Ένα πράγμα που χαρακτηρίζει τον μαγικό κόσμο της Formula 1 είναι η ιστορική συνέχεια που έχει ως άθλημα. Γενιές οδηγών διαδέχονται η μία την άλλη, γενιές μονοθεσίων, κινητήρων, είναι όλα κομμάτι του αθλήματος που μας καθηλώνει κάθε Κυριακή.
Η Formula 1 μας έχει χαρίσει, ανα καιρούς, αξιομνημόνευτες στιγμές, με οδηγούς από σχεδόν κάθε γενιά που πέρασε από το άθλημα.
Τονίζω το “σχεδόν”, επειδή υπάρχει μια γενιά οδηγών που, όπως φαίνεται, έχει καεί και μάλλον δεν θα καταφέρει να ξεχωρίσει, όπως πολλοί πίστευαν.
Μιλάω για την γενιά των Daniel Ricciardo, Valtteri Bottas, Sergio Perez, Nico Hulkenberg.
Η πλειονότητα του φίλαθλου κόσμου της Formula 1, εμού συμπεριλαμβανομένου, πιστεύει πως η γενιά αυτή σίγουρα άξιζε να πετύχει παραπάνω από όσα πέτυχε.
Γιατί καμμένη;
Την γενιά των Θρύλων, Ayrton Senna, Alain Prost, Nigel Mansel, την διαδέχτηκε επάξια η γενιά των Michael Schumacher, Mika Hakkinen, Jacques Villenueve, Damon Hill. Αντίστοιχα, οι Fernando Alonso, Jenson Button, Kimi Raikkonen, “αντικατέστησαν” επάξια την απερχόμενη, προηγούμενη γενιά.
Sebastian Vettel, Nico Rosberg, Lewis Hamilton,ακόμα και ο άτυχος Robert Kubica, ήταν οι “εκλεκτοί” που ανέλαβαν τα ηνία όταν ήρθε η ώρα για τους προηγούμενους να υποχωρήσουν από το κορυφαίο επίπεδο.
Κι εδώ είναι το χάσμα. Η ιστορία της Formula 1 φαίνεται να έχει “skipάρει” την γενιά που ανέφερα στην αρχή, καθώς ήδη βλέπουμε τα νέα ταλέντα, όπως οι Max Verstappen, Lando Norris, George Russel και Charles Leclerc να “καιροφυλλακτούν στη γωνεία”, περιμένοντας την απόσυρση των Lewis Hamilton, Sebastian Vettel.
Οι προαναφερθείσα γενιά, έμοιαζε πολλά υποσχόμενη. Οι περισσότεροι πίστευαν και πιστεύουν ότι ο Daniel Ricciardo άξιζε να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής. Ότι ο Nico Hulkenberg άξιζε να ανέβει μερικές φορές στο βάθρο και να “γράψει” νίκες στο όνομά του. Ότι ο Sergio Perez άξιζε να οδηγάει πιο ανταγωνιστικό μονοθέσιο από αυτά που είχε στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του.
Είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν, την Formula 1 να “πετάει έξω”, με συνοπτικές διαδικασίες, μια ολόκληρη γενιά οδηγών που την χαρακτήριζε η έλλειψη υψηλής ποιότητας. Stoffel Vandoorne, Marcus Erickson, Brendon Hartley, Esteban Gutierez, Felipe Nasr, Pascal Wehrlein, είναι, όλοι τους, πιλότοι που πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
Ωστόσο, δύσκολα θα πει κάποιος το ίδιο για τον Daniel Ricciardo, ή τον Nico Hulkenberg.
Άραγε, είναι η αδυναμία τους να πλησιάσουν ποιοτικά τους Sebastian Vettel, Lewis Hamilton, Nico Rosberg;
Είναι η αδυναμία τους να βρεθούν σε ανταγωνιστικές ομάδες;
Είναι λόγω της εκτεταμένης κυριαρχείας 2 ομάδων – πιλότων, κατά την διάρκεια των “καλύτερων χρόνων” της γενιάς αυτής;
Αναλύοντας, μπορεί κανείς να βρει άπειρους λόγους για τους οποίους όλοι αυτοί οι εξαίρετοι πιλότοι έχουν περιοριστεί στο midfield και στο να είναι #2 για τους ήδη πετυχημένους πιλότους. Το λυπητερό της ιστορίας, όμως, στην Formula 1 είναι ότι μία γενιά εξαιρετικών πιλότων πέρασε στα “ψηλά”.
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, Youtube και Twitter.
