτρα του. Ακόμα και έτσι, όμως, εδώ τεστάρεται η προσαρμοστικότητα του Sebastian Vettel. Ο Senna οδηγούσε μια Williams χωρίς βοηθήματα και έπαιρνε pole. Ο Alonso με μια εντελώς διαφορετική σε στήσιμο McLaren τερμάτισε 1 βαθμό πίσω από τον πρωταθλητή Raikkonen.
Όσο δίκιο είχε ο Sebastian Vettel να “κράξει” την ομάδα του, άλλο τόσο οφείλει να βελτιωθεί και ο ίδιος. Είναι άδικο για έναν πιλότο με 4 πρωταθλήματα, νικητή της πιο “ανταγωνιστικής” σεζόν (2012) να αδικεί με τέτοιον τρόπο τον εαυτό του και να δικαιώνει τους επικριτές του.
Ο Sebastian Vettel έχει ακόμα μέλλον στο άθλημα. Λίγο; Πολύ; Μόνο ο ίδιος ξέρει. Είναι ζωτικής σημασίας, όμως, να ξαναβρεί τον παλιό καλό του εαυτό, γιατί η F1 χρειάζεται τον Sebastian Vettel που ήταν νικητής με αυτοπεποίθηση και όχι να βολοδέρνει στην 13η θέση.
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, Youtube και Twitter.
