Στις 9 Απριλίου το 1971 στο Κεμπέκ του Καναδά γεννήθηκε ο πρωταθλητής του 1997 Jacques Joseph Charles Villeneuve όπως είναι το πλήρες όνομα του. Γιος του αδικοχαμένου θρύλου Gilles Villeneuve και της Joann.
Ο Jacques από μικρός ήταν “καταδικασμένος” να γίνει οδηγός αγώνων καθότι πέρα από τις εικόνες που είχε από τον αγωνιζόμενο πατέρα του Gilles,οδηγός αγώνων ήταν και ο θείος του ο Jacques Villeneuve s.r. όπου ήταν και ο άνθρωπος που τον καθοδήγησε στα πρώτα του βήματα στους αγώνες μετά τον θάνατο του Gilles το 1982 στο Zolder.
Στα 12 του χρόνια μόλις είχε χάσει τον πατέρα του, όμως 2 χρόνια μετά ρώτησε την μητέρα του αν θα μπορούσε να ασχοληθεί με τους αγώνες με την ίδια να του υπόσχεται ότι θα τον αφήσει να οδηγήσει καρτ αν φέρει καλούς βαθμούς σε ένα πολύ αδύναμο μάθημα του, τα μαθηματικά. Αφού τα κατάφερε τελικά η μητέρα του εκπλήρωσε την υπόσχεση της και ο Jacques οδήγησε το πρώτο του καρτ στον Άγιο Μαρίνο.
οι υπεύθυνοι της πίστας εντυπωσιάστηκαν από τον νεαρό Καναδό και από τα κάρτ 100 cc την ίδια μέρα μετακόμισε στα 135 cc.
Οι επιδόσεις του τον έφεραν σύντομα σε δοκιμές με μονοθέσιο F4 στην πίστα της Imola!!
Σύντομα ο θείος του τον έγραψε στην αγωνιστική σχολή Jim Russell στο Κεμπέκ. Η εκπαίδευση του κράτησε τρεις μέρες με πλήρη συγκέντρωση για ένα έφηβο που εντυπωσίασε τόσο τον εκπαιδευτή του Gilbert Pednault όπου είπε γι’ αυτόν ότι ήταν ο καλύτερος μαθητής που είχε ποτέ!!
Το 1988 ο 17χρονος Jacques θα αγωνιστεί στο Alfa Cup.
Εκεί θα συναντήσει οδηγούς της F1 όπως ο Johny Cecotto,Nicola Larini και Ricardo Patrese. Από το 1989-91 αγωνίστηκε στην Ιταλική F3 χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Το 1992 μετακόμισε στην Ιαπωνία συμμετέχοντας στην εκεί F3 κερδίζοντας τρεις αγώνες και τερμάτισε δεύτερος στο πρωτάθλημα.
Οι επιδόσεις του εντυπωσίασαν τον Craig Pollock(όνομα που θα συναντήσουμε πολλές φορές τα επόμενα χρόνια) και τον κάλεσε να συμμετάσχει σε έναν αγώνα στην Formula Atlantic τερματίζοντας τρίτος.
Αυτή η επίδοση εντυπωσίασε τον Pollock και το 1993 τον “οδήγησε” στην σειρά Toyota Atlantic και στους 15 αγώνες που συμμετείχε με την Forsythe-green πήρε 7 Poles και κέρδισε 5 αγώνες όμως έχασε τον τίτλο από μερικά κρίσιμα λάθη εν τέλη τερμάτισε 3ος στην κατάταξη.
Κεφάλαιο IndyCar
Η Forsythe-green εντυπωσιάστηκε με το ταλέντο του και τον πήρε στα μονοθέσια του IndyCar,φυσικά εντυπωσίασε και μόλις στον τέταρτο αγώνα και το θρυλικό Indianapolis 500 τερμάτισε δεύτερος, ενώ κέρδισε τον πρώτο του αγώνα στο GP Road America.
Το τέλος της σεζόν τον βρήκε στην έκτη θέση της βαθμολογίας με 94 βαθμούς.
Επίσης κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου “Rookie of the year“.
Το 1995 η δεύτερη σεζόν του ήταν ακόμα καλύτερη. Με μία εντυπωσιακή οδήγηση νίκησε τον καλύτερο πιλότο εκείνης της εποχής στα IndyCar τον Al Unser J.r.
Πήρε έξι pole Position και κέρδισε τέσσερις αγώνες σε Μαϊάμι,Road America,Cleveland και φυσικά τον φημισμένο αγώνα στο Indianapolis 500.
Ενώ την ίδια σεζόν ήταν test driver της Williams .
Ο Frank Williams εντυπωσιάστηκε από τον νεαρό Καναδό με το εντυπωσιακό οδηγικό στυλ που θύμιζε τον πατέρα του Gilles ο οποίος αγωνιζόταν ως αντίπαλος του sir Frank στο “στρατόπεδο” της Ferrari.
Για τον J.Villeneuve ήταν η κατάλληλη στιγμή για την μετάβαση του στην F1 το 1996.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ F1 και Williams
Ο Jacques Villeneuve υπογράφει διετές συμβόλαιο με την Williams με προοπτική ανανέωσης και το ταξίδι στην F1 μόλις ξεκίνησε θεωρητικά ως Rookie όμως….από τον πρώτο του αγώνα ήταν σαν να έτρεχε για χρόνια.
Στο Αυστραλιανό GP πήρε με το “καλημέρα” την pole Position και στον αγώνα είχε στα χέρια του την νίκη μέχρι που “γλίστρησε” μετά από διαρροή λαδιού, κάτι που τον ανάγκασε να μειώσει τον ρυθμό του και να παραδώσει την νίκη του στον Damon Hill.
Κατάφερε εν τέλη να τερματίσει δεύτερος. Η αρχή έγινε.
Η πρώτη νίκη του Καναδού ήρθε μόλις στον τέταρτο αγώνα του στο Ευρωπαϊκό GP στην πίστα του Nurburgring.
Ήρθε δεύτερος πίσω από τον Damon Hill στον εντός έδρας αγώνα του στην πίστα Gilles Villeneuve του Καναδά.
