Προεπισκόπηση Formula 1 2021

Το μεγαλύτερο και εκτενέστερο preview για την νέα σεζόν είναι εδώ – και αναλύουμε τι πρέπει να περιμένουμε από τις 10 ομάδες και τους 20 μονομάχους στο grid…

Mercedes AMG Petronas

Το 2020 ήταν business as usual για τους αισίως…επτάκις νταμπλούχους, οι οποίοι είχαν – για μια ακόμη φορά – το καλύτερο μονοθέσιο του grid με διαφορά, μην αφήνοντας την παραμικρή ακτίνα αισιοδοξίας στους διώκτες τους. Φέτος, με τους κανονισμούς να μην έχουν ριζικές αλλαγές και τον Lewis Hamilton να παραμένει στα μαύρα/ασημί, έχουν μια χρυσή ευκαιρία να τελειώσουν την υβριδική εποχή με το απόλυτο σε πρωταθλήματα Οδηγών και Κατασκευαστών – αν και κρίνοντας από το διαρκώς μειωμένο ποσοστό της Daimler AG στην ομάδα, οι μελλοντικές μέρες της ως πλήρως εργοστασιακή δεν είναι και πάρα πολλές.

Η τυπική ερώτηση του “εάν φέτος θα είναι επιτέλους η χρονιά που θα εκθρονιστεί η Mercedes” μάλλον θα έχει και φέτος αρνητική απάντηση, παρά το γεγονός πως το πολυθρύλητο DAS αποτελεί παρελθόν. Βέβαια, ο Andy Cowell για δεύτερη συνεχή φορά αναφέρεται σε προβλήματα στον κινητήρα πριν τις χειμερινές δοκιμές, αν και η προϊστορία κρίνει τις ανησυχίες του ως μπλόφα.

Τι θα κάνει: Η εικόνα της Mercedes στις χειμερινές δοκιμές απείχε παρασάγγας από αυτή των προηγούμενων χρόνων, με τους x7 back-to-back πρωταθλητές να έχουν θέματα κατά την διάρκεια του τριημέρου τόσο σε ρυθμό όσο και σε αξιοπιστία. Βέβαια, ο χρυσός κανόνας των δοκιμών – να μην τις παίρνουμε ποτέ τοις μετρητοίς – εφαρμόζεται εύκολα εδώ. Άλλωστε ας είμαστε ειλικρινείς, ποιος θα τολμούσε να στοιχηματίσει εναντίον της μεγαλύτερης δυναστείας που έχει δει το άθλημα;

Ο σκοπός, τουλάχιστον όσο υπάρχει ο Hamilton, δεν μπορεί να είναι άλλος από το απόλυτο, ειδικά στην τελευταία χρονιά της τρέχουσας εποχής – και μετά – ειδικά όσο αφορά τις τύχες των οδηγών της – έχει ο Θεός…

#44 Lewis Hamilton

Ο προσφάτως χρισμένος ιππότης για τις υπηρεσίες του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό Sir Lewis Hamilton, είχε ένα 2020 όπως ακριβώς το ήλπιζε, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του μεγάλου Michael Schumacher σε πρωταθλήματα και προσπερνώντας τον σε νίκες.

Παρόλα αυτά, το σίριαλ της ανανέωσης του συμβολαίου του κράτησε πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο, πιθανόν λόγω της επιθυμίας του να κρατήσει όλες τις επιλογές του ανοιχτές – άλλωστε αυτό δείχνει και η χρονική διάρκεια του νέου συμβολαίου για μόλις ένα χρόνο, καθώς ο (πιθανότατα έχων τριψήφιο αριθμό νικών, poles και 8 τίτλους στο τέλος της σεζόν) 36χρονος πλέον Lewis έχει ποικίλα ενδιαφέροντα εκτός motorsport, και θα ήταν δύσκολο να πειστεί να παραμείνει σε αυτό εάν δεν είχε σε αυτή την χρονική στιγμή της καριέρας του εξασφαλισμένο σε δυναμικότητα μονοθέσιο.

