Μέσα σε λίγες μόλις ώρες, οι φήμες της μετακίνησης Hamilton στη Ferrari έγιναν «επιβεβαιωμένες» από πηγές μεγάλων μέσων, και το βράδυ ήρθαν οι επίσημες ανακοινώσεις…
Τι σημαίνει όμως η συγκεκριμένη κίνηση, τόσο για τον επτάκις παγκόσμιο όσο και για τις δύο ομάδες που εμπλέκονται σε αυτή;
Για τη Mercedes, υπάρχουν δύο αναγνώσεις (και καμία δεν είναι καλή)
Έχουν περάσει μόλις έξι μήνες από την ανακοίνωση της παραμονής του Lewis Hamilton στη Mercedes μέχρι το 2025, η οποία για πολλούς σήμαινε πως ο Βρετανός θα έμενε στο Brackley μέχρι το τέλος της καριέρας του, όποτε και αν ερχόταν αυτό. Σίγουρα, δηλώσεις όπως «είμαστε μαζί σε όλη αυτή την προσπάθεια» και «βρήκαμε ένα σημείο αναφοράς στο μονοθέσιο […] είμαι αισιόδοξος για το ‘24» δεν φανέρωναν την οποιαδήποτε τάση φυγής.
Ούτως ή άλλως, από τα 13 του ο Hamilton είναι συνδεδεμένος με τη Merc, τόσο ως νεαρός οδηγός της McLaren-Mercedes όσο και ως πιλότος Formula 1. Ο ίδιος έχει αναφερθεί πολλάκις στη σημασία αυτής της σύνδεσης για τον ίδιο, και με 6/7 Πρωταθλήματα Οδηγών της ομάδας να φέρνουν το όνομά του, μάλλον το συναίσθημα ήταν αμοιβαίο…
…μέχρι που χτες το πρωί, έσκασαν οι πρώτες φήμες.
Υπάρχουν δύο αναγνώσεις και καμία από αυτές δεν είναι καλή για τα ασημί βέλη: η πρώτη είναι πως τα σημάδια όσον αφορά την επιστροφή της πάλαι ποτέ κυρίαρχης ομάδας στην διεκδίκηση τίτλων ήταν τόσο άσχημα, που ο Lewis επέλεξε να σπάσει ο ίδιος το συμβόλαιό του (σύμφωνα με τη Mercedes) και να μετακινηθεί στο…άγνωστο πιστεύοντας ότι ακόμα και εκεί, θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας – όπου επιτυχία, βάλτε τον τίτλο #8.
Η δεύτερη είναι πως ο Fred Vasseur – με τον οποίο ο Hamilton έχει μεγάλο παρελθόν στις μικρότερες κατηγορίες – του έχει δώσει απτές αποδείξεις πως είτε το 2025, είτε στην αυγή της «νέας εποχής» του σπορ το 2026, η Scuderia θα είναι σε θέση να παλεύει για νίκες και πρωταθλήματα, κάτι που όπως φαίνεται δεν μπορούσε να κάνει ο Wolff.
Η (τρίτη) πιθανότητα να πήγε στο Maranello για…ντόλτσε βίτα στο λυκόφως της καριέρας του μάλλον κρίνεται ως απειροελάχιστη: ειδικά μετά από τα γεγονότα του Abu Dhabi, το δέλεαρ του μοναδικού ρεκόρ που δεν έχει εξ’ ολοκλήρου δικό του παραείναι μεγάλο για να αγνοηθεί.
Σίγουρα πάντως, για τη Mercedes είναι ένα τέλος εποχής, και το ενδιαφέρον στρέφεται όχι τόσο στην επόμενη χρονιά (η οποία εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα την βρει πάλι εκτός τίτλων) όσο στο τι μέλλει γενέσθαι από εκεί και πέρα. Ο George Russell θα είναι ο ένας οδηγός που θα αναλάβει τη «διαδοχή» του Hamilton, και ψάχνουμε τον ομόσταυλό του: θα είναι ο Carlos Sainz, σε μια τύποις «ανταλλαγή» με τη Scuderia; Θα είναι οι Fernando Alonso ή Alex Albon, οι οποίοι θέλουν να επιστέψουν σε κορυφαία ομάδα; Μπορεί ίσως να βρεθεί στο πρόσωπο του Andrea Kimi Antonelli, του υπερηχητικού νεαρού της Mercedes ο οποίος…«πήδησε» τη F3 και βρίσκεται από φέτος στη Formula 2 έχοντας τις καλύτερες περγαμηνές;
Το μέλλον θα δείξει…
Για τη Ferrari, είναι μια ψήφος εμπιστοσύνης – και ένας μοχλός πίεσης
Σε γενικές γραμμές για τη Ferrari ισχύει το αντίστροφο από όσα αναφέραμε για τη Mercedes: ο ερχομός του Hamilton δείχνει ότι η δουλειά που γίνεται στο Maranello είναι σε σωστό δρόμο, ή τέλος πάντων σε τέτοιο επίπεδο που κάνει τον Βρετανό να πιστεύει πως αξίζει να μετακινηθεί εκεί.