Στην πορεία της σεζόν κέρδισε ακόμα τρία GP σε Silverstone,Hungaroring και στον προτελευταίο αγώνα της σεζόν στην πίστα του Estoril της Πορτογαλίας έκανε ένα από τα καλύτερα προσπέρασμα όλων των εποχών πάνω στον Michael Schumacher.
Από την εξωτερική πλευρά έκανε μία τεχνική κίνηση αλα IndyCar ενώ νίκησε τον αγώνα ξεπερνώντας και τον σαφώς πιο έμπειρο Damon Hill τον οποίο πονοκεφάλιασε αρκετά κατά την διάρκεια της σεζόν ενώ πάλευαν για τον τίτλο, έτσι με αυτή την νίκη έμεινε ανοιχτό ένα παραθυράκι για τον Jacques στον τελικό της Suzuka.
Ο Jacques Villeneuve για να γίνει πρωταθλητής έπρεπε να κερδίσει τον αγώνα με τον Damon Hill να εγκαταλείπει η να τερματίσει απλ;a εκτός βαθμών.
Δυστυχώς για τον Καναδό έγινε το ανάποδο καθώς στο 32ο γύρο μετά από το pit stop στο τέλος της μεγάλης ευθείας ο πίσω δεξιά τροχός είπε “αντίο”.
Ο Καναδός στάθμευσε αμέσως με τον κόσμο να τον χειροκροτεί για την προσπάθεια του και την πρώτη πολύ εντυπωσιακή σεζόν, ο ίδιος το ανταπέδωσε με χαιρετισμό.
Αυτή η πρώτη σεζόν οδηγού δεν είχε προηγούμενο και ο μόνος που κατάφερε να “αντιγράψει” αυτό το επίτευγμα ήταν ο Lewis Hamilton 11 χρόνια μετά.
Το 1997 με την φυγή του Hill ο Jacques έγινε ο ηγέτης της Williams. Ο νέος teammate του ήταν ο Γερμανός Heinz Harald Frentzen οποίος δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν τον ρυθμό του Καναδού.
Το 1997 ήταν η χρυσή χρονιά του Jacques Villeneuve στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά.
Έχουμε την αποχώρηση του Adrian Newey και την άνοδο της Ferrari που στα χέρια του Schumacher ήταν σημείο αναφοράς.
Η ομάδα της Williams είχε ναι μεν ξανά το κορυφαίο μονοθέσιο όμως αυτή την φορά υπήρξε αντίπαλος η Ferrari με την διαφορά να είναι περίπου 0.3-0,4 Sec στον έναν γύρο υπέρ της Williams.
Η σεζόν ξεκίνησε με τον Καναδό στην pole όμως ο αγώνας του έληξε στην πρώτη στροφή με τον Eddie Irvine να πέφτει πάνω στον Johnie Herbert που με την σειρά του παρέσυρε τον Jacques εκτός πίστας.
Ο Καναδός έκανε την αντεπίθεση του με νίκη στην Βραζιλία ενώ στον επόμενο αγώνα στο GP Αργεντινής είχε διάρροια.
Παρόλα αυτά αγωνίσθηκε και κέρδισε.
Κέρδισε άλλους πέντε αγώνες σε Catalunya,Silverstone,,Houngaroring,Austria,Nurburgring.
Όμως δεν έλειψαν και τα λάθη υπερπροσπάθειας που θύμισαν αρκετά την αρνητική πλευρά του παρορμητισμού του πατέρα του, όπως στο Monacο μετά από επαφή που προκάλεσε ζημιά στο μονοθέσιο.
Στο Grand Prix του Καναδά ήρθε ένα λάθος στην προσπάθεια του να πιάσει τον πρώτο Michael Schumacher όπου και γλίστρησε στον “τοίχο των πρωταθλητών”
Στο βρεγμένο Γαλλικό GP ο Καναδός είχε ένα τετ α κε το οποίο δεν πλήρωσε και τόσο ακριβά.
Με τα πολλά ο τερματισμός τον βρίσκει στην τέταρτη θέση.
Ένα βασικό μειονέκτημα του Villeneuve είναι ότι δεν ήταν ποτέ καλός υπό βροχή.
Τελευταίο σημαντικό λάθος ήταν το τετ α κε και η εγκατάλειψη του στο Γερμανικό GP στην προσπάθεια του να προσπεράσει τον Jarno Truli.
Επίσης στον προτελευταίο αγώνα της σεζόν στην Suzuka έκανε λανθασμένα προσπεράσματα υπό καθεστώς κίτρινης σημαίας και έτσι δόθηκε μαύρη σημαία στον Καναδό με αποτέλεσμα την ακύρωση του από τον αγώνα.
Κάπως έτσι στο τελευταίο GP της σεζόν στην Jerez έγινε από φαβορί σε outsider με έναν βαθμό πίσω από τον Michael Schumacher.
Τελικός στην Jerez, Villeneuve vs Schumacher .
Στο Qualifying έγινε το απίστευτο με πρωταγωνιστές τους Jacques Villeneuve,Michael Schumacher και Heinz Harald Frentzen.
Οι τρεις πιλότοι έκαναν ακριβώς τον ίδιο χρόνο στον τελευταίο χρονομετρημένο γύρο με 1’21″072.
Παρ’ όλα αυτά την Pole την πήρε ο Villeneuve λόγω το ότι ήταν ο πρώτος εκ των τριών που έκανε αυτόν τον χρόνο.
Η εκκίνηση για τον Καναδό ήταν καταστροφική καθώς έπεσε τρίτος πίσω από Schumacher και Frentzen.
Στην συνέχεια προσπέρασε τον Frentzen και ξεχύθηκε στο κυνήγι του Schumacher.
Στον 22 γύρο ένα μέτριο pit stop τον έριξε πίσω από τον πιο αργό David Coulthard που μπήκε μετά από δύο γύρους για το δικό του pit stop.
Όντας πάλι δεύτερος συνέχισε την αντεπίθεση του, ενώ στο ενδιάμεσο είχε το εμπόδιο του Esteban Tuero της Sauber που ήταν ένα γύρο πίσω(πιθανό να ήταν ηθελημένη η παρεμπόδιση λόγω της σχέσης Ferrari-Sauber).
