Η ιστορία της Jaguar Racing έρχεται ως συνέχεια του προηγούμενου αφιερώματος που έκανα στην Stewart-Ford καθώς οι Ιαγουάροι αποτελούν συνέχεια της ομάδας του Jackie Stewart.
Aς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Ford η οποία προμήθευε κινητήρες στην Stewart καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της στο σπορ, αποφάσισε τον Ιούνιο του 1999 να αγοράσει εξ’ ολοκλήρου την ομάδα από το Milton Keynes. Στις 14 Σεπτεμβριου του ίδιου έτους, η Ford μετονόμασε την ομάδα σε Jaguar Racing, ως μέρος των παγκόσμιων δραστηριοτήτων της στον τομέα του μάρκετινγκ για την προώθηση της εταιρείας της Jaguar, η οποία εξειδικεύεται στην πώληση πολυτελών αυτοκινήτων.
Η μετονομασία όμως αυτή θα γινόταν επίσημη από το 2000 και έπειτα. Επίσης η ομάδα δεν τοποθέτησε κινητήρες Jaguar, αλλά συνέχισε να χρησιμοποιεί τους κινητήρες Ford-Cosworth παρά την αλλαγή του ονόματος.
Η Ford έδειξε αμέσως τις προθέσεις της για τη νέα σεζόν καθώς απέκτησε τον Eddie Irvine από την Ferrari ο οποίος τερμάτισε 4 βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή του 1999 Mika Hakkinen. Eπιπλέον διατήρησε στις τάξεις της για το 2000 τον πολύ έμπειρο Johnny Herbert ο οποίος μη ξεχνάμε ότι ήταν ο μοναδικός νικητής της Stewart στην μικρή ιστορία της.


Και περνάμε στο πρωτάθλημα του 2000 όπου ξεκινά για την Βρετανική ομάδα με μεγάλες προσδοκίες που όμως ποτέ δεν επαληθεύτηκαν. Κατέκτησαν όλους και όλους 4 βαθμούς σε ολόκληρη τη σεζόν οι οποίοι ήρθαν μόνο από τον Eddie Irvine ενώ το καλύτερο αποτέλεσμα της ομάδας ήταν μια 4η θέση του Ιρλανδού στον αγώνα του Μονακό. Ο Herbert με κανέναν βαθμό και με καλύτερο τερματισμό μία 7η θέση στο Grand Prix της Suzuka, ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το άθλημα.
Ήταν μια τραγική χρονιά για τις «γάτες» καθώς συγκέντρωσαν 32 λιγότερους βαθμούς σε σύγκριση με το 1999 ενώ έπεσαν από την 4η στην 9η θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Η Jaguar R1 σε ρυθμό δεν ήταν τόσο απογοητευτική όσο φανερώνουν τα αποτελέσματα, όμως αεροδυναμικά ήταν πολύ αδύναμη και είχε μεγάλη αναξιοπιστία στο κιβώτιο. Κάποιος έπρεπε λοιπόν να πληρώσει τα σπασμένα και αυτός ήταν το νέο αφεντικό της ομάδας για το 2000, Wolfgang Reitzle ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον 3 φορές πρωταθλητή στα IndyCar, Bobby Rahal για το 2001.


Για το 2001 τα πράγματα παρέμειναν σχεδόν ίδια. Ο αντικαταστάτης του Herbert, Luciano Burti, αντικαταστάθηκε μετά από τέσσερις αγώνες και τη θέση του πήρε ο Pedro De la rosa. O Irvine ήταν όμως αυτός που έφερε το πρώτο βάθρο της ομάδας με την 3η θέση που κατέκτησε στο Μονακό. Επιπλέον ήταν και ο καλύτερος τερματισμός της ομάδας εκείνη τη σεζόν. Παρ’όλο που η R2 ήταν κατά γενική ομολογία καλύτερη από τον προκάτοχό της και πιο αξιόπιστη τα αποτελέσματα δεν ερχόντουσαν.
Μάλιστα στο μέσο της χρονιάς κατέφθασε και ο Nikki Lauda με σκοπό να βοηθήσει τον Rahal αλλά επαίξε σημαντικό ρόλο στο να αποχωρήσει ο τελευταίος πριν το τέλος της σεζόν. Ο Αυστριακός ανέλαβε τη θέση του αγωνιστικού διευθυντή για το 2002, αλλά τα πράγματα και πάλι δεν προχώρησαν προς το καλύτερο.


Η Βρετανική ομάδα τα πήγε λίγο καλύτερα από την προηγούμενη χρονιά κατακτώντας με την R2 εννέα βαθμούς ενώ ανέβηκαν και μια θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών τερματίζοντας όγδοοι.
Η σεζόν του 2002 ξεκίνησε καλά, με τον Irvine να κατακτάει την 4η θέση στον πρώτο αγώνα της σεζόν στο GP της Αυστραλίας. Αλλά μετά από αυτό, τα αποτελέσματα ήταν και πάλι απογοητευτικά χωρίς η ομάδα να καταφέρει να σημειωσει βαθμούς μέχρι το GP του Βελγίου όπου και ο πάλι ο Irvine κατέκτησε έναν βαθμό τερματίζοντας έκτος. Η Jaguar έφερε μια έκδοση B-spec για την R3 που παρουσιάστηκε προς το τέλος της σεζόν, με αποτέλεσμα ο Ιρλανδός να δώσει στην ομάδα το δεύτερο βάθρο της ιστορίας της με την 3η θέση στο GP της Ιταλίας.