Όπως και να ‘χει τέλος καλό και όλα καλά, με τον Hamilton να στοχεύει στον τίτλο #8 και να μην κοιτάει παραπέρα – σωστή σκέψη αναλογιζόμενοι τον χαμό που θα δημιουργήσουν τα media κατά την διάρκεια της σεζόν σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι, αν και έχει δεσμευτεί σύμφωνα με τον Wolff να δώσει νωρίτερα απάντηση φέτος…

#77 Valtteri Bottas

Άμα στην αρχή της καριέρας ενός οδηγού του λέγανε πως οι κοντινότερες συγκρίσεις του θα ήταν οι Rubens Barrichello και David Coulthard, πολύ πιθανό να ήταν ευχαριστημένος, αφού πρόκειται περί δύο αξιοσέβαστων οδηγών με πολλαπλές νίκες και βάθρα.

Στην περίπτωση του Valtteri Bottas όμως, αυτή η σύγκριση δεν είναι καθόλου κολακευτική, αφού αναφέρεται κυρίως με αρνητική χροιά – απόρροια της ξεκάθαρης αδυναμίας του να προσεγγίσει την απόδοση του teammate του πέρα από εκλάμψεις, ακριβώς όπως οι προαναφερόμενοι. Το θέμα εδώ δεν είναι τόσο η απόδοση του Φιλανδού, όσο το γεγονός πως η κλεψύδρα φαίνεται να αδειάζει για αυτόν: η εμφάνιση του George Russell στην εξωτερική πίστα του Bahrain έκανε φανερό σε όλους πως ο νεαρός Βρετανός είναι πιο έτοιμος από ότι περίμεναν οι περισσότεροι, και με την άλλη θέση να είναι εμφανώς προορισμένη για τον Hamilton, τυχόν απόφαση του δεύτερου να συνεχίσει και πέραν της φετινής σεζόν θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τον Bottas.

Η μοναδική λύση στο παραπάνω ζήτημα θα είναι η βελτιωμένη απόδοση του, η οποία θα “αναγκάσει” την Merc να τον κρατήσει στις τάξεις της. Η προϊστορία, δυστυχώς, δεν είναι με το μέρος του…

Red Bull Racing

Με την Aston Martin να έχει μετακομίσει προς άλλες πολιτείες, το σασί της RBR πλέον έχει φαρδιά πλατιά το λογότυπο της Honda – για τελευταία φορά, αφού ο ιαπωνικός κολοσσός θα αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν.

Παρόλα αυτά, η – σωστά χαρακτηρισμένη ως μεγάλη επιτυχία της ομάδας – απόφαση για πάγωμα των κινητήρων από την επόμενη σεζόν, δίνει την δυνατότητα στην Red Bull να ιδρύσει δικό της τμήμα παραγωγής και συντήρησης κινητήρων – αλλά όχι εξέλιξης – και να συνεχίσει την επιτυχημένη παρουσία της στο σπορ.

Τι θα κάνει: με τον Sergio Perez να είναι μια σαφέστατη αναβάθμιση στον ρόλο του παρτενέρ για τον Max Verstappen, η Red Bull ελπίζει πως ο προσφάτως για πρώτη φορά νικητής GP Μεξικανός, θα είναι ο “μοχλός πίεσης” που τόσο έλειπε στις εντός πίστας μάχες Mercedes-RBR τα τελευταία χρόνια από την πλευρά της δεύτερης.

Οτιδήποτε παραπάνω θα είναι bonus – αλλά ας μην γελιόμαστε, το Milton Keynes παραμένει…Max Country, με τον Ολλανδό να ευελπιστεί πως η τελευταία χρονιά της συνεργασίας με την Honda θα είναι η πρώτη στην οποία θα έχει την δυνατότητα να απειλήσει ευθέως την κυριαρχία των Mercedes, με την RB16B να εκπλήσσει στις δοκιμές με τη σταθερότητα της. Αν όχι, μπορείτε να είστε σίγουροι πως η πένα του Adrian Newey ήδη έχει πάρει φωτιά για τα ολοκαίνουρια μονοθέσια του 2022…

#33 Max Verstappen

Οι δύο νίκες του Max Verstappen σε Silverstone και Abu Dhabi ήταν τα αδιαμφισβήτητα highlights της περσινής σεζόν, ειδικά άμα λάβουμε υπόψιν μας και το γεγονός πως αυτές ήρθαν “στα ίσα” και όχι μέσω κάποιας εγκατάλειψης ή άλλης απρόβλεπτης συνθήκης.

