Στον αγώνα στο Portimao, ο Lewis Hamilton έγινε και επισήμως ο πιο πετυχημένος πιλότος στην ιστορία του αθλήματος. Ο Βρετανός έσπασε άλλο ένα ρεκόρ του Michael Schumacher και πλέον κάθε κατηγορία ρεκόρ αρχίζει να έχει το δικό του όνομα γραμμένο. Πως ο Βρετανός έφτασε ως εδώ; Τι σημαίνουν όλα αυτά τα ρεκόρ; Πόσο ρόλο έχει παίξει το μονοθέσιο;
Για τον Lewis Hamilton είχα γράψει και εδώ, αναλύοντας τα υπέρ και τα κατά του ως πιλότος, κατά την προσωπική μου εκτίμηση. Ωστόσο, έχοντας πλέον νέα δεδομένα, το κεφάλαιο Lewis Hamilton πρέπει να ανοίξει ξανά (όχι ότι είχε κλείσει και ποτέ), ώστε να δούμε πως ο Ρούκι από το Stevenage έφτασε σήμερα να μπαίνει σε συγκρίσεις με άλλα ιερά τέρατα όπως ο Michael Schumacher ή ο Ayrton Senna.
Lewis Hamilton – o πιλότος
Ο Lewis Hamilton είναι ένας πιλότος που από την πρώτη στιγμή που μπήκε σε μονοθέσιο της F1, έδειξε για τι είναι ικανός. Πολλοί πιλότοι εκείνης της εποχής είχαν μιλήσει για το “λαμπρό μέλλον” που φαινόταν να έχει ο μκικρός ρούκι στο άθλημα. Ο ίδιος ο Michael Schumacher είχε πει: “Το ότι είναι τόσο ανταγωνιστικός είναι εκπληκτικό. Νομίζω κανείς μας δεν περίμενε ότι θα μπορούσε να το κάνει αυτό με τέτοια συνεκτικότητα“. Αντίστοιχα, ο 2 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και, κατά την προσωπική μου άποψη, ο πιο δύσκολος ομόσταυλος που είχε ποτέ ο Lewis Hamilton (να με συγχωρέσουν οι φίλαθλοι του Nico Rosberg), και οδηγικά και παρασκηνιακά, Fernando Alonso, έχει εκφράσει τον σεβασμό του λέγοντας: “Είχε δείξει το ταλέντο του από την πρώτη μέρα”, και συνέχισε με τα τιμητικά λόγια για τον Βρετανό.
Συγκεκριμένα την πρώτη του χρονιά ο Lewis Hamilton κατάφερε να:
- Πετύχει τα περισσότερα συνεχόμενα βάθρα για έναν rookie (9)
- Πάρει τις περισσότερες νίκες για έναν rookie (4)
- Πετύχει τους περισσότερους βαθμούς για έναν rookie(109)
- Τερματίσει με έναν βαθμό πίσω από τον πρωταθλητή Kimi Raikkonen
- Ισοβαθμίσει με έναν 2 φορές παγκόσμιο Πρωταθλητή, τον Fernando Alonso*
*Αν και ο Fernando Alonso “ηττήθηκε” στην ισοβαθμία, αν και έτσι έχει γράψει η ιστορία, είναι δύσκολο να υπάρξει νικητής και ηττημένος σε ισοβαθμίες. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Lewis Hamilton κέρδισε, όπως αυτό έγινε, τον Fernando Alonso*
Πόσοι πιλότοι, λοιπόν, μπορούν να πουν ότι πέτυχαν τόσα πράγματα στην πρώτη τους χρονιά. Η απάντηση είναι κανένας. Ακόμα και ο Jacques Villenueve έδειξε με την μετέπειτα πορεία του πως αν δεν είχε τον “πύραυλο” της Williams, θα τον θυμόμασταν μόνο για το επίθετό του.
Κατέκτησε το πρωτάθλημα την επόμενη χρονιά, έχοντας έναν χειρότερο ομόσταυλο που δύσκολα μπορούσε να βοηθήσει. Κέρδισε την άκρως ανταγωνιστική Ferrari του Felipe Massa και φυσικά η τελευταία στροφή στην Βραζιλία ήταν το κομβικό σημείο που του έδωσε τον τίτλο.
2009 – 2013: Οι “μαύρες” χρονιές
Τις σεζόν 2009 – 2013 ο Lewis Hamilton πέρασε, ίσως, τα δυσκολότερα χρόνια της καριέρας του. Έχασε κατακράτως από τον Jenson Button το 2011 και σε μία 3ετία που πρωταγωνιστούσαν οι Fernando Alonso και Sebastian Vettel, ειδικά το 2012, έμεινε σε μία σχετική “αφάνεια”.
Αν εξαιρέσει κανείς το 2011, που ομολογουμένως έκανε μία άκρως κακή χρονιά για τα δεδομένα του, αν και πήρε μερικές από τις καλύτερες νίκες του, ο Lewis Hamilton έδειχνε σε κάθε ευκαιρία που του δινόταν, Θεού θέλοντος και αξιοπιστίας McLaren επιτρέποντος, τα προσόντα του και το ταλέντο του. Έπαιρνε κάθε νίκη που μπορούσε να πάρει και στεκόταν με αξιοπρέπεια στο grid.