Μένει να φανεί το ακριβές πλάνο των Ιταλών: θεωρούν ότι μπορούν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη από το τωρινό σετ κανονισμών, στοχεύοντας στο 2025 – μια χρονιά εκ προοιμίου μεταβατική, στην οποία οι ομάδες θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα στην εξέλιξη του υπάρχοντος μονοθεσίου και τη δημιουργία του επόμενου για τους νέους κανονισμούς – ή στο 2026, όπου όλοι ξεκινάνε από το μηδέν;
(Μάλλον το δεύτερο, εκτός και αν υπάρξει μια…καθίζηση της RBR στο ενδιάμεσο.)
Στη δεύτερη περίπτωση, οι παραλληλισμοί με τη μετακίνηση του Lewis στη Mercedes μια δεκαετία πριν είναι πολύ ισχυροί για να αγνοηθούν – και τότε έφυγε από μια ομάδα η οποία είχε το know-how των τίτλων, τη σεζόν πριν εφαρμοστεί μια τεράστια αλλαγή κανονισμών. Αυτή τον έφερε σε θέση ισχύος και αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη κατάρριψη των περισσότερων ρεκόρ από τον ίδιο.
Επιπρόσθετα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχει και η διαχείριση του διδύμου Hamilton–Leclerc από τον Vasseur, ο οποίος μπορεί να καυχιέται πως έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στις καριέρες και των δύο. Προφανώς, ο επτάκις παγκόσμιος δεν έρχεται με σκοπό να γίνει ο «δάσκαλος» του Μονεγάσκου ούτε το #2, ενώ και ο Leclerc (ειδικά μετά την πολυετή επέκταση του συμβολαίου του) δεν πρόκειται απλά να κάνει στην άκρη για να περάσει ο σαφώς πιο έμπειρος teammate του.
Τόσο η τριβή που αναπόφευκτα θα υπάρξει μεταξύ των δύο οδηγών όσο και η προσδοκία (ή/και απαίτηση) του Hamilton για επιτυχίες με το Cavallino Rampante θα αποτελέσουν ακόμη έναν μοχλό πίεσης στην…παραδοσιακά πιο «πιεσμένη» ομάδα του grid. Είναι φυσικό και επόμενο πως οι οπαδοί αλλά κυρίως ο άνθρωπος που πληρώνει για όλα αυτά (δηλ. ο John Elkann) δεν θα περιμένουν τίποτα λιγότερο από νίκες και τίτλους, όπως και ο Βρετανός σίγουρα δεν θέλει να γίνει άλλο ένα όνομα στη…μακρά λίστα των πρωταθλητών που απέτυχαν με τη Ferrari: πλην του Michael Schumacher, κανένας (!) εν ενεργεία πρωταθλητής δεν κέρδισε τίτλο με τη Scuderia μετά τη μεταγραφή του σε αυτή!
Για τον Hamilton, είναι μια κίνηση χαμηλού ρίσκου
Μετά από 7 πρωταθλήματα, 103 νίκες και 104 pole, η οποιαδήποτε συζήτηση για το αν ο Lewis Hamilton είναι πετυχημένος ή όχι βρίσκεται μάλλον στη σφαίρα του…ανεξήγητου.
Αυτό δεν σημαίνει πως η καριέρα του τα τελευταία χρόνια έχει πάρει την κατιούσα, ακριβώς επειδή η Mercedes δεν είναι πια σε θέση να του δώσει μονοθέσιο ικανό για τίτλους, έχοντας μάλιστα παραδεχτεί διά στόματος Toto Wolff ότι το συνολικό concept του μονοθεσίου της απέτυχε παταγωδώς.
Τα νέα ήθη και έθιμα (δηλ. το budget cap) έχουν αφαιρέσει από τη Mercedes τη δυνατότητα να πετάξει ένα…τσουβάλι λεφτά στο πρόβλημα προκειμένου να το λύσει, γεγονός που προφανώς κάνει την όποια ανάκαμψή της ακόμα πιο χρονοβόρα.
