Στις 4 Μαρτίου του 1936 σε μία φάρμα στο Kilmany της Σκωτίας γεννήθηκε ίσως ο καλύτερος κατά πολλούς πιλότος στην ιστορία της F1, ο Σκωτσέζος θρύλος 2 φορές πρωταθλητής Jim Clark.
Ο μόνος γιος και ο νεότερος της αγροτικής οικογένεια Clark καθώς είχε 4 μεγαλύτερες αδερφές.
Οι γονεις του ήταν αρνητικοί με την ιδέα ο γιος τους να γίνει οδηγός αγώνων αλλά ο άνδρας της μεγαλύτερης αδερφής του ήταν οδηγός αγώνων ετσι δεν ηταν δυσκολο να αναψει η σπίθα του Jim για τους αγώνες.
Το 1958 έλαβε μέρος σε ένα αγώνα GT στο brands Hatch οδηγώντας μια Lotus Elite Coupe τερματίζοντας 2ος πίσω από τον ιδρυτή της Lotus Colin Chapman οδηγώντας το ίδιο αγωνιστικό αυτοκίνητο, επίδοση που εντυπωσίασε τον Colin.
Κάπως έτσι κλήθηκε να οδηγήσει για την νεοσύστατη ομάδα του Lotus στην Formula Junior όπου ξεχώρισε αμέσως έτσι ξεκίνησε η δεκαετής συνεργασία μεταξύ Jim Clark και Colin Chapman έμελε να γίνει μία από τις πιο πετυχημένες όλων των εποχών με τον έναν να συμπληρώνει απόλυτα τον άλλον στους αγώνες…ο χαμηλών τόνων εντός και εκτός κοκπιτ Clark και ο δυναμικός Chapman αυτό όμως δεν άλλαξε το γεγονός ότι δεν ήταν μόνο μια τυπική σχέση αφεντικού-οδηγού αλλά και φίλων όπου πολλές φορές μοιραζόντουσαν στους αγώνες και το ίδιο διαμέρισμα
Ο Jim ανεξάρτητα από την μορφή αγώνων που συμμετείχε ήταν αιώνια πιστός στον Chapman και φυσικά οι επιτυχίες του εκτίναξαν τις πωλήσεις των αυτοκινήτων της Lotus στα ύψη
Το ντεμπούτο του στην F1 ήρθε στις 6 Ιουνίου του 1960 με την Lotus 18 στο Ολλανδικό GP ο οποίος ήταν ο τέταρτος αγώνας της σεζόν… στον αγώνα εγκατέλειψε στο 42 γύρο ενώ βρισκόταν στην πέμπτη θέση από πρόβλημα στην μετάδοση.
Στο αμέσως επόμενο GP στο Βέλγιο τερμάτισε πέμπτος αλλά η F1 υπέστη ένα από τα πιο δραματικα Σαββατοκύριακα όλων των εποχών με τον τραυματισμό στα δοκιμαστικά των Stirling Moss και Mike Taylor και στον αγωνα τον θάνατο του Alan Stacey και του φίλου του Cris Bristow του οποίου απέφυγε οριακά το ακρωτηριασμένο σώμα ενώ ο Jim με φρίκη ανακάλυψε στο τέλος του αγώνα ότι το μονοθέσιο του είχε ποτίσει από το αίμα του Bristow….
Η πέμπτη θέση επαναλήφθηκε και στο Γαλλικό GP ενώ το πρώτο βάθρο της καριέρας του (τρίτη θέση) ήρθε στο GP της Πορτογαλίας.
Το τέλος της σεζόν τον έφερε στην δέκατη θέση του πρωταθλήματος με 8 βαθμούς
Το 1961 κατέκτησε αλλά δύο βάθρα, τρίτη θέση σε Ολλανδία και Γαλλία καθώς και μία τέταρτη θέση στο Γερμανικό GP, αλλά στο Ιταλικό GP ήταν η πιο δραματική στιγμή της καριέρας του καθώς ενώ έκανε μια δυνατή εκκίνηση και προσπαθούσε στην Parabolica να προσπεράσει την Ferrari του Poleman και πρωτοπόρου της βαθμολογίας Wolfgang Von Trips, ο εμπρός δεξιά τροχός του ακούμπησε με τον αριστερά πίσω τροχό της Ferrari με τραγικό αποτέλεσμα να εκτιναχθεί το μονοθέσιο του Wolfgang πάνω στο προστατευτικό φραγμα και ανάμεσα στους θεατές σκοτώντας 15 εξ’αυτών….