Ο Καναδός κάλυπτε σιγά σιγά την διαφορά από τον Γερμανό και στον 43 γύρο ήταν ήδη κολλημένος πίσω του εκτελώντας ένα αποφασιστικό προσπέρασμα.
Ο Schumacher έχανε το πρωτάθλημα και σαν ύστατη προσπάθεια έκανε την κίνηση να τον βγάλει εκτός πίστας όταν ο εμπρός δεξιά τροχός ακούμπησε το πλαϊνό μέρος του μονοθεσίου του Καναδού.
Αποτέλεσμα;
Ο Villeneuve τα καταφέρνει να μείνει στην πίστα και να συνεχίσει ενώ ο Schumacher έφυγε με μπλοκαρισμένους τροχούς ευθεία στην αμμοπαγίδα εγκαταλείποντας.
Ο Καναδός συνέχισε και παρέμεινε πρώτος με την τραυματισμένη Williams μέχρι τον τελευταίο γύρο όπου έκοψε ρυθμό για να μπορέσει να τερματίσει δίνοντας την πρώτη και δεύτερη θέση στους πιλότους της McLaren, Hakkinen-Coulthard.
Τερμάτισε τρίτος και φυσικά πρωταθλητής, μόλις μια ρόδα μπροστά από τον τέταρτο Gerhard Berger που αποχωρούσε τελικά από την ενεργό δράση.
Ο Villeneuve είχε πει χαρακτηριστικά γι’ αυτό: “αν ήξερα ότι ο Gerhard αποχωρούσε από την F1 Θα είχα κάνει στην άκρη να με περάσει” .
O Villeneuve με 7 νίκες και 81 βαθμούς πήρε το πρωτάθλημα απέναντι στον Michael Schumacher με 5 νίκες και 78 βαθμούς ενώ η Williams πήρε το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Oι τίτλοι οδηγού-κατασκευαστή ήταν οι τελευταίοι της θρυλικής Williams μέχρι και σήμερα.
Ο μικρόσωμος Καναδός(1.68) στεκόταν νωρίς νωρίς στα 26 του χρόνια στο ψηλότερο σημείο ως πρωταθλητής κάτι που δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει ο πατέρας του Gilles ο οποίος σίγουρα από εκεί ψηλά ήταν περήφανος για τον γιό του.
Όλα έδειχναν ότι αυτή ήταν μόνο η αρχή και οτι τον περίμεναν ακόμα αρκετές νίκες και διεκδικήσεις τίτλων, όμως ποιος μπορούσε να πιστέψει τότε ότι αυτή η υπ’ αριθμόν 11η νίκη του (2 αγώνες πριν τον τελικό της Jerez) στο GP του Λουξεμβούργο(Nurburgring) οτι θα ήταν η τελευταία της καριέρας του, πως ήταν δυνατό να συμβεί αυτό σε έναν πρωταθλητή που είχε πολλά ακόμα να προσφέρει;;;
Αρχικά το 1998 αποχώρησε από την F1 η κινητήριος δύναμη της Williams η Renault.
Αυτό έφερε την Williams σε μια μεταβατική περίοδο.
Επίσης τα ελαστικά με αυλακώσεις αντικατέστησαν τα σλικ ελαστικά που ταίριαζαν στο ύφος οδήγησης του Jacques ο οποίος δήλωσε κάθετα αρνητικός στις αλλαγές των κανονισμών τις οποίες αποκάλεσε ως “σκ#τ#”.
“Άλλη μια τέτοια δήλωση και δια βίου απαγόρευση από τους αγώνες” του είπε ξεκάθαρα ο Πρόεδρος της F.I.A Max Mosley.
Το 1998 δεν πήγε καλά για την Williams η οποία δεν ήταν πια καθόλου ανταγωνιστική.
Οι Villeneuve Και Frentzen κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες για να κάνουν το καλύτερο δυνατό.
Μακριά από τα στάνταρ των προηγούμενων δύο ετών ο Καναδός αρκέστηκε σε δυο τρίτες θέσεις σε Γερμανία και Ουγγαρία,μάλιστα στο Γερμανικό GP έκανε έναν φοβερό αγώνα με την πιο αδύναμη Williams και τερμάτισε πίσω από τις παντοδύναμες Mclaren για μόλις 2 Sec, ενώ είχε μερικά ακόμα πλασαρίσματα στις θέσεις 4-5.
Στο GP της πατρίδας του ήταν η μόνη φορά που γεύτηκε ξανά την πρώτη θέση για λίγα δευτερόλεπτα καθώς όταν προσπάθησε να προσπεράσει τον Giancarlo Fisichella μπλόκαρε βίαια τους τροχούς του και έφυγε ευθεία στο σικέιν χάνοντας τα όλα σε μια στιγμή.
Μέχρι να επανέλθει ήταν εκτός βαθμών.
Σε εκείνο το σημείο της σεζόν ο μάνατζερ και φίλος του Craig Pollock τον έπεισε να φύγει από την Williams για να συμμετέχει στην νέα ομάδα των Pollock και Reynard, την B.A.R (πρώην Tyrrell) όπου ο Villeneuve αγόρασε και μετοχές!!
Ετσι στο Ιαπωνικό GP ήταν το τελευταίος του αγώνας με την Williams όπου τερμάτισε έκτος.
Κεφάλαιο British American Racing ( B.A.R)
Πριν από τις πρώτες δοκιμές η ομάδα έθεσε πολύ υψηλούς στόχους έως και νίκες από την πρώτη σεζόν.
Οι υποσχέσεις πολλές τα χρήματα πολύ περισσότερα από αυτά που έπαιρνε στην Williams (σχετ. 22 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο από την B.A.R η British American Tobacco ) είναι πόσο αντάξιο ενός πρωταθλητή και μάλιστα το δεύτερο καλύτερο πίσω από τον Michael Schumacher με το μυθικό ποσό ρεκόρ της εποχής των 35 εκατομμυρίων στην Ferrari.