Άμα βρισκόμασταν μια δεκαετία πίσω, τότε ο Hamilton θα μπορούσε να περιμένει κάποια χρόνια (όπως π.χ. φαίνεται να κάνει ο Russell) και να δώσει χρόνο στην ομάδα του προκειμένου να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Επειδή όμως ο Βρετανός φτάνει κοντά στα…δεύτερα -άντα, η πρόοδος της Merc πρέπει να ήταν τέτοια που τον ώθησε να κοιτάει προς άλλες κατευθύνσεις.
Παρόλα αυτά, το γεγονός πως τόσο στο Brackley όσο και στο Maranello έχουν «σταμπάρει» το 2026 ως την χρονιά-ορόσημο για τα προγράμματά τους – συνεπώς δεν υπάρχει κάποια διαφορά στον χρονικό ορίζοντα αυτών – δείχνει ότι ο επτάκις παγκόσμιος είχε χάσει τελείως την εμπιστοσύνη του στη Mercedes.
Υπό αυτό το πρίσμα, η μετακίνησή του στη Ferrari δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλο ρίσκο, αλλά έχει τεράστια ανταμοιβή σε περίπτωση επιτυχίας.
Αν αποτύχει, λίγοι θα του προσάψουν ευθύνες, είτε λόγω ηλικίας (σ.σ. η αποφυγή οποιασδήποτε αναφοράς στην απόδοση του γίνεται ακριβώς για αυτό) είτε λόγω των κλασικών, χρόνιων παθήσεων της Scuderia.
Αν πετύχει όμως, θα είναι το καλύτερο τέλος στην ήδη πιο πετυχημένη καριέρα που έχει δει το σπορ…
Για τη Formula 1, είναι το καλύτερο νέο…
…καθώς ο οδηγός με τη μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό (και εκτός F1) θα βρεθεί στην πιο ιστορική ομάδα του grid, σε μια μετακίνηση η οποία μπορεί να συγκριθεί – στο πρόσφατο αθλητικό παρελθόν – μόνο με αυτή του LeBron James στους Los Angeles Lakers.
Δεν είναι μόνο το εμπορικό αντίκτυπο: όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στο συγκεκριμένο δίδυμο, ακόμα και από θεατές που έχουν μικρή έως καθόλου σχέση με το σπορ.
Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς, καθώς ο Hamilton αλλά και η Ferrari αποτελούν brands τα οποία έχουν απήχηση και εκτός των στενών ορίων της Formula 1 – ένα πρώτο δείγμα είδαμε χτες, όταν μεγάλα αθλητικά μέσα διέκοψαν την κάλυψη της τελευταίας ημέρας των ποδοσφαιρικών μεταγραφών για να αφιερώσουν χρόνο στη συμφωνία Hamilton-Ferrari.
Μπορεί άλλωστε η Red Bull να…προελαύνει τα τελευταία χρόνια, αλλά η προσπάθεια Hamilton/Mercedes και Ferrari ξεχωριστά να κλείσουν το κενό ήταν ούτως ή άλλως ένα δυνατό «αφήγημα» το οποίο έδινε κάποιο ενδιαφέρον σε σεζόν των οποίων η κατάληξη ήταν λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη.
Εύκολα καταλαβαίνει κάποιος πως το νέο εγχείρημα θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον, ακόμα (ή ίσως, ειδικά) αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα…
Αντί επιλόγου: οι ραγδαίες χτεσινές εξελίξεις ουσιαστικά «κάλυψαν» μια από τις χειρότερες μέρες στην ιστορία της F1, όπου μια νέα συμμετοχή η οποία υπερπληρούσε τα αθλητικά και εμπορικά κριτήρια συμμετοχής έμεινε εκτός grid επειδή η εμπορική αρχή του σπορ (μαζί με τις 10 ομάδες) ήθελε να κάνει επίδειξη απληστίας.
Με μια ανακοίνωση γεμάτη διάτρητα επιχειρήματα (έχοντας ως κορύφωση την απαξίωση του ονόματος της Andretti, όταν στη φετινή σεζόν θα συμμετέχουν οι Stake F1 Team και…Visa CashApp RB F1 Team) η Andretti «έφαγε πόρτα» και ωθείται μάλλον στην αγορά του «χρήσιμου ηλίθιου» του grid (δηλ. τη Haas) προκειμένου η πίτα να συνεχίσει να μοιράζεται σε 10 κομμάτια.
Το μόνο που έχει σημασία δηλαδή…