Ο 23χρονος πλέον Max μπορεί να είναι ακόμα στην πιο νεαρή πλευρά του grid όσο αφορά την ηλικία, αλλά όχι την εμπειρία, αφού μπαίνει στην αισίως 7η χρονιά του στην Formula 1. Συνεπώς, θέλει να εξαργυρώσει τα μαθήματα των προηγούμενων ετών και την ωρίμανση που αντικειμενικά έχει επιτύχει μέσω αυτών σε μια κανονική “σεζόν πρωταθλητισμού” και όχι να μάχεται για τον τίτλο του best of the rest πίσω από τον Hamilton. Στις δοκιμές, η ίδια η Mercedes αναφερόταν στην RBR ως το ταχύτερο σε ρυθμό μονοθέσιο στο grid – θα είναι όμως το ίδιο και όταν τα πράγματα μετράνε πραγματικά

Αδύνατον να απαντήσει κάποιος με σιγουριά – αλλά άμα θεωρήσουμε την εμφάνιση του στο Abu Dhabi ως προοίμιο της νέας σεζόν, οι οιωνοί είναι θετικοί…

#11 Sergio Perez

Θα ήταν μια τεράστια αδικία εάν το 2021 θα έβρισκε τον Sergio Perez εκτός grid, για τον απλούστατο λόγο πως προηγήθηκε η ίσως καλύτερη χρονιά του στο grid: σχεδόν πάντα εκεί όταν οι περιστάσεις ήταν ευνοικές, κατάφερε και πήρε την πρώτη του νίκη στον προαναφερόμενο δεύτερο αγώνα του Bahrain αν και στο τέλος του πρώτου γύρου ήταν…τελευταίος (φέροντας μνήμες από την ομοίως εξαιρετική νίκη του Jenson Button στον Καναδά 9 χρόνια νωρίτερα).

Ευτυχώς για εκείνον, το γαϊτανάκι στο driver’s market τον ευνόησε στην τελική – παρά το γεγονός πως η αποπομπή του Vettel από την Ferrari του κόστισε την θέση στην Racing Point, την οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έχανε, η συνεχόμενη κάτω του μετρίου απόδοση του Alex Albon άνοιξε την πόρτα της Red Bull, η οποία είναι μια προφανώς ευνοϊκότερη συγκυρία για τον Μεξικανό.

Πλέον, όντας για πρώτη φορά μετά το 2013 σε “μεγάλη” ομάδα του grid, καλείται να παίξει τον ρόλο του wingman στον Max Verstappen σε ένα ανώτερο επίπεδο από αυτό των προκατόχων του – και άμα υπάρξει τυχόν ευκαιρία για κάτι καλύτερο, να είστε σίγουροι πως ο Checo θα κάνει το παν για να την εκμεταλλευτεί…

McLaren Mercedes

Η χρονιά που έφυγε ήταν μια με ξεκάθαρα θετικό πρόσημο για την McLaren, η οποία όχι μόνο έκανε το 2/2 απέναντι στην προμηθεύτρια Renault, αλλά κατάφερε και να πάρει την τρίτη θέση στο Κατασκευαστών, στο καλύτερο της πλασάρισμα από το μακρινό 2012. Η πολυαναμενόμενη νίκη βέβαια δεν ήρθε για πολύ λίγο σε εκείνο τον θεότρελο αγώνα της Monza, αλλά το δίδυμο Norris-Sainz jr. δούλεψε ρολόι – και με τον διψασμένο να αποδείξει πράγματα Ricciardo να αντικαθιστά τον Ισπανό όπως και η Mercedes τους Γάλλους ανταγωνιστές της, το μέλλον φαίνεται πολύ φωτεινό για το Woking.