Team mate του Jacques Villeneuve ήταν ο Βραζιλιάνος Ricardo Zonta οδηγώντας την νέα B.A.R με κινητήρα Supertec o οποίος ήταν ουσιαστικά ένα παλιός κινητήρας Renault με αλλαγή επωνυμίας (σχετ. πλήρη αποχώρηση της Renault από την F1).
Δυστυχώς για την ομάδα και τον Villeneuve η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική και η προσγείωση ανώμαλη.
GP Αυστραλίας: 11oς στο Qualifying και εγκατάλειψη στον 13ο γύρο με πρόβλημα στην πτέρυγα του μονοθεσίου του ενώ βρισκόταν στην 8η θέση.
GP Βραζιλίας: Μόλις16ος στο Qualifying. Στον αγώνα κατάφερε να ανέβει στην έβδομη θέση ενώ όλα αυτά μέχρι ένα νέο μηχανικό πρόβλημα στο 39ο γύρο αυτή την φορά στα υδραυλικά τον ανάγκασε σε εγκατάλειψη.
GP San Marino: Το μονοθέσιο στα χέρια του Villeneuve έδειξε πολύ καλά δείγματα με την πέμπτη θέση στο Qualifying, όμως στον αγώνα μόλις στον πρώτο γύρο είχε πρόβλημα με το κιβώτιο και εγκατέλειψε.
GP Monaco : Όγδοος στο Qualifying και ευρισκόμενος στην ίδια θέση στον αγώνα εγκατέλειψε ξανά από πρόβλημα στα υδραυλικά.
Ισπανικό GP: Ο κορυφαίος αγώνας στην σεζόν!! Έκτος στο Qualifying και στην εκκίνηση του αγώνα πέρασε από την εξωτερική τις Ferrari των Michael Schumacher και Eddie Irvine τους οποίους κράτησε πίσω του με πολύ καλό ρυθμό αλλά και άμυνα στις επιθέσεις τους. Όμως στον 40ο γύρο ένα νέο μηχανικό πρόβλημα κάνει την εμφάνιση του. Ένα πρόβλημα στο κιβώτιο ταχυτήτων τον οδήγησε σε νέα εγκατάλειψη.
GP Καναδά: Μόλις 16ος στο Qualifying “ενα μεγάλο φιλί με τον τοίχο των πρωταθλητών”* και εγκατάλειψη στον 34ο γύρο ενώ είχε ανέβει στην όγδοη θέση
*οι τρεις εν ενεργεία πρωταθλητές της εποχής (Villeneuve,Schumacher,Hil)σε αυτόν τον αγώνα “φίλησαν” τον τοίχο που οδηγούσε στην γραμμή του τερματισμού και εγκατέλειψαν.
Προς τιμήν τους ονομάστηκε “τοίχος πρωταθλητών” από τότε.
Βρετανικό GP: ένατος στο Qualifying, όγδοος στον αγώνα μέχρι που…έσπασε ο κινητήρας.
GP Αυστρίας: Ένατος στο Qualifying ενώ τον αγώνα έπαιζε στις θέσεις 4-5 μέχρι τον 34ο γύρο όταν ένα πρόβλημα στην μετάδοση τον σταμάτησε.
GP Βρλγίου: Αδιάφορος αγώνας για τον J.Villeneuve όμως τερμάτισε για πρώτη φορά το μονοθέσιο του…15ος, όμως μόνο αδιάφορο δεν ήταν το Qualifying καθώς οι Villeneuve,Zonta έβαλαν στοίχημα να περάσουν με τέρμα γκάζι την Eau Rouge τα αποτελέσματα στο παρακάτω βίντεο.
Ιταλικό GP: Qualifying 11ος ενώ είχε τον δεύτερο σερί τερματισμό του στην όγδοη θέση.
Nurburgring: Qualifying 11ος. Στον αγώνα αναρριχήθηκε μέχρι την πέμπτη θέση όταν στους τελευταίους γύρους ένα πρόβλημα με τον συμπλέκτη τον σταμάτησε ξανά ενώ ήταν καθοδόν για τους πρώτους βαθμούς της ομάδας.
Ιαπωνικό GP: Qualifying 11ος και με έναν σταθερό αγώνα μακριά από προβλήματα τερμάτισε ένατος.
Η κατάταξη στο πρωτάθλημα έδειξε 0 βαθμούς.
Όπως καταλαβαίνουμε όσες φορές ο Villeneuve βρισκόταν σε καλές θέσεις για βαθμούς (αποκορύφωμα το Ισπανικό GP ως τρίτος) πάντα ένα πρόβλημα αξιοπιστίας τον σταματούσε.
Το 2000 η British American Racig συνάπτει συμφωνία “ζωής” με την Honda
Μια μικρή παρένθεση η Honda σχεδίαζε το 1999 να επιστρέψει ως εργοστασιακή ομάδα μέσω του Hervey Postlethwaite αλλά ο Βρετανός πέθανε από ανακοπή καρδιάς.
Το μονοθέσιο λοιπόν της B.A.R-Honda (002) ήταν ένα καλύτερο πακέτο και σαφώς πιο αξιόπιστο.
Ο Jacques Villeneuve έκανε ξεκάθαρο με την οδήγηση του και συνυπολογίζοντας την δυναμική του μονοθεσίου του ότι ήταν το τρίτο καλύτερο τιμόνι στο grid πίσω από τους Michael Schumacher και Mika Hakkinen που πρωταγωνιστούσαν σε μάχες για τίτλους.
Team mate του για 2η σερί σεζόν ο Ricardo Zonta.
GP Αυστραλίας: Qualifying όγδοος αλλά στον αγώνα τα πράγματα πήγαν σαφώς καλύτερα με τον Villeneuve να τερματίζει τέταρτος όπου ήταν η καλύτερη του επίδοση.
Την τέταρτη θέση επανέλαβε σε Γαλλία, Αυστρία και Αμερική στην πίστα του Indianapolis όπου έδωσε μια ωραία μάχη για την τρίτη θέση με τον πιλότο της Jordan και πρώην Teammate του Heinz Harald Frentzen.
Ο Jacques Villeneuve έφτασε για ακόμα μια φορά κοντά στο πρώτο Podium με την B.A.R.