Ενώ Ολοι θεώρησαν ότι ήταν αγωνιστικό συμβάν ο Jim Clark κατηγορούσε τον εαυτό του, αποφασίζοντας να βάλει πρόωρο τέλος στην καριέρα του. Όμως ο Colin Chapman τον έπεισε να συνεχίσει.
Το 1962 το άστρο του Jim άρχισε να λάμπει πισω απο το τιμόνι της Lotus 25 καθώς κατέκτησε έξι Pole και κέρδισε τρεις αγώνες(Βέλγιο,Βρετανία,Αμερική).
Στο GP του Monaco κατέκτησε την 1η pole της καριέρας του όμως στην εκκίνηση καθυστέρησε λόγω ατυχήματος ρίχνοντας τον στην 6η θέση όμως ξεκίνησε την αντεπίθεση του και έφτασε 2ος πίσω από τον Hill αλλά τον πρόδωσε ο συμπλέκτης του και εγκατέλειψε… θα επαναλάβει άλλες 3 φορές την pole Position 1963,1964,1966 δεν κατάφερε για αντίστοιχος λόγους να κερδίσει ποτέ αυτον τον ιστορικό αγώνα…
Η 1η νίκη ήρθε στο SPA πιστα όπου είχε πολύ άσχημες αναμνήσεις το 1960 από τον θάνατο των συναδέλφων του Cris Bristow και Alan Stacey όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να κερδίσει 4 σερί φορές(1962,1963,1964,1965)
Ο Σκωτσέζος εφτασε μια ανάσα από τον τίτλο χάνοντας τον την τελευταία στιγμή στην Νότια Αφρική από διαρροή πετρελαίου ενώ βρισκόταν στην πρωτοπορία του αγώνα στο 62ο από τους 82 γύρους.
Έτσι η νικη και ο τίτλος πήγαν στον Graham Hill της BRM
Το 1963 όμως ο Clark με μία αξιόπιστη πια Lotus 25 δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στους αντιπάλους του καθώς εκανε το 7/10 κερδίζονταςσε Βέλγιο,Ολλανδία,Γαλλία,Αγγλία,Ιταλία,Μεξικό και Νότια Αφρική καταρρίπροντας το προηγούμενο ρεκόρ με τις περισσότερες νίκες σε μια σεζόν!
Ρεκόρ που κατείχε ο μεγάλος Juan Manuel fangio.
Κατέκτησε 54 βαθμούς έναντι 29 του δεύτερου Graham Hill.
Στα highlights της σεζον….
GP του Monaco πήρε την Pole Position αλλά στην εκκίνηση οι BRM των Graham Hill και Richie Ginther πετάχτηκαν μπροστά του αλλά σύντομα βρέθηκε στην πρωτοπορία και ενώ απομακρύνταν και από τους 2 στον 78/100 γύρους κλείδωσαν οι σχέσεις στο κιβώτιο και εγκατέλειψε…
Επίσης στο SPA των 14ων χιλιομέτρων ο Clark εκκίνησε 8ος αλλά στα μέσα του αγώνα είχε ήδη πάρει την πρωτοπορία και τερμάτισε με την εξωφρενική διαφορά…4 λεπτά και 54 δεύτερα μπροστά από τον Bruce McLaren διαφορά που δεν επαναλήφθηκε ποτέ έκτοτε
Ενώ σχεδόν σε όλους τους αγώνες της σεζόν που κέρδισε έριξε γύρο μέχρι και στον 2ο!!!!
