Γνωρίζω ότι ο όρος “γυρολόγος” κατά κανόνα δεν έχει θετική χροιά. Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο τον χρησιμοποιώ στην προκειμένη περίπτωση δεν αποτελεί κανενός είδους μομφή για τον Ισπανό οδηγό της F1 -που άλλωστε θεωρώ ότι μάλλον έχει αδικηθεί στην μέχρι τώρα καριέρα του-, αλλά αναφέρεται σε κάποιες συγκυρίες αυτής.
Αν λοιπόν εξαιρέσουμε την τετραετία του (2021-2024) στη Ferrari και κοιτώντας προς τα πίσω, ο Sainz δεν έχει καταφέρει, για διαφόρους λόγους, να βγάλει τριετία σε άλλη ομάδα, όσο αγωνίστηκε σε McLaren (2019-2020), Renault (2017-2018) και Toro Rosso (2015-2016-2017), ενώ το 2025 θα τον βρει να κατευθύνεται στην 5η κατά σειρά ομάδα της μέχρι στιγμής καριέρας του, που δεν θα είναι άλλη από την Williams, κάνοντας μία επιλογή που ομολογουμένως εξέπληξε πολύ κόσμο.
Το να αγωνίζεσαι 11 χρόνια στη F1 και να προλαβαίνεις στο εν λόγω διάστημα να έχεις περάσει από 5 ομάδες, με μία πρώτη ανάγνωση κάθε άλλο παρά θετικό φαντάζει. Είναι όμως εξ’ ολοκλήρου ευθύνη του ιδίου οι συνεχόμενες μετακινήσεις του, πραγματοποιήθηκαν κατόπιν δικών του αποφάσεων, ή θα μπορούσε, σε μία διαφορετική εξέλιξη των γεγονότων, να έχει “στρατοπεδεύσει” σε κάποια από τις ομάδες αυτές;
Για αρχή οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο Ισπανός έχει υπάρξει μία παραπάνω από διακριτική και απροβλημάτιστη περίπτωση πιλότου στην τετραετία που ακόμη διανύει με την Ferrari, δίχως να υπολείπεται αισθητά του team mate στην Ιταλική ομάδα.
Πηγαίνοντας εκεί το 2021 και βρίσκοντας ένα Charles Leclerc που την προηγούμενη χρονιά είχε αφήσει πίσω του βαθμολογικά τον Sebastian Vettel, o Sainz σκόραρε 164.5 βαθμούς έναντι 159 του team mate του, ένα αποτέλεσμα που μάλλον ξάφνιασε πολύ κόσμο στο Maranello.
Την επόμενη χρονιά ο Μονεγάσκος ομόσταυλός του πήρε το αίμα του πίσω, κατακτώντας 308 βαθμούς, με τον Sainz να σταματάει στους 246, ενώ το 202 βρήκε και πάλι τον Leclerc νικητή, έστω και με βραχεία κεφαλή, αφού τερμάτισε στην 5η θέση με 206 βαθμούς, με τον Ισπανό να κατατάσσεται 7ος με 200, με τη διαφορά όμως ότι ο Sainz ήταν ο μόνος πιλότος που έκανε νίκη την εν λόγω χρονιά και δεν οδηγούσε για τη Red Bull, στον αγώνα της Σιγκαπούρης.
Την τρέχουσα σεζόν Leclerc και Sainz είναι και πάλι σχετικά κοντά σε βαθμούς (217-184, μέχρι και τον αγώνα της Monza), με τον Leclerc να έχει βέβαια μία παραπάνω νίκη (και μάλιστα εντός έδρας, στο ναό της ταχύτητας), ένα παραπάνω βάθρο 3ης θέσης, καθώς και δύο pole positions, σε Monaco και Spa, έστω κι αν η δεύτερη προήλθε λόγω ποινής 10 θέσεων του Max Vestappen.
Το πλέον σίγουρο είναι ότι η τετραετής συνύπαρξη των δύο πιλότων έχει υπάρξει παραπάνω από ήρεμη, αλλά και εκατέρωθεν παραγωγική, όσον αφορά στο βαθμολογικό σκέλος, οπότε η απόφαση της Ferrari να αποδεσμεύσει τον Sainz για να έρθει στη θέση του ο Lewis Hamilton, προφανέστατα τον έχει αφήσει με ένα τεράστιο παράπονο και του έχει πληγώσει βαθύτατα τον εγωισμό, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που ήταν εκείνος που είχε το σθένος να διορθώσει σε δύσκολες καταστάσεις και με δική του πρωτοβουλία την λανθασμένη στρατηγική της ομάδας του.
Το ακριβώς αντίθετο του team mate του δηλαδή, που πάντοτε υπακούει στο team radio, αλλά διαμαρτύρεται κατόπιν των αγώνων για τυχόν άστοχες αποφάσεις της Ferrari.
Ως εκ τούτου, η φυγή του Sainz από την Ferrari κάθε άλλο παρά στον ίδιο μπορεί και πρέπει να χρεωθεί. Η διετία που πέρασε στη McLaren υπήρξε εξίσου επιτυχής για εκείνον, αφού και τις δύο χρονιές υπερκέρασε τις επιδόσεις του team mate του, Lando Norris, (96-49 βαθμοί το 2019, 105-97 το 2020), πετυχαίνοντας το πρώτο του podium το 2019 με τη McLaren, έχοντας ξεκινήσει 20ος (!) στον αγώνα της Βραζιλίας, με το δεύτερο να έρχεται το 2020 με τη 2η θέση στη Monza, σε μια χρονιά που ολοκλήρωσε με πραγματικά εντυπωσιακό τρόπο, έχοντας επτά συνεχόμενους βαθμολογούμενους τερματισμούς σε ανάλογα grand prix.
Με τη λήξη της σεζόν 2020 όμως πήρε μία τολμηρή απόφαση, αφήνοντας την McLaren για τη Ferrari, που είχε τερματίσει στην -εντελώς ταπεινωτική- 6 η θέση της βαθμολογίας κατασκευαστών! Κι όπως θα έδειχνε αργότερα η ιστορία, για μία ομάδα που αρκετές φορές τον αντιμετώπισε ως Νο 2 πιλότο της, άσχετα αν δεν υπήρξε ποτέ τέτοια δήλωση από μέρους των ιθυνόντων της scuderia. Η εν λόγω απόφαση λοιπόν δεν υπήρξε επωφελής για την καριέρα του Ισπανού, αν και είναι απολύτως κατανοητό ότι για καθέναν πιλότο αποτελεί όνειρο να οδηγήσει κάποια στιγμή για το αλογάκι.
Πηγαίνοντας ακόμη πιο πίσω, ήταν ιδιαιτέρως σύντομη η παρουσία του Sainz στη Renault, που ξεκίνησε το 2017, τέσσερις μόλις γύρους πριν το φινάλε της σεζόν και διήρκησε και για το 2018. Ομόσταυλός του αυτή τη φορά ήταν ο σκληροτράχηλος Nico Hulkenberg και στη μόνη χρονιά που ουσιαστικά μπορεί να γίνει σύγκριση ανάμεσά τους, ο Sainz έμεινε 16 βαθμούς πίσω από τον Γερμανό (69-53), με 13 βαθμολογούμενους τερματισμούς, έναντι 11 του team mate του.
Ήταν βέβαια παραπάνω από εμφανές ότι άλλα περίμενε όταν έφευγε από την Toro Rosso και πήγαινε δανεικός -με τις ευλογίες της Red Bull- στη Renault και άλλα συνάντησε τελικά, ενώ υπήρξε απόφαση της Γαλλικής ομάδας να τον αποδεσμεύσει, προτιμώντας να κρατήσει τον Hulkenberg, ο οποίος και δημιούργησε εν συνεχεία δίδυμο με τον Daniel Ricciardo. Ούτε και εδώ λοιπόν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Sainz ότι έβλαψε ο ίδιος την καριέρα του, ενώ μόνο καλά δε πήγε το project Renault γενικότερα, οπότε απλά απεδείχθη χάσιμο χρόνου η παρουσία του στην εν λόγω ομάδα.
Τέλος, και πάντα κοιτώντας αντίστροφα, η αρχή της καριέρας του Sainz γράφτηκε στην Toro Rosso, όπου, έχοντας πρώτο team mate τον Max Verstappen το 2015, βαθμολογήθηκε στον παρθενικό του αγώνα, στο grand prix της Αυστραλίας, κατακτώντας την 9η θέση, συνεχίζοντας με μία 8η στον αμέσως επόμενο αγώνα, στη Μαλαισία.
Η πορεία του όμως δεν υπήρξε ανάλογη, αφού είχε 7 εγκαταλείψεις για πάσης φύσεως λόγους που δεν άπτονταν της οδήγησής του (ηλεκτρικά, πρόβλημα στην αντλία καυσίμου, πρόβλημα στη μονάδα ισχύος), τερματίζοντας τελικά τη σεζόν με 18 βαθμούς, έναντι 49 του Vestappen.