1) Στον εντός έδρα αγώνα του στην πίστα Gilles Villeneuve όπου μετά από εξαιρετική εκκίνηση βρέθηκε στην δεύτερη θέση πίσω από τον Michael Schumacher και μπροστά από τον άλλο πιλότο της Ferrari τον Rubens Barrichello, όπου άντεξε τις επιθέσεις του για 24 γύρους ενώ στην συνέχεια διατήρησε την τρίτη θέση μέχρι τον 43ο γύρο, ένα γύρο πιο μετά είχε την επαφή με τον Fisichella όπου τον έριξε πιο πίσω και στον 64ο γύρο εγκατέλειψε.
2) Στο GP της Monza όπου στο πρώτο σικέιν είχαμε την σύγκρουση των H.H Frentzen, Jarno Truli όπου με την σειρά τους παρέσυραν τους David Coulthard και Rubens Barrichello. Το δεξί μπροστινό ελαστικό του Frentzen βρέθηκε στον αέρα και χτύπησε θανάσιμα έναν εθελοντή πυροσβέστη τον Paolo Gislimberti.
Χαρακτηριστική η εικόνα από το onboard του Jacques Villeneuve στον επόμενο γύρο που περνάει πάνω από τα θραύσματα τού μοιραίου ατυχήματος.
Ο Καναδός συνέχισε τον αγώνα ως τρίτος πίσω από τον Michael Schumacher και τον Mika Hakkinen όλα αυτά μέχρι τον 14ο γύρο όπου ένα πρόβλημα με τα ηλεκτρικά τον οδήγησε σε εγκατάλειψη.
Τα επόμενα καλύτερα αποτελέσματα του ήταν δύο πέμπτες θέσεις σε Imola και Μαλαισία και μια έκτη θέση στο Ιαπωνικό GP στο οποίο ο Jacques μετά το τέλος του αγώνα συνεχάρει τον πάλαι ποτέ αντίπαλο του, νικητή και πρωταθλητή (για 3η φορά) Michael Schumacher και μαζί με τον David Coulthard, οι τρείς τους είχαν μια ευχάριστη συζήτηση.
Η σεζόν σε γενικές γραμμές πήγε καλά για την ομάδα ενώ ο Jacques Villeneuve οδήγησε εξαιρετικά.
Η βαθμολογία τον βρίσκει έβδομο με 17 βαθμούς και τον teammate του Ricardo Zonta στην 14η με τρεις βαθμούς
Το 2001 ο Flavio Briatore έκανε πρόταση στον Villeneuve να γίνει οδηγός της Benetton την οποία είχε ήδη αγοράσει η Renault.
Ο Καναδός δεν την αποδέχτηκε καθώς πίστευε στον φίλο του Craig Pollock και το project της B.A.R όμως…η ομάδα έδειξε μια στασιμότητα στην πρόοδο της.
Ο νέος teammateτου Jacques ήταν ο έμπειρος Olivier Panis που μετά από τους εντυπωσιακούς του χρόνους ως πιλότος δοκιμών της McLaren την προηγμένη χρονιά ήρθε για να ενισχύσει την άλλη πλευρά του γκαράζ της ομάδας.
Η σεζόν δεν ξεκινάει καλά.
GP Αυστραλίας: Qualifying όγδοος και στον αγώνα έβδομος μέχρι τον τέταρτο γύρο όπου κυνηγώντας τον Ralf Schumacher στην ευθεία του πρώτου κομματιού της πίστας ο Γερμανός επιβραδύνει απότομα (μηχανικό πρόβλημα;) με τον Jacques Villeneuve να πέφτει πάνω του το μονοθέσιο σηκώνεται στον αέρα με το πλάι και καρφώνεται στον τοίχο. Το δεξί ελαστικό φεύγει και χτυπάει έναν άτυχο κριτή σκοτώνοντας τον.
Οι δύο πιλότοι κατηγόρησαν ο ένας τον άλλον για το δυστύχημα.
Ο Jacques ειπε:
“Ηταν στο Κέντρο της πίστας και δεν ήμουν σίγουρος απο που θα μου επέτρεπε να τον περάσω,απο την μεσα η την έξω πλευρά.Οταν τελικά βγήκα από την έξω πλευρά,πάτησε φρένο. Δεν είχα πουθενά αλλού να παω και έπεσα πάνω του”.
Ο Ralf Schumacher κατηγόρησε τον Καναδό:
“Για μια ακόμα φορά ήταν απρόσεκτος μόλις που πρόλαβα να δω τον Jacques να έρχεται από πίσω μου όταν άκουσα έναν δυνατό θόρυβο και κατάλαβα πως με χτύπησε. Μετά τον είδα να πετάει”.
Μια μεγάλη παρένθεση….
Υπάρχει μια θεωρία η οποία λέει ότι μετά από αυτό το μεγάλο ατύχημα ο Jacques Villeneuve δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος οδηγός… Πράγμα που εγώ ο ίδιος ο αρθρογράφος το πιστεύω…
Υπάρχει ξεκάθαρη διαφορά του Jacques του 1995(IndyCar)1996-2000 με αυτόν του 2001 έως και το τέλος της καριέρας του στην F1.
Ο κάποτε επιθετικός πιλότος που δεν υποχωρούσε σε μάχη ρόδα με ρόδα ασυναίσθητα έγινε πιο ανεκτικός και υποχωρητικός χάνοντας επιπλέον και μια κλάση από την ταχύτητα του όπου σταδιακά έχανε όλο και περισσότερο κάνοντας αυτόν τον πρωταθλητή να μοιάζει με “μέτριο” οδηγό.
Συνεχίζοντας….
Βροχερό GP Μαλαισίας: 7η θέση σε Qualifying, 7η και μέχρι τον τρίτο γύρο όπου γλίστρησε εκτός πίστας και εγκατέλειψε.
Μια έβδομη θέση στο Βραζιλιάνικο GP, ενώ στο GP της Imola βρισκόταν στην τέταρτη θέση μέχρι τον 30ο γύρο όταν ο κινητήρας έσπασε.
Η τύχη του χαμογέλασε σε 2 πίστες όμως!