Εκτός F1 Lotus και Clark έλαβαν μέρος στον φημισμένο αγώνα 500 μιλίων της Indianapolis στα πλαίσια του πρωταθλήματος USAC όπου πίσω από το τιμόνι της Lotus 29 τερμάτισε δεύτερος πίσω από τον Parneli Jones ενώ κέρδισε τον αγώνα στο Milwaukee λαμβάνοντας το βραβείο Rookie of the year.
Το 1964 με την Lotus 25 κατέκτησε πέντε Pole Position και τρεις νίκες σε Ολλανδία, Βέλγιο,Αγγλία, αλλά έχασε τον τίτλο όπως το 1962 στον τελευταίο αγώνα της σεζόν στο Μεξικάνικο GP από διαρροή πετρελαίου ενώ είχε την πρωτοπορία του αγώνα.
Η διαφορά είναι ότι αυτή την φορά συνέβη στον τελευταίο γύρο.
Μετά τον αγώνα η βαθμολογία οδηγών ήταν 40 βαθμοί για τον πρωταθλητή της Ferrari John Surtees 39 για τον Graham Hill και 32 για τον Jim Clark.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο GP Αμερικής
Είχε την Pole Position αλλά μετά από μέτρια εκκίνηση έπεσε 4ος αλλά στον 13ο γύρο πήρε την πρωτοπορία μέχρι και τον 40ο γύρο όταν αντιμετώπισε μηχανικό πρόβλημα,η Lotus κάλεσε και τους 2 πιλότους στα Pit για να ανταλλάξουν μονοθέσια….ο Jim μπήκε στην πιστα και όρμησε από τις τελευταίες θέσεις και σε κάθε γύρο κατέβαζε το ρεκόρ γύρου φθάνοντας μέχρι την 2η θέση πίσω από τον Hill ήταν κοντά στο να πάρει πίσω την πρωτοπορία αλλα προδόθηκε από πρόβλημα στην αντλία βενζίνης και εγκατέλειψε οι Αμερικανοί εντυπωσιάστηκαν για άλλη μια φορά από την οδήγηση του……
Clark και Lotus εκτός F1 συμμετείχαν για δεύτερη φορά στον αγώνα του Indianapolis 500 οπου οδήγησε τον αγώνα από την pole Position αλλά στο 45 γύρο ένα κλατάρισμα ελαστικού προκάλεσε καταστροφή της ανάρτησης οδηγώντας τον Jim σε εγκατάλειψη
Το 1965 με την Lotus 33 κατέκτησε τον 2ο και τελευταίο τίτλο της καριέρας του με χαρακτηριστική άνεση καθώς κέρδισε έξι από τους εννές αγώνες που συμμετείχε (ΝότιαΑφρική,Βέλγιο,Γαλλία,Αγγλία,Ολλανδία,Γερμανια) κατακτώντας 54 βαθμούς έναντι 40 του 2ου Graham Hill.
Ειχε τέτοια υπεροχή μάλιστα που κατέκτησε εύκολα τον τιτλο παρά την μη συμμετοχή του στο GP του Monaco για να μπορέσει να συμμετάσχει στο Indianapolis 500, αγώνα τον οποίο και κέρδισε στην τρίτη του προσπάθεια κάνοντας τον τον πρώτο Ευρωπαίο νικητή επί Αμερικανικού εδάφους ενώ έγινε και εξώφυλλο στο περιοδικο Time!
Να σημειωθεί ότι…Στο βροχερο SPA εκκινησε 2ος αλλά πήρε την πρωτοπορία πριν το τέλος του πρώτου γύρου και δεν την έχασε μέχρι το τέλος όταν και τερμάτισε 45 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Jackie Stewart αλλά δεν είναι μόνο αυτό….Στα 3/4 του αγώνα οδηγούσε με 1 χέρι γιατί με το άλλο συγκρατούσε τον προβληματικο λεβιέ ταχυτήτων,στο Podium έκρυψε την μελανιασμένη παλάμη του καθώς ο σεμνότατος Clark δεν ήθελε περαιτέρω προβολή
Το 1966 οι αλλαγές στους κανονισμούς καθώς ήταν η πρώτη σεζόν των 3λιτρων κινητήρων έπιασε απροετοίμαστη την ομαδα της Lotus εν αντίθεση με την Brabham-Repco του Jack Brabham.