Το 2016 θα έλεγε κανείς ότι είχε μάλλον εύκολο έργο, αφού στα 17 από τα 21 grand prix ομόσταυλός του ήταν ο… ατζαμής Kvyat, που εστάλη στην Toro Rosso από την Red Bull, με τον Vestappen να ακολουθεί την ακριβώς αντίστροφη πορεία. O Ρώσος δε κατάφερε τίποτα περισσότερο από δύο 10ες και μία 9η θέση, με τον Sainz να συγκεντρώνει 46 βαθμούς μέσα στη σεζόν. Ίδιο έργο και για το 2017, με τον Ισπανό να έχει 48 βαθμούς σε 16 αγώνες, έναντι μόλις 4 του Kvyat, που, διόλου τυχαία, δεν ολοκλήρωσε καν τη χρονιά στην Toro Rosso. Η απόφαση μετακίνησης από μία πελατειακή (Toro Rosso) σε μία εργοστασιακή (Renault) ομάδα φάνταζε απολύτως λογική και σωστή για τον Sainz, ασχέτως αν τελικά δε πρόσφερε τίποτα στον Ισπανό η μετέπειτα παρουσία του στη Renault.
Αν λοιπόν εξαιρέσουμε τη φυγή του από τη McLaren, οι υπόλοιπες μετακινήσεις κι εν συνεχεία αποδεσμεύσεις του Sainz δεν αποτελέσανε δικές του αποφάσεις, είτε καθ’ ολοκληρία, είτε κατά ένα μέρος τους. Στη Ferrari είναι ξεκάθαρο ότι ήθελε να παραμείνει, οι Ιταλοί όμως αποφασίσανε διαφορετικά. Το ίδιο και οι Γάλλοι της Renault, ενώ η μετακίνησή του από Toro Rosso σε Renault έδειχνε να αποτελεί βήμα προόδου, αλλά απεδείχθη μη παραγωγική.
Η αλήθεια είναι ότι και να παρέμενε στη McLaren ευκαιρία τίτλου δεν θα είχε, τουλάχιστον μέχρι τη φετινή χρονιά, αλλά αυτό εν τέλει δε το βρήκε ούτε στη scuderia. Είναι άτυχος όμως, γιατί δεν του δόθηκε ποτέ μία ευκαιρία από τη Red Bull, ενώ ούτε και η Mercedes τον προσέγγισε σοβαρά, στο διάστημα που ήταν ελεύθερος. Κάτι που μάλλον τον οδήγησε στη δεύτερη καθαρά δική του απόφαση, που ήταν η μετακόμιση στην Williams.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να αποδειχθεί… η γη της επαγγελίας για τον Carlos Sainz Jr. Με άλλα λόγια, αρχικά να λογίζεται ως Νο 1 πιλότος της και εν συνεχεία να μάχεται σταθερά για βαθμούς, podiums και εν τέλει κατάκτηση πρωταθλήματος.
Το πρώτο είναι καθαρά στο δικό του χέρι, αν καταφέρει να ξεπεράσει τις επιδόσεις του Alexander Albon. Δεν θα είναι το πιο εύκολο πράγμα, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι ο Ταϊλανδός θα βρίσκεται στην 4η σεζόν του στη Williams το 2025, προφανώς όμως ούτε και απίθανο. Απίθανο αυτή τη στιγμή φαντάζει το δεύτερο, εξ’ ου και πολλοί κάνανε λόγο για βήμα πίσω στην καριέρα του, με την ανακοίνωση της συνεργασίας του με τη Williams.
Εκτός βέβαια αν υπάρχουν πράγματα που ξέρει ο Ισπανός και δεν τα γνωρίζει η ευρεία πλειοψηφία του κόσμου της F1 και που θα αποδειχθούν εκείνα που θα είναι σε θέση να αλλάξουν εντελώς το status της Βρετανικής ομάδας στα χρόνια που έρχονται.
Ομολογουμένως αυτή τη στιγμή οι οιωνοί δε φαντάζουν ιδιαιτέρως θετικοί για τον υιό του μεγάλου πρώην οδηγού του WRC. Το αν θα αλλάξουν στο μέλλον, μένει να αποδειχθεί…
Και βέβαια, μην ξεχάσετε να δείτε το τελευταίο επεισόδιο του podcast του F1Racingnews, “GP2 Podcast…GP2”:
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.