Στο Ισπανικό GP επιτέλους είδαμε τον Villeneuve ξανά στο podium και συγκεκριμένα στην τρίτη θέση αλλά για να συμβεί αυτό έπρεπε να εγκαταλείψουν κάποιοι οδηγοί μπροστά του με τελευταίο τον Mika Hakkinen στον τελευταίο γύρο ενώ πήγαινε για την καρό σημαία, έστω και έτσι…η χαρά του Καναδού ήταν έκδηλη στο podium μαζί με τον νικητή Michael Schumacher και τον δεύτερο Juan Pablo Montoya.
Αντίστοιχη κατάσταση επικράτησε και στο Γερμανικό GP όπου ανέβηκε ξανά ως τρίτος στο Podium αυτη την φορά πίσω από τον νικητή Ralf Schumacher και τον Rubens Barrichello…..
Αυτή ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τον Jacques Villeneuve στο βάθρο των νικητών.
Τι ειρωνεία! το 2000 ηταν εξαιρετικός και το άξιζε περισσότερο αλλά ήταν άτυχος…
Από εκεί και πέρα άλλα καλά αποτέλεσμα ήταν η τέταρτη θέση στο GP του Monaco, η όγδοη θέση στο GP Αυστρίας, η έκτη θεση στο Ιταλικο GP και διάφορους άλλους τερματισμούς εκτός βαθμών
Μια απογοητευτική δέκατη θέση στο GP της πατρίδας του, ενώ κόντεψε να πιαστεί στα χέρια με τον Juan Pablo Montoya καθώς ο Καναδός τον κατηγόρησε για επικίνδυνη οδήγηση στα δοκιμαστικά με τον Montoya να του απαντάει:
“Τουλάχιστον εγώ δεν έχω σκοτώσει κάποιον (εννοώντας τον κριτή στο Αυστραλιανό GP)” κάνοντας έξαλλο τον Καναδό…οι ψυχραιμοτεροι πρόλαβαν και τους χώρισαν πριν κάνουν την αίθουσα τύπου ring.
Τελευταίοι 2 αγώνες σε Αμερική και Ιαπωνία:
Στην Αμερική ο Villeneuve θα κάνει ένα κακό Qualifying, μόλις 18ος, ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο πίσω από τον teammate του και το πιο τρομακτικό πίσω από την ουραγό Minardi του Fernando Alonso….εν τέλη με αρκετα προβλήματα στον αγώνα εγκατέλειψε από υδραυλικά στον 45ο γύρο.
Ιαπωνικό GP: Άλλο ένα κακό Qualifying μόλις 14ος. Στον αγώνα βρισκόταν ένατος ενώ είχε μια μάχη με τον Jarno Truli όταν στην προσπάθεια του να τον περάσει εκανε ενα μεγαλοπρεπέστατο τετακε που τον έριξε δέκατο. Θέση στην οποία και τερμάτισε κάνοντας ένα πολύ μέτριο φινάλε στη σεζόν.
Μάλιστα γι’ αυτο το τετακε υπάρχει βίντεο που δείχνει τους μηχανικούς να γελούν νευρικά μην πιστεύοντας ότι είδαν αυτό το λάθος από έναν τέτοιο πιλότο.
Ο καναδος βρέθηκε στην έβδομη θέση της βαθμολογίας με 12 βαθμούς ενώ ο teammate του Olivier Panis ήταν 14ος με 5 βαθμούς.
Το 2002 η ομάδα έκανε ένα ακόμα βήμα πίσω στο αγωνιστικό κομμάτι με αναταραχές στο διοικητικό καθώς ο Craig Pollock απομακρύνθηκε από την θέση του αγωνιστικου διευθυντή και την θέση του πήρε ο γνωστός David Richards ερχόμενος απο την Subaru WRC που δεν εκτιμούσε καθόλου τον Jacques Villeneuve.
O Καναδός αισθανόταν ξένο σώμα σε συνδυασμό με ενα κακό και αναξιόπιστο μονοθέσιο όπου οι πιλότους ξεκινούσαν συνήθως από τις θέσεις 10 και πίσω.
Αυτό έκανε τον Jacques να σκέφτεται σοβαρά το μέλλον του.
Οαση δροσιάς η τέταρτη θέση του Villeneuve με πέμπτο τον Panis στο Silverstone και όλο και όλο μια έκτη θέση στο Indianapolis ενώ στον αγώνα της πατρίδας του για ακόμα μια φορά εγκατέλειψε στον όγδοο γύρο με πρόβλημα στον κινητήρα.
Το τέλος του πρωταθλήματος τον βρίσκει ακόμα πιο πίσω στη 12η θέση με τέσσερις βαθμούς ενώ ο Panis ήταν 14ος με τρεις βαθμούς .
Η Forsythe-green έκανε μια πολύ προσοδοφόρα προσφορά για επιστροφή του Jacques στα IndyCar για μόλις μια σεζόν με τον Jacques να επιστρέφει ξανα στην B.A.R το 2004 όμως ο μάνατζερ του Craig Pollock ζήτησε το εξωφρενικό ποσό των 50 εκατομμυρίων δολαρίων.
Φυσικά απορρίφθηκε με την ομάδα να δηλώνει απογοητευμένη προσθέτοντας “Είναι κρίμα γιατί είχαμε την δυνατότητα να κάνουμε τον Jacques νικητή ξανά”.
Το 2003 ο David Richards ήθελε να ξεφορτωθεί το βαρύ συμβόλαιο του Καναδού.
Ναι τα 22 εκατομμύρια δολάρια ετησίως και επειδή ήταν και ο τελευταίος χρόνος του συμβολαίου του η ενδεχόμενη ανανέωση του θα ήταν με πολύ λιγότερα χρήματα.
Έτσι θα τον ανάγκαζε να αποχωρήσει και η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο του ταλαντούχου βρετανού Jenson Button ένας “διψασμενος” νέος που θα έβαζε δύσκολα στον κατά 10 χρόνια μεγαλύτερο Villeneuve.
Ο Jenson Button ήταν συνολικά ταχύτερος του Καναδού αλλά για να είμαστε δίκαιοι αρκετά μηχανικά προβλήματα ταλάνισαν κυρίως την πλευρά του γκαράζ του Villeneuve.
Ενδεικτικό ότι εγκατέλειψε σε 9 απο τους 15 αγώνες που συμμετείχε μέσα σε αυτές και η εγκατάλειψη του σε ένα ακόμα Καναδικό GP από πρόβλημα στα φρένα ενώ βρισκόταν στην 10η θέση.
Καλύτερο αποτέλεσμα του Jacques ήταν οι δύο έκτες θέσεις σε Βραζιλία και Ιταλία και του Jenson δύο τέταρτες θέσεις.
Ο David Richards έτριβε τα χέρια του κάνοντας έτσι κι αλλιως ξεκάθαρο ότι δεν σκοπεύει να δώσει ένα τόσο μεγάλο μέρος του budget σε έναν οδηγό ενώ η εξέλιξη του μονοθεσίου έμενε πίσω.
Πόσο μάλλον όταν οι επιδόσεις του οδηγού δεν είναι πια καλές.
χαρακτηριστικά είπε: “Ακόμα και αν έχεις πιλότο πχ τον Schumacher και το μονοθέσιο είναι κακό τι νόημα έχει ;Φτιάχνεις πρώτα το μονοθέσιο και μετά φέρνεις τον Schumacher”.
Ο Καναδός ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να αποχωρήσει άμεσα από την B.A.R πριν τον τελευταίο αγώνα της σεζόν στην Ιαπωνία…Η ομάδα φυσικά τον άφησε και έδωσε αμέσως προαγωγή στον τρίτο της οδηγό τον Takuma Sato.
Το τέλος του πρωταθλήματος βρήκε τον Jacques Villeneuve στην 16η θέση με 6 βαθμούς και τον Jenson Button στην 9η θέση με 17 βαθμούς
Το 2004 οι επιλογές του Villeneuve ηταν περιορισμένες και οι θέσεις σε μεγάλες ομάδες κλειστές γι αυτόν.
O Bernie Ecclestone που είχε σε εκτίμηση τον Καναδο για τις οδηγικές του ικανότητες και για το θάρρος του να λέει ακατέργαστα τις απόψεις του, τον ήθελε πάση θυσία στο grid αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να γίνει τίποτα
Ο Villeneuve είχε μάλιστα προταθεί δωρεάν για μια θέση στην Ferrari πλαι στον πάλαι ποτέ αντίπαλο του Michael Schumacher όμως είχε ήδη ανανεώσει ο Rubens Barrichello και επιπλέον ο Schumacher τον θεωρούσε ακομα απειλή.
Έφτασε κοντά στο να κάνει μεγάλη επιστροφή στην Williams πλάι στον Mark Webber όμως τελικά επιλέχθηκε ο Nick Heidfeld.
Και ως τελευταία λύση ήρθε σε επικοινωνία με τον Ron Dennis έστω για μια θέση δοκιμαστή στην McLaren.
Εν τέλη έμεινε εκτός grid το 2004 με τον Villeneuve να λέει γι’ αυτό: “Δυστυχώς δεν μου κάνει εντύπωση. Ξέρω ότι άνθρωποι της B.A.R έλεγαν δεξιά και αριστερά άσχημα πράγματα για εμένα και τους επηρέασαν, έναν από αυτούς και τον Patrick Head που άλλαξε σταση απέναντι μου”.
Κατά την διάρκεια της χρονιάς προσπαθώντας να χαλαρώσει από όλο αυτό το αρνητικό κλίμα αφιερώθηκε στο σκι έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του την επιστροφή στην F1.
Στο μεσοδιάστημα οδήγησε σε επίδειξη στο Goodwood Festival ενα από τα μονοθέσια που έτρεξε ο πατέρας του Gilles Villeneuve,την Ferrari του 1978.
Τον Σεπτέμβρη η Renault απέλυε τον Jarno Truli και ο Flavio Briatore έκανε ξανά κρούση στον Καναδο τρία χρόνια μετά αλλά αυτή την φορά ο Villeneuve δέχτηκε με χαρά.
Το έργο του όμως μόνο εύκολο δεν θα ήταν.
Τα μονοθέσια είχα γίνει 0.5 sec αχύτερα και θα χρειαζόταν χρόνο δοκιμών και προσαρμογής και έχοντας πλάι τον νέο και ταχύτατο Fernando Alonso ήταν ακόμα πιο δύσκολο.
Η συμφωνία ήταν για τους τρείς τελευταίους αγώνες της σεζόν.
Στο κινέζικο GP στο Qualifying θα κάνει 13ο χρόνο, 0.4 sec πίσω από τον Alonso ενώ στον αγώνα ήταν εμφανώς εκτός ρυθμού τερματίζοντας 11ος αρκετά πίσω από τον τέταρτο Alonso.
Η εικόνα δεν ήταν διαφορετική στους αγώνες της Ιαπωνίας και Βραζιλίας όπου τερμάτισε στην 10η θέση.
Στα ευχάριστα της σεζόν;
Βρήκε νέα “στέγη” για το 2005. Την Sauber-Petronas,σίγουρα όχι αυτό που θα ήθελε ένας οδηγός της αξία του αλλά σε αυτήν την δύσκολη φάση της καριέρας του ήταν η πιο αξιοπρεπήw επιλογή και επιπλέον ήθελε να οδηγεί.
Συμπαίκτης του άλλος ένας εκπρόσωπος της νέας γενιάς πιλότων ο Βραζιλιάνος Felipe Massa που προοριζόταν για πιλότος της Ferrari το 2006.
Ο Villeneuve έμοιαζε “σκουριασμένος” και μακριά από τον καλό του εαυτό. Συνήθως πιο αργός από τον Felipe Massa παρότι στην βαθμολογία έχασε οριακά από τον Βραζιλιάνο.
Τα καλύτερα αποτελέσματα του Καναδού ήταν μια τέταρτη θέση στην Imola (λόγω ακύρωσης των 2 B.A.R) μια έκτη θέση στο Βελγικό GP αγώνας όπου σε κάποια φάση βρέθηκε για λίγο στην δεύτερη θέση αλλά προφανώς το μονοθέσιο του δεν είχε την ταχύτητα για να παραμείνει εκεί καθώς δέχτηκε προσπεράσεις από Raikkonen και Alonso ενώ άλλον έναν βαθμό σημείωσε και στο Γαλλικό GP.