Παρ’όλα αυτά σε γενικές γραμμές τα αποτελέσματα ήταν πολύ απογοητευτικά, με τον Irvine να εγκαταλείπει στους 10 από τους 17 αγώνες λόγω της αναξιοπιστίας της R3, ενώ ο De La Rosa εγκατέλειψε σε εννέα αγώνες και δεν κατάφερε να σημειώσει βαθμούς όλη τη χρονιά. Η ομάδα κατέκτησε 8 βαθμούς και πάλι μόνο από τον Eddie Irvine και τερμάτισε 7η στους κατασκευαστές. Τόσο ο Irvine όσο και ο De La Rosa εγκατέλειψαν την ομάδα στο τέλος της σεζόν με τον τελευταίο να μετακομίζει στη McLaren ως δοκιμαστής.
Επιπλέον η Ford έχασε όποια υπομονή της είχε απομείνει λόγω των κακών αποτελεσμάτων. Τα χρήματα που δαπανόντουσαν ήταν πολλά και τα αποτελέσματα δεν ήταν ανάλογα της επένδυσης. Έτσι τα χρήματα για το 2003 μειώθηκαν κατά πολύ. Επιπλέον η Ford έδωσε τελεσίγραφο στην Jaguar ότι εαν τα αποτελέσματα δεν αλλάξουν προς το καλύτερο άμεσα θα αναγκαστεί να αποσυρθεί μέσα στα επόμενα δύο χρόνια από το σπορ. Τέλος ως ακόμη μια λύση για μείωση των εξόδων η Ford απέλυσε 70 άτομα από την ομάδα συμπεριλαμβανομένου και του Nikki Lauda.


Για το 2003 ο Mark Webber και ο Antonio Pizzonia αντικατέστησαν τους Eddie Irvine και τον Pedro De la rosa. Παρ’ όλο που η R4 έδειχνε ότι έχει τον ρυθμό να κατακτήσει αρκετούς βαθμούς, ήταν αναξιόπιστη καθώς μέχρι τον έκτο αγώνα της χρονιάς και οι οδηγοί εγκατέλλειψαν από τέσσερις φορές έκαστως. Ο Webber ήταν ξεκάθαρα καλύτερος από τον Pizzonia καθώς μέχρι τον αγώνα του Silverstone είχε κατακτήσει όλους τους βαθμούς της ομάδας.
Λόγω των κακών αποτελεσμάτων ο Βραζιλιάνος αντικαταστάθηκε από τον Justin Wilson, ο οποίος αγωνιζόταν μέχρι εκείνο το σημείο στην Minardi, και παρ’όλο που εγκατέλειψε στους πρώτους τρεις αγώνες του με την ομάδα έδειξε θετικά στοιχεία.
Δυστυχώς όμως ήταν μια ακόμη απογοητευτική σεζόν για την Jaguar καθώς κατέκτησε 18 βαθμούς( λόγω των αλλαγών στους κανονισμούς όπου βαθμολογούνταν πλέον οι πρώτοι 8) και τερμάτισε στην 7η θέση στο κατασκευαστών.


Η Ford πλέον έχει χάσει όλη την υπομονή της καθώς τα αποτελέσματα δεν έρχονται όπως περίμενε. Επιπλέον μείωσε τον προυπολογισμό λέγοντας στην ομάδα ότι πρέπει να προσλάβει pay driver για το 2004 για ομόσταυλο του Webber. O ιδανικός για αυτήν τη θέση ήταν ο Christian Klien με χορηγό από την RedBull.
Kαι περνάμε στο 2004, την τελευταία χρονιά της Jaguar στο σπορ. Η χρονιά ξεκίνησε και πάλι απογοητευτικά. Παρά το ότι στον δεύτερο αγώνα στην Μαλαισία ο Mark Webber ξεπέρασε εαυτό κατακτώντας τη 2η θέση στα δοκιμαστικά εκκίνησε άσχημα και τελικά εγκατέλειψε. Η ιστορία της σεζόν ήταν παρόμοια με τις προηγούμενες. Τρομερά αναξιόπιστη και γενικά με έλλειψη ρυθμού.
Στο Grand Prix του Μονακό έγινε και ένα τραγελαφικό γεγονός. Για τον αγώνα η R5 με στόχο να προμοτάρει την ταινία η Συμμορία των 12 τοποθέτησε στο ρύγχος και των δύο μονοθεσίων διαμάντια αξίας 250 χιλιάδες δολλάρια το καθένα!!. Δυστυχώς όμως ο Klien είχε σύγκρουση στη στροφή του Λέοντα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το διμάντι να χαθεί για πάντα.


Εκτός από αυτό, ήταν μια άλλη μέτρια σεζόν για την ομάδα. Κατέκτησε 10 βαθμούς και τερμάτισε για μια ακόμη φορά στην 7η θέση στη βαθμολογία των Κατασκευαστών. Η Ford έχασε όλη την υπομονή της με την ομάδα. Τον Σεπτέμβριο του 2004, η Ford έθεσε την ομάδα προς πώληση. Η Ford ζήτησε από τους πιθανούς αγοραστές να αποκτήσουν την ομάδα με μόλις 1 δολλάριο με την υπόσχεση ότι ο τελικός αγοραστής θα επένδυε 400 εκατομμύρια δολάρια στην ομάδα για τρία χρόνια. Τον Νοέμβριο, η Red Bull αγόρασε την ομάδα της Jaguar F1, διασφαλίζοντας ότι θα σωθούν 340 θέσεις εργασίας και ότι η ομάδα θα βρίσκεται στο grid για το 2005.


Κλείνοντας η εμπλοκή της Ford ώς εργοστασιακή ομάδα με το όνομα Jaguar ήταν μια αποτυχία σε σχέση με τα 3 χρόνια εμπλοκής της Stewart. Από το 2005 και μέχρι σήμερα η Red Bull έχει μια τελείως διαφορετική πορεία με 104 νίκες, 6 πρωταθλήματα οδηγών και 5 κατασκευαστών.
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.