Παρόλα αυτά ο Clark θα κερδίσει δύο Pole Position μια στο GP του Monaco και μία στο Αμερικανικό GP την οποία μετέτρεψε σε νίκη 1 γύρο μπροστά από τον 2ο Jochen Rindt!! επιδόσεις που τις κάνουν εξωπραγματικές η διαφορά 80 έως 200 λιγότερων ίππων από τους ανταγωνιστές Brabham,Ferrari,BRM και Cooper!
Έτσι ο Jim θα τερματίσει στην έκτη θέση της βαθμολογίας με 16 βαθμούς, 25 βαθμούς μακριά από τον 3 φορές πια πρωταθλητή Jack Brabham ο οποίος κατέκτησε τον πρώτ και τελευταίο τίτλο οδηγού με μονοθέσιο που φέρει το όνομα του.
Το 1967 ο Jim Clark με νέο team mate τον σπουδαίο αντίπαλο του Graham Hill συνθέτουν το πιο δυνατό δίδυμο πιλότων της εποχής,όμως η σεζόν ξεκίνησε δύσκολα για τον Jim
Μαζί με την νέα Lotus 49 η Ford εισέρχεται στην F1 ως πάροχος κινητήρων της ομάδας αρχής γενομένης από τον τρίτο αγώνα της σεζόν στο Ολλανδικό GP κερδίζοντας τον αγώνα δια χειρός Jim Clark.
Κατόρθωμα το οποίο θα επαναλάβει ο Σκωτσέζος στην Βρετανία οπως και στους δύο τελευταίους αγώνες της σεζόν σε Αμερική και Μεξικό.
Όμως τα μηχανικά πρωταθλήματα κατά την διάρκεια της σεζόν στέρησαν και πάλι τον τίτλο στον Jim.
Ενδεικτικό ότι εγκατέλειψε σε 3 αγώνες ενώ βρισκόταν στην στην πρωτοπορία(Γαλλία,Γερμανία,Καναδάς).
στο SPA πήρε την Pole για 3 δευτερόλεπτα εμπρός από τον Dan Gurney στον αγώνα όμως αντιμετώπισε σύντομα πρόβλημα με το μπουζί κάτι που τον έφερε τελικά 6ο…..
Ενω στο Γερμανικό GP(Nurburgring)πέτυχε μια επίδοση ρεκόρ στις κατατακτήριες….10 Sec διαφορά από τον Denny Hulme!!!
Στον αγώνα απομακρύνονταν συνεχώς μέχρι τον 4/15 γύρους όταν και εγκατέλειψε από μετάδοση…..
Στο Μεξικάνικο GP ο Jim Clark κέρδισε τον αγώνα όμως ο τίτλος εξασφαλίστηκε μαθηματικά από τον Denny Hulme με την πολύ πιο αξιόπιστη Brabham-Repco…
Στο Podium ο σπουδαίος Σκωτσέζος μοιράστηκε το στεφάνι της νίκης με τον αμήχανο πρωταθλητή Denny Hulme να εκτιμάει αυτή την κίνηση.
Ετσι λοιπον κέρδισε τέσσερις αγώνες τους διπλάσιους από τον πρωταθλητή Denny Hulme (με 51 βαθμούς) και τον δεύτερο οδηγό της βαθμολογιας Jack Brabham(46 βαθμούς) της Brabham Repco, ενώ ο Clark περιορίστηκε στην 3η θέση της βαθμολογίας με 41 βαθμούς.
Αν και ο Jim δεν πίεσε σχεδόν ποτέ στο 100% έκανε όσα χρειαζόταν για να κερδίσει….όμως σε 2 GP αν και δεν κέρδισε τα εδωσε ολα….
Γερμανικο GP 1962 Nurburgring…Πριν την εκκίνηση ξέχασε να ενεργοποιήσει την αντλία καυσίμου χάνοντας 13 δευτερόλεπτα,θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο και ήθελε να διορθώσει το λάθος του….ετσι λοιπόν αφού βρέθηκε στην 26η θέση ξεκίνησε αμέσως μια γρήγορη αντεπίθεση πέρασε 17 μονοθέσια,πλησίαζε σταδιακά τους πρώτους με 3 εως 4 δευτερόλεπτα ταχύτερος στον γύρο αλλα η ομαδα με τον φοβο ατυχηματος τον έπεισε να κόψει τον δαιμονισμένο ρυθμό του τερματίζοντας εν τέλη 4ος…
Ιταλικό GP 1967 ως συνέχεια των παραπάνω ατυχιών εκείνης την σεζόν, ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση ολοκλήρωσε τον αγώνα κάνοντας ετσι γεγονός τον καλύτερο αγώνα που οδήγησε ποτέ ο ίδιος…επίδοση που κατά πολλούς ειδικούς θεωρείτε η καλύτερη που υπήρξε ποτέ από οδηγό αγώνων!!
Για να γινει αυτο οδήγησε αρχικά τον αγώνα από την συνηθισμένη του pole position έχοντας την πρωτοπορία μέχρι τον 12ο γύρο όταν ένα κλαταρισμα τον έριξε έναν γύρο πίσω
Στην συνέχεια με έναν απίστευτο αγώνα μέσα σε 48 γύρους ανέκτησε την πρώτη θέση μέχρι τον τελευταίο γύρο όταν και ένα πρόβλημα με την αντλία καυσίμου τον οδήγησε αργα και βασανιστικά στον τερματισμό τρίτο πίσω από τους John Surtees και Jack Brabham.
Οι αντίπαλοι tifosi χειροκρότησαν την εξωπραγματική επίδοση του αντιπάλου τους!!
Την σεζόν του 1968 πάλι με την Lotus 49 ο Jim Clark κέρδισε τον εναρκτήριο αγώνα στην Νότια Αφρική εκκινώντας από την Pole Position με δεύτερο τον team mate του Graham Hill.
Αυτή ήταν η 25η νίκη της καριέρας του κανοντάς τον οδηγό με τις περισσότερες νίκες στον θεσμό.
Ήταν η χρονιά που θα πανηγύριζε τον τρίτο τίτλο της καριέρας του όμως η καριέρα του και η ζωη του σταμάτησαν απότομα στις 7 Απριλίου σε μια βροχερή ημέρα λαμβάνοντας μέρος σε έναν αγώνα F2 στην Γερμανική πίστα του Hockenheim όταν η Lotus του βγήκε εκτός πίστας και προσέκρουσε πάνω στα δέντρα.
Αιτία θανάτου του ήταν ο σπασμένος λαιμός και κάταγμα κρανίου ενώ ξεψύχυσε πριν καν φτάσει το ασθενοφόρο,ήταν 32 ετων….
Αν και τα αίτια του δυστυχήματος δεν εξακριβώθηκαν ποτέ η πιθανότερη εκδοχή ήταν ότι ένα κλατάρισμα σε πίσω ελαστικό να οδήγησε σε αυτό το δυστύχημα αποκλείοντας οδηγικό λάθος από μέρους του Clark
Μετά τον θάνατο του Jim Clark ο Colin Chapman ήταν συντετριμμένος χάνοντας τον καλύτερο του φίλο και τον καλύτερο οδηγό που θα μπορούσε να έχει. “Κάποτε θα βρεθεί κάποιος οδηγός για τον οποίο θα πουν ότι είναι ο καλύτερος όλων των εποχών όμως για μένα θα είναι για πάντα ο Jim Clark”
O δαιμόνιος Chapman συνέχισε να κερδίζει νίκες και τίτλους,οδήγησαν σπουδαίοι πιλότοι για την ομάδα του όμως δεν μπόρεσε να δει στα μάτια τους τον Jim Clark….
Ο συνάδελφος του Chris Amon είπε για εκείνον ότι “Αν αυτό μπορούσε να συμβεί στον Clark, τι ελπίδες έχουμε οι υπόλοιποι;”
Mεγάλος αντίπαλος και φίλος του Graham Hill είπε για εκείνον ότι ” Αυτό που θα μου λείψει περισσότερο από τον Jim είναι το χαμόγελο του.”
Ο Jackie Stewart ξεκίνησε πια την δική του αγωνιστική άνοδο όμως και τον τεράστιο αγώνα που έδωσε για την ασφάλεια των αγώνων…
Ηταν σαν ο θάνατος του συμπατριώτη και φίλου του να του έδωσε δύναμη να συνεχίσει και για τους 2…Παρ’ όλη την πετυχημένη καριέρα του θεωρεί πάντα τον Clark τον καλύτερο οδηγό που αντιμετώπισε,ηταν πάντα ως σημείο αναφοράς για τον ίδιο…
Μάλιστα είχε πει ότι οταν συνυπήρχαν μαζι στο Podium “είμασταν γνωστοί ως Batman και o Robin αλλά όλοι ξέραμε ποιος ήταν ο Batman Και ποιος ο Robin”
Στην κηδεία του Clark ο πατερας του είπε στον Dan Gurney οτι ήταν ο μόνος αντίπαλος που φοβόταν ο γιος του….Ο Dan πολύ συχνά σε συνεντεύξεις του δάκρυζε κάθε φορά που αναφερόταν στον φίλο του που έφυγε τόσο άδικα….
Αργότερα οι μεγάλοι Juan Manuel fangio και Ayrton Senna αναγνώρισαν στον Jim Clark ότι ήταν ο καλύτερος πιλότος όλων των εποχών.
Ως επιλογος η σπουδαιότητα του οδηγού Jim Clark….
Όποτε τερμάτιζε σχεδόν πάντα ήταν ο νικητής ενώ σε πολλές εγκαταλείψεις του από μηχανικά προβλήματα βρισκόταν στην πρώτη θέση.
Η ηθική και έντιμη οδήγηση του, η ομοιόμορφη φθορά των ελαστικών της τάξεως των 8% την στιγμή που μεγάλοι αντίπαλοι του προκαλούσαν ανομοιόμορφη φθορά 50%…
Την λιγότερη δυνατή φθορά προκαλούσε και στα κιβώτια ταχυτήτων,κάτι πιο ήταν ιδιαίτερα ευεργετικό για τα ελαφριά γρήγορα αλλά και πολύ εύθραυστα μονοθέσια της Lotus ετσι λοιπόν μαζί με την άψογη οδήγηση και στην βροχή μπορούσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις δυνατότητες των μονοθεσίων του βγάζοντας την απόλυτη ταχύτητα.
Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ θα έλεγε κανείς.
Παρά τα κατορθώματα του στον χώρο των αγώνων ήταν πάντα σεμνός ταπεινός
Αντιμετώπιζε τους αγώνες ως χόμπι “πρώτα αγρότης μετά οδηγός αγώνων.” συνήθιζε να λέει, ενώ στην ταφόπλακα του αναγράφεται ως αγρότης και όχι ως οδηγός αγώνων κατόπιν επιθυμίας του.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ δεν είχε απογόνους καθώς δεν ήθελε κάποιο ατύχημα να τον στερήσει από τους δικούς του….Η ειρωνεία της τύχης.
Συνολικά συμμετείχε σε 72 GP, κέρδισε 2 παγκόσμια πρωταθληματα(1963,1965), 25 νικες και 33 pole position τα οποία αποτέλεσαν ρεκόρ μετά την τελευταία pole-νίκη του στην Νότια Αφρική την πρωτοχρονιά του 1968 ενω ανέβηκε στο podium 32 φορές.
Εκτός F1 κέρδισε όπως αναφέρθηκε πιο πάνω το Indy 500 το 1965
3 φορές πρωταθλητής Tasman Series 1965,1967,1968
Πρωταθλητής Γαλλικής F2 1965 Πρωταθλητής BTCC(British Touring Car) 1964
Για περισσότερα νέα πατήστε εδώ. Ενώ μπορείτε να μας ακολουθήσετε και στο κανάλι μας στο youtube.