Η BMW αγόρασε ένα μεγάλο μέρος της Sauber και δεν επιθυμούσε πλάι στον νεοεισερχόμενο Nick Heidfeld να διατηρήσει τον Villeneuve στο δυναμικό της αλλά ο Καναδός είχε ένα ακόμα χρόνο συμβόλαιο και έπρεπε να τηρηθεί.
Η σεζόν του Villeneuve κινήθηκε στα ίδια πλαίσια βαθμολογικά όμως ο Καναδός έμοιαζε κάπως ανανεωμένος αν και πιο αργός του συμπαίκτη του.
Πολύ καλή στιγμή αναλαμπής ηταν στο καναδικό GP όπου κυνηγούσε τον Felipe Massa της Ferrari για την τέταρτη θέση μέχρι που ένα πρόβλημα με τα φρένα τον οδήγησε σε έξοδο, ενώ έχασε κάποιους βαθμούς από προβλήματα αξιοπιστίας.
Βαθμολογούμενες παρουσίες;
Έβδομη θέση σε Μαλαισία, έκτη σε Αυστραλία και δυο όγδοες θέσεις σε Ευρωπαϊκό GP και Αγγλία.
Σύνολο επτά βαθμοί και η 15η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.
Η BMW σκόπευε από την αρχή της σεζόν να συγκρίνει άμεσα τον Villeneuve με τον δοκιμαστή της τον 21 χρόνο Robert Kubica αλλά ο Καναδός αρνήθηκε θέλοντας πολύ σωστά να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια του.
Στο Γερμανικό GP βρισκόταν εντελώς αθόρυβα στην 15η θέση μέχρι την στροφή πριν την ευθεία εκκίνησης-τερματιαμου στον 30ο γύρο όπου έφυγε ξαφνικά ευθεία χτυπώντας στα προστατευτικά ελαστικά.
Βγήκε από το μονοθέσιο του και η στάση του σώματος του Jacques Villeneuve φορώντας ακομα το χαρακτηριστικό πολύχρωμο κράνος έλεγε “σταματαω”.
Έτσι κι έγινε αποχώρησε σχεδόν απαρατήρητος από την F1 στα 35 του χρόνια.
Οι μέρες δόξας έμοιαζαν πια τόσο μακρινές εννιά χρόνια μετά την τελευταία του νίκη στο GP Λουξεμβούργου το 1997 και 5 χρόνια από το τελευταίο του Podium στο Γερμανικό GP το 2001.
Με την αποχώρηση του “κλείδωσε” και τα στατιστικά του.
1 τίτλος,11 νίκες, 13 pole Position ,23 podium και 235 βαθμοί σε 163 εκκινήσεις.
Μετά την F1 αγωνίσθηκε στις 24 ώρες του Le Mans το 2007 κερδιζοντας μια εξαιρετική δεύτερη θέση.
Το 2011 προσπάθησε να επιστρέψει στην F1 ως οδηγός και ιδιοκτήτης ομάδας όμως το project δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ καθώς δεν συγκεντρώθηκαν τα απαραίτητα κεφάλαια.
Έκανε όμως μια επιστροφή το 2014 στα Αμερικάνικα μονοθέσια και το Indianapolis 500 με την ομάδα Schmidt Peterson όπου τερμάτισε 14ος.
Ο Καναδός θα είναι πάντα ένα από τα μεγαλύτερα “What if” στον μηχανοκίνητο αθλητισμό….
Τι θα γινόταν αν….δεν εμπιστευόταν με κλειστά τα μάτια τον Craig Pollock και έμενε στην Williams; Σίγουρα θα είχε αυξήσει τις νίκες του το (2001-03) και πολύ πιθανό να αναβίωνε μία ακόμα έντονη κόντρα για τον τίτλο με τον Michael Schumacher το 2003.
Αν τελικα πήγαινε στην Renault το 2001 θα μπορούσε να σταθεί σχετικά κοντά στο μελλοντικό αστέρι της ομάδας τον Fernando Alonso στους τίτλους του 2005,2006;
Αν είχε επιλεχθεί από την Ferrari πλάι στον Schumacher θα δυσκόλευε τον Γερμανό;
Το ατύχημα στην Μελβούρνη το 2001 πράγματι τον άλλαξε για πάντα;
Αν το σκεφτούμε θα ήταν πολύ καλύτερο η καριέρα του να ηταν ανάποδα.
Ξεκίνημα σχετικά αδιάφορο στην Sauber η πρόταση του φίλου του Craig Pollock για την B.A.R.
Μετά από χρόνια ατυχιών και στερήσεων έρχεται η μεγάλη πρόταση της Williams,κερδίζει τον τίτλο και αποχωρεί από την F1 για να πάρει τίτλο και στα IndyCar αποχωρώντας από τους αγώνες πρωταθλητής….ιδανικό για ταινία σίγουρα.
Σε κάθε περίπτωση ο Jacques Villeneuve έκανε μέχρι τότε την πιο εντυπωσιακή είσοδο πιλότου στο σπορ και κέρδισε τον τίτλο μόλις στην δεύτερη σεζόν του.
Δύο εντυπωσιακά πρώτα χρόνια που οι πιο πολλοί πιλότοι δεν τα ζουν συνολικά ούτε σε 15 χρόνια καριέρας.
Τελικά το 1996-2000 κατάφερε να φτάσει τον θρύλο του πατέρα του Gilles Villeneuve;
Υ.Γ Το πολύχρωμο κράνος του Καναδού είναι αν όχι το ομορφότερο, ένα από τα ομορφότερα στον μηχανοκίνητο αθλητισμό εμπνευσμένο ξεκάθαρα από την αγαπημένη μπλούζα της μητέρας του που φορούσε στα τέλη του 1970 αν και ο ίδιος δεν θέλησε ποτέ να ανοίξει την καρδιά του γι’ αυτό. Εύχομαι ολόψυχα ένας εκ των γιων του Joakim και Jules να φέρουν ξανά αυτό το κράνος στην F1 ως αγωνιζόμενοι.
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.