Πως το 1993 η Chrysler-Lamborghini έφτασε μια ανάσα από την παροχή κινητήρων στην McLaren, σε μια κίνηση η οποία θα μπορούσε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας – και να κρατήσει τον Ayrton Senna στο Woking…
Το 1993 ήταν γνωστό σε όλους στα paddock πως η McLaren έψαχνε εναγωνίως προμηθευτή κινητήρων, αφού η συμφωνία της με την Ford της έδινε κινητήρες…Β’ κατηγορίας. Για μια ομάδα με το status της McLaren, το να μην έχει εργοστασιακή υποστήριξη ήταν ντροπιαστικό – ειδικά από την στιγμή που η ομάδα με τους ανώτερους κινητήρες δεν ήταν μια ιστορική, αλλά η σχετικά νεότευκτη Benetton – αλλά η ιστορία μας ξεκινάει περίπου ένα χρόνο νωρίτερα…
…στο Ιταλικό GP του 1992 στην Monza, όταν η Honda ανακοίνωνε κάτι που υποψιαζόντουσαν πολλοί: την αποχώρηση της ως προμηθευτή κινητήρα από την Formula 1 στο τέλος της σεζόν, αν και θα είχε μια μικρή παρουσία στο grid διαμέσου της Mugen (της οποίας κατείχε ποσοστό).
Την ίδια στιγμή που ο Ayrton Senna δάκρυζε μπροστά στις κάμερες όταν ερωτήθηκε για την αποχώρηση μιας εταιρείας η οποία τον σημάδεψε όσο καμία άλλη, ο Ron Dennis είχε ήδη σχεδιάσει την επόμενη μέρα, η οποία θα ήθελε να έχει τους καλύτερους κινητήρες στο grid – αυτούς της Renault.
Εξυπακούεται βέβαια πως η Γαλλική εταιρεία δεν είχε πλάνα για τρίτη ομάδα στο ενεργητικό της (και ειδικά μια όπως την McLaren), αφού βρισκόταν στο ενδιάμεσο μιας τόσο πετυχημένης όσο και στενής συνεργασίας με την Williams, ενώ παρείχε και χαμηλότερης δυναμικότητας μοτέρ στην Ligier – και εδώ ήθελε να χτυπήσει ο Dennis.
Χρησιμοποιώντας το μεγάλο κεφάλαιο της McLaren, ο σκοπός του ήταν να αγοράσει την Ligier. Προφανώς όχι για τους οδηγούς της ή τις εγκαταστάσεις της, αλλά για το υπάρχον συμβόλαιο με την Renault, το οποίο είχε ισχύ και για το 1993 (και μάλιστα με ισοδύναμο spec με την Williams). Έτσι θα καπάρωνε εκείνος την δεύτερη θέση της Renault, αφήνοντας την Ligier στα χέρια κάποιου άλλου κατασκευαστή. Δυστυχώς για τον Dennis, το πλάνο δεν ευδοκίμησε: η Williams έθεσε τις αμφιβολίες της για την ταυτόχρονη παροχή σε έτερη μεγάλη ομάδα, ο Guy Ligier τελικά πούλησε την ομώνυμη ομάδα του στον συμπατριώτη του Cyril de Louvre (μια κίνηση επηρεασμένη από το τότε πολιτικό κλίμα στην Γαλλία), και η McLaren έμεινε με δυο επιλογές: την Mugen και την Ford.
Η πρώτη αποτελούσε ίσως την πλέον safe επιλογή, εξασφαλίζοντας μια κάποια συνέχεια από τις ημέρες της Honda – η ίδια η Mugen όμως (η οποία έδινε κινητήρες μόνο στην μικρή Footwork) δήλωνε αμφιβολίες για το κατά πόσο θα κατάφερνε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της McLaren, ενώ και ο προτεινόμενος κινητήρας της ήταν μια βελτιωμένη έκδοση του…προπέρσινου του ιαπωνικού κολοσσού.
Όλα τα παραπάνω άφηναν μόνο μια επιλογή στον Ron Dennis, με την Ford να δέχεται να προμηθεύσει μια παραπάνω ομάδα από το αναμενόμενο, με ένα “αγκάθι” να υπάρχει στην συμφωνία: λόγω πρότερων υπογραφών, η Benetton είχε αποκλειστική χρήση του κάθε φορά ανώτερου spec του Ford HB, γεγονός που υποχρέωνε την McLaren σε δεύτερο ρόλο, αν και κατάφερε να μην πάρει τα…αρχαία specs των Lotus και Minardi.
Αυτό σήμαινε πως με το καλημέρα θα ήταν εκτός διεκδίκησης πρωταθλημάτων για το 1993, κάτι που ήξερε ο Ayrton Senna, ο οποίος μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις αποδέχτηκε συμβόλαιο…με τον αγώνα, έναντι 1.000.000 λιρών.
Οι ακροβατισμοί του Βραζιλιάνου, ο οποίος πήρε 5 νίκες και την δεύτερη θέση στο Οδηγών στην ίσως καλύτερη σεζόν της καριέρας του, κολάκευαν την MP4/8, καθώς το έλλειμα ιπποδύναμης (ακόμα και μετά το μέσο της σεζόν όταν ισοσταθμίστηκαν οι κινητήρες με αυτούς της Benetton) δεν μπορούσε να αντισταθμιστεί από το πολύ καλό σασί και τα εξαιρετικά ηλεκτρονικά βοηθήματα, τα οποία συμπεριλάμβαναν από πλήρως αυτόματο κιβώτιο μέχρι ABS.
Ούτως ή άλλως ο Dennis είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή στην Ford πως η συμφωνία τους είχε διάρκεια μόνο για το 1993, και ήταν αποφασισμένος να ξανακάνει εργοστασιακή ομάδα την McLaren αρχής γενομένης από την επόμενη σεζόν.
Η αναζήτηση του τον έφτασε μέχρι τα προάστια του Detroit, όπου βρίσκονταν τα κεντρικά της Chrysler. Η αμερικανική φίρμα είχε αγοράσει την Lamborghini, υπό το όνομα της οποίας προμήθευε την Larrousse με κινητήρες για το 1993. Μαζί με την Ferrari, ήταν οι μοναδικοί προμηθευτές που επέμεναν σε κινητήρες 12 κυλίνδρων (όταν όλο το υπόλοιπο grid είχε μεταφερθεί σε V8 και V10), γεγονός που πάντως δεν είχε μεταφραστεί σε απόδοση, με την Larrousse να βολοδέρνει στα χαμηλά στρώματα της βαθμολογίας.
Παρόλα αυτά, οι αντίπαλοι μηχανικοί εξέφραζαν τον θαυμασμό τους για το βάρος του V12 (ο οποίος ήταν ο ελαφρύτερος ever της κατηγορίας του), και με την βοήθεια της TAG-Electronics (η οποία παρείχε τα ηλεκτρονικά συστήματα τόσο της McLaren όσο και των αυτοκινήτων δρόμου της Lambo), ένας αριθμός από V12 έφτασαν στο Woking για να δοκιμαστούν από τους μηχανικούς της McLaren – και κυρίως από τους οδηγούς της, αφού τόσο ο Senna όσο και ο Mika Hakkinen είχαν στην διάθεση τους ένα μονοθέσιο ειδικά διαμορφωμένο για τον νέο V12.
Αυτή η ολόλευκη και χωρίς χορηγούς MP4/8B έκανε ανεπίσημο ντεμπούτο στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1993, όταν ο Ayrton Senna βγήκε στο Silverstone παρουσία ιθυνόντων της Chrysler για τους πρώτους του γύρους με την “φτιαγμένη” McLaren – με τις πρώτες του εντυπώσεις να είναι αναπάντεχα καλές, χαρακτηρίζοντας τον κινητήρα “απλό” αλλά τονίζοντας ταυτόχρονα πως “θα μπορούσε να είναι καλός για την επόμενη σεζόν”. Για την ακρίβεια, τόσο αυτός όσο και ο Hakkinen είχαν να πουν τα καλύτερα για την ιπποδύναμη του νέου μοτέρ (ειδικά συγκριτικά με αυτόν της Ford), και ζητούσαν από τον Dennis να τον εγκαταστήσει στην MP4/8 για τους τελευταίους αγώνες της σεζόν.
(Ειδικά ο Senna, ο οποίος βρισκόταν σε μάχη με τους Michael Schumacher και Damon Hill για την δεύτερη θέση στο Οδηγών, πίεζε αρκετά προς αυτή την κατεύθυνση, έχοντας απηυδήσει με τους συγκριτικά πολύ χαμηλότερης ιπποδύναμης κινητήρες της Ford-Cosworth.)
Ο διευθυντής της McLaren αρνήθηκε, επικαλούμενος το συμβόλαιο με την Ford, αλλά στην πραγματικότητα οι λόγοι ήταν άλλοι…
…όπως η συμφωνία του με την Peugeot, την οποία λίγοι ήξεραν ακόμα και μέσα στην McLaren.
Την ίδια στιγμή που (σύμφωνα με ρεπορτάζ) υπήρχε μια “συμφωνία κυρίων” με την Chrysler για την παροχή ολοκαίνουριων V12 από το 1994, ο Ron Dennis ανακοίνωνε τις παραμονές του Ιαπωνικού GP την έναρξη συνεργασίας με την Peugeot, θεωρώντας την για πολλούς λόγους ως καλύτερη λύση.
Ο κυριότερος ήταν πως οι κινητήρες της γαλλικής μάρκας ήταν “known commodity” (=γνωστής αξίας) όπως θα έλεγαν και στο Woking – είχαν δείξει την δυναμικότητα τους μερικούς μήνες νωρίτερα, όταν οι Peugeot 905 καταλάμβαναν τις πρώτες τρεις θέσεις στις 24 Ώρες του Le Mans – και χάρη στους κανονισμούς που επέβαλε η FIA στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Sportscar στις αρχές της δεκαετίας (πριν αυτό διαλυθεί), οι κινητήρες αυτού ήταν πρακτικά όμοιοι με της Formula 1, απαιτώντας πολύ λίγες μετατροπές.
(Αυτό βέβαια, όπως θα δούμε και πιο κάτω, ήταν και το μεγάλο πρόβλημα…)
Επιπρόσθετα, από την στιγμή που είχε τερματίσει την σχέση της με τα sportscar, το κεφάλαιο αλλά και η τεχνογνωσία που θα μπορούσε να προσφέρει στην McLaren ήταν σαφώς καλύτερα από αυτά της Chrysler. Η γνώμη του Dennis δεν άλλαξε ακόμα και μετά από μια επίσκεψη στα κεντρικά της Lamborghini, όπου τόσο η τηλεμετρία (η οποία έδειχνε διαφορά +60 ίππων με τον Ford HB) όσο και το δυναμόμετρο ήταν σαφώς θετικά, επιβεβαιώνοντας τους ισχυρισμούς των μηχανικών πως ο ολοκαίνουριος κινητήρας που σχεδίαζαν για το 1994 θα ήταν ένα ή και περισσότερα σκαλιά καλύτερος.
Αυτό οδήγησε σε στιγμές απείρου κάλλους στο τελευταίο χρονικά test με τον V12 της Lambo στην πίστα του Estoril, όταν ο για χρόνια #2 της McLaren, Martin Whitmarsh, έπρεπε να κάνει…τον ανήξερο ενώ ήξερε πως υπήρχε ήδη συμφωνία με την Peugeot. Κάπως έτσι, θέλοντας να κρατήσει τους τύπους, πρόσταξε τους μηχανικούς να γεμίσουν το ντεπόζιτο της MP4/8B με καύσιμο προκειμένου να αυξηθεί το χρονολόγιο της και να μην φανεί καλύτερο από αυτό της Peugeot.
“Περιμέναμε να συνεχίσουμε μαζί, είχαμε δημιουργήσει ήδη μια ομάδα για να συνεργαστεί με την McLaren και την TAG […] υπήρχε μια ισχυρή συμφωνία για να συνεχίσουμε στο μέλλον” ήταν η αντίδραση από την Chrysler, η οποία προφανώς δεν περίμενε η Peugeot να έρθει και να…της πάρει την μπουκιά από το στόμα. Μετά από το σοκ, ανακοίνωσε πως θα έδινε εργοστασιακή υποστήριξη στην ήδη υπάρχουσα συνεργασία με την Larrousse (αν και σε σαφώς μικρότερο επίπεδο συγκριτικά με την προτεινόμενη στην McLaren), όμως η πώληση της Lambo σε ένα group επενδυτών από την Ινδονησία σταμάτησε όλα τα σχέδια περί F1, αφού μια από τις πρώτες κινήσεις των νέων ιδιοκτητών ήταν να αποσυρθούν από το σπορ.
Η είσοδος της Peugeot στην F1 βοήθησε και το ντόμινο στους οδηγούς: ο Ayrton Senna δεν ήταν ιδιαίτερα ζεστός με την Peugeot, προμηνύοντας πως οι σχεδιασμένοι για τις απαιτήσεις του Le Mans κινητήρες της δεν θα προσαρμοζόντουσαν εύκολα στην Formula 1, και από την στιγμή που ο Prost λίγες μέρες μετά του άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για την Williams μέσω την απόσυρση του, δεν υπήρχε λόγος να μείνει στο Woking.
Θα άλλαζε πιθανόν την επιλογή του μια συμφωνία με την Chrysler; Η απάντηση φυσικά δεν μπορεί να δοθεί με σιγουριά, αλλά τόσο από δηλώσεις του ιδίου όσο και του περιβάλλοντος του, φαίνεται πως ο Senna ήταν ενθουσιασμένος με τους old school V12 και την ιπποδύναμη που του διέθεταν – με το ακριβώς αντίστροφο να ισχύει για την Peugeot.
Όπως και να έχει, η περίπτωση της κραταιάς Williams ήταν για καιρό στο μυαλό του Ayrton, και από την στιγμή που ο μεγάλος του αντίπαλος ήταν πλέον εκτός κάδρου, μάλλον εκεί θα κατέληγε ότι και να γινόταν με την Lambo…
…αλλά αν ο Ayrton Senna είχε δρομολογήσει την επαναφορά του στην ανταγωνιστικότητα (αν και τα τραγικά γεγονότα της Imola την διέκοψαν απότομα), το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για την McLaren.
Αισίως 27 χρόνια μετά, είναι γνωστό το τι πήγε λάθος στην συνεργασία McLaren-Peugeot: οι γαλλικοί κινητήρες ήταν σχεδιασμένοι για να αντέχουν στις σαφώς διαφορετικές απαιτήσεις ενός αγώνα 24 ωρών, και παρά τις 8 εμφανίσεις στο βάθρο, υπήρχαν όχι μια, όχι δύο, αλλά…9 εγκαταλείψεις από θέματα στο μοτέρ, με την πιο διάσημη εξ’ αυτών να έρχεται στο GP του Silverstone, όπου η MP4/9 του Brundle έσκασε…με το που εκκίνησε!
Καμία από τις δυο πλευρές δεν ήταν ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα, και με την Mercedes να έχει μεγαλύτερες βλέψεις από την προμήθεια της Sauber, η συνεργασία τους ήταν μονόδρομος, κλείνοντας έτσι ένα κεφάλαιο το οποίο θα μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη ιταλοαμερικανικής προέλευσης…
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.