Μπορούμε να πούμε λοιπόν πως ο πιλότος Lewis Hamilton έχει πολάκις αποδείξει την αξία του πίσω από το τιμόνι, όσο κι αν πολλοί θέλουν να το αμφισβητούν, λόγω της κυριαρχίας του με την Mercedes.
Και έρχομαι στον παράγοντα “μονοθέσιο”
Το μονοθέσιο είναι σίγουρα ένας παράγοντας που παίζει τεράστιο ρόλο στο πόσο θα πετύχει ένας οδηγός. Τονίζω το “θα πετύχει”. Πολύ αμφιβάλω ότι ο Lewis Hamilton θα πετύχαινε 92 (και συνεχίζουμε να μετράμε) νίκες, αν οδηγούσε ακόμα την McLaren Honda ή ήταν στην σημερινή Ferrari. Αυτό, ωστόσο, δεν μειώνει την αξία του και την ποιότητά του ως πιλότος.
Προσωπικά έχω διαχωρίσει το “καλός οδηγός” από το “πετυχημένος οδηγός”. Ο Valtteri Bottas είναι ένας σχετικά πετυχημένος οδηγός. Ωστόσο, στα δικά μου μάτια, είναι ένας μέτριος οδηγός που όσο κι αν χτυπιέται, δεν θα είναι καλύτερος από Νο2. Ο Kimi Raikkonen είναι ένας εξαιρετικός οδηγός, ωστόσο τα στατιστικά του σίγουρα δεν είναι αντιπροσωπευτικά της αξίας του.
Αντιλαμβάνεται κανείς πως “τα νούμερα” δεν είναι πάντα ο καθρέφτης της αξίας ενός πιλότου, με τα παραδείγματα να είναι άπειρα.
Για να επανέλθω στον Lewis Hamilton. Ο Βρετανός έχει την τύχη να είναι ένας εξαιρετικός πιλότος και ταυτόχρονα πετυχημένος ή μάλλον ο πιο πετυχημένος, πλέον. Δεν χρειάζεται όμως να συγχέονται αυτά τα δύο. Κάθε ρεκόρ θα γραφτεί στην ιστορία. Υπήρξαν, όμως, ονόματα και πιλότοι που δεν τους θυμόμαστε για τα ρεκόρ τους, αλλά για το πόσο “καρυδάτοι” (δεν βρήκα πιο ευγενική έκφραση) οδηγοί ήταν, όπως ο Ayrton Senna ή ο Jim Clark.
Και έρχομαι στα ρεκόρ
Πολλοί πιλότοι, ιερά τέρατα του αθλήματος έχουν πει ότι τα ρεκόρ είναι για να σπάνε. Ασφαλώς και είναι για να σπάνε. Σε 10 χρόνια μπορεί να είναι ο Max Verstappen που θα ανεβάσει το ρεκόρ του Lewis Hamilton κατά 50 νίκες. Ωστόσο, όπως ακόμα και σήμερα μνημονεύεται ο Michael Schumacher, έτσι θα θυμόμαστε (ελπίζω) και τον Lewis Hamilton.
Για να καταλήξω
Ο Lewis Hamilton οφείλει στην Mercedes το ότι σήμερα είναι ο πιο πετυχημένος πιλότος στην ιστορία. Το δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος.
Δεν χρωστάει σε καμία Mercedes, όμως, το ότι είναι ένας εξαιρετικός πιλότος που από την πρώτη μέρα έδειξε άξιος να διεκδικήσει μία θέση στο πάνθεον των θρύλων.
Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε και θα συνεχίσουν να σπάνε και να διευρύνονται.
Το όνομα, όμως, κάποιων πιλότων, η παρακαταθήκη που έχουν αφήσει, τα χαρακτηριστικά που τους κάνουν μοναδικούς, δεν πρόκειται να ξεπεραστούν από κανέναν.
Μελανά σημεία στην καριέρα τους είχαν όλοι:
Ο Michael Schumacher είχε δεδομένο πως θα έχει ομόσταυλους με υπογεγραμμένη την θέση του Νο2.
O Ayrton Senna οδηγούσε χωρίς να υπολογίζει στρατηγικές, πιέζοντας κάθε γύρο στο όριο.
Ο Juan Manuel Fangio πήρε 5 πρωταθλήματα όταν το άθλημα δεν είχε καν μορφή “σοβαρού” πρωταθλήματος.
Γιατί, λοιπόν, ο Lewis Hamilton να μην έχει δικαίωμα να στέκεται δίπλα σε αυτά τα ιερά τέρατα, επειδή όπως λένε οι επικριτές του, “τρέχει μόνος του”;
Προσωπικά, θεωρώ πως τα νούμερα, όσο μεγάλα και αν είναι, όταν μπαίνουν στη μέση, με μοναδικό σκοπό να “χωρίσουν” τέτοιους θρύλους, τότε απλά καταφέρνουν να τους “μικρήνουν”.
ΥΓ: Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ακούγαμε την άποψη του ίδιου του Michael Schumacher, σήμερα. Ωστόσο, η κατάσταση του Γερμανού Θρύλου δεν του το επιτρέπει αυτό. Σύσσωμος ο φίλαθλος κόσμος της F1 του εύχεται να αναρρώσει πλήρως.
ΥΓ2: Μία πολύ εύστοχη ανάλυση περί “αριθμολαγνείας” έχει κάνει ο Γιώργος Τσιάκαλος. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, Youtube και Twitter.