Τι θα κάνει: σε μια χρονιά που οι αναβαθμίσεις περιορίζονται με την χρήση token (1 token=1 αναβάθμιση σε συγκεκριμένο τομέα), η McLaren ξόδεψε και τα δύο που είχε διαθέσιμα στην προσπάθεια της να μετατρέψει το σασί της για να δεχτεί τον νέο κινητήρα, γεγονός που σύμφωνα με τον Zak Brown λειτούργησε ανασταλτικά ως προς άλλες πτυχές του μονοθεσίου – αν και ο νέος της διαχύτης έχει προκαλέσει αίσθηση στα paddock, όντας μοναδικός στο είδος του.

Κανείς δεν ξέρει εάν η απουσία περαιτέρω αναβαθμίσεων θα μειώσει την ανταγωνιστικότητα της ομάδας, ιδιαίτερα σε ένα midfield όπου πλέον οι διαφορές είναι μηδαμινές – αλλά ακόμα και στο χειρότερο σενάριο που η McLaren κάνει ένα βήμα προς τα πίσω (κάτι που δεν φαίνεται από τις δοκιμές) τα μοτέρ της Mercedes παραμένουν εχέγγυο και για το 2022, όπου τα πάντα ξεκινάνε από το μηδέν – πλην αυτών.

#4 Lando Norris

Στην δεύτερη χρονιά του στο σπορ, ο Lando Norris ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, παίρνοντας την τρίτη θέση στον εναρκτήριο αγώνα της Αυστρίας – μπορεί στη συνέχεια της σεζόν να μην ζευγάρωσε τα βάθρα του, αλλά συνέχισε να είναι ανταγωνιστικός, με μοναδική εξαίρεση μια πτώση στην απόδοση του στο τελευταίο τρίτο της χρονιάς.

Η πρόοδος ενός από τα αγαπημένα παιδιά του (ειδικά ιντερνετικού) κοινού της F1 είναι φανερή, όπως και η κλίση του προς τον ένα γύρο παρά τον ρυθμό αγώνα – για του λόγου το αληθές, μπορεί να ξεπέρασε πάλι στο νήμα τον πιο έμπειρο teammate του στο quali (9-8), αλλά ο γιος ενός από τους καλύτερους ραλίστες όλων των εποχών ήταν καλύτερος στον αγώνα (7-6), με τις διαφορές να είναι σε κάθε περίπτωση πάρα πολύ μικρές.

Όσο αφορά την προσεχή σεζόν, η συνύπαρξη του με τον όμοιο σε χαρακτήρα Daniel Ricciardo δεν θα αποτελέσει πρόβλημα (αλλά πιθανότατα πηγή σπαρταριστών highlights) και μένει να δούμε εάν ο Norris θα κάνει άλλο ένα βήμα μπροστά στην εξέλιξη του, η οποία σε συνδυασμό με αυτή της McLaren μπορεί να τον φέρει κοντά στις πρώτες θέσεις του grid πιο σύντομα από ότι περιμένουμε…

#3 Daniel Ricciardo

Μετά από ένα κακό 2019, το οποίο ώθησε τους κάθε λογής επικριτές να βάλλουν κατά της απόφασης του Honey Badger να αφήσει την ασφάλεια της Red Bull για μια νέα πρόκληση, ο Daniel Ricciardo ήθελε να κάνει μια νέα αρχή το 2020.

Θα ερχόταν βέβαια και άλλη το 2021, αφού πριν καν αρχίσει η σεζόν ανακοίνωσε την μεταγραφή του στην McLaren μετά από μόλις δύο χρόνια στην Renault. Όπως και στην περίπτωση του Sebastian Vettel, αυτό οδήγησε σε μια…κάπως παγωμένη κατάσταση μεταξύ του ιδίου και της ομάδας του, αν και σε αντίθεση με τον πάλαι ποτέ teammate του στους Ταύρους, η απόδοση του γρήγορα αντέστρεψε το κλίμα.

Για την ακρίβεια, όχι και τόσο γρήγορα – το ξεκίνημα της σεζόν ήταν τουλάχιστον νωθρό, αλλά η συνέχεια ήταν σαφώς καλύτερη: πολλαπλές τέταρτες θέσεις και δύο επισκέψεις στο τελευταίο σκαλί του βάθρου (οι πρώτες για την Renault μετά την επανεμφάνιση της στο σπορ ως εργοστασιακή το 2015), σε συνδυασμό με μια σαφή επικράτηση έναντι του ομόσταυλου του Esteban Ocon, έκαναν φανερό σε όλους ότι ο Daniel Ricciardo παραμένει ένας από τους καλύτερους οδηγούς στο grid.

Βέβαια, το ερώτημα παραμένει για το δις εξαμαρτείν: μήπως μετά την RBR, ο συμπαθέστατος Αυστραλός έκανε πάλι την λάθος επιλογή και αποχώρησε από ένα μονοθέσιο που θα του έδινε νίκες στο μέλλον; Ο χρόνος θα δείξει.

Aston Martin

Την στιγμή που τα πράσινα μονοθέσια θα πάρουν την θέση τους στην ευθεία εκκίνησης-τερματισμού στην πίστα του Bahrain για τον πρώτο αγώνα της νέας σεζόν, θα έχουν συμπληρωθεί αισίως 22.170 μέρες από την τελευταία φορά που η Aston Martin πήρε μέρος σε αγώνα F1 στο Silverstone το 1960.

Η συνεργασία του Lawrence Stroll με μια ιστορική μάρκα όχι μόνο προσδίδει χαρακτήρα έναντι του νωθρού και generic Racing Point, αλλά επαναφέρει στο grid ένα μεγάλο όνομα της αυτοκίνησης. Το αν η πρώτη χρονιά της Aston (της οποίας το launch περιλάμβανε από τον James Bond και τον ράπερ Dave μέχρι την Gemma Arterton και…τον Tom Brady, πιθανότατα το τελευταίο άτομο που θα σκεφτόταν κάποιος για αυτή την περίσταση) είναι το ίδιο πετυχημένη με την τελευταία της Racing Point, μένει να φανεί – άλλωστε η περσινή δεν έφερε μόνο pole και νίκη, αλλά και ένα σίριαλ διαρκείας σχετικά με την νομιμότητα (και δη το ηθικό των πράξεων) της RP, με την τιμωρία για πολλούς να είναι χάδι…

Τι θα κάνει: τηρουμένων των προαναφερόμενων περιορισμών στην εξέλιξη μεταξύ 2020-21, η AM01 έχει τις ρίζες της στην περσινή Racing Point – και κατά προσέγγιση στην προπέρσινη Mercedes, της οποίας αυταπόδεικτα αποτελούσε πιστό αντίγραφο.

Αυτό το γεγονός της προσδίδει ένα συγκεκριμένο πάτωμα στην απόδοση, αν και το μεγάλο στοίχημα είναι άλλο: θα μπορέσει η νεότευκτη (στο branding μόνο) Aston Martin να πάρει τα μέγιστα από την διαρκώς βυθιζόμενη καριέρα του κάποτε κυρίαρχου της F1 Sebastian Vettel, ή θα αποτελέσει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της;

#18 Lance Stroll

Το 2020 αποτέλεσε μια δικαίωση για τον Lance Stroll, ο οποίος τόσο με την pole του στην…πίστα πατινάζ της Τουρκίας όσο και με το βάθρο του στην Monza έδειξε πως ανεξάρτητα με τα λεφτά του μπαμπά τα οποία απολαμβάνει, αντικειμενικά δικαιούται μια θέση στο grid.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως έκανε το άλμα απευθείας από την F3 στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού (με μοναδική παρόμοια περίπτωση τον Max Verstappen) με ότι αυτό συνεπάγεται για τον χρόνο προσαρμογής του σε αυτή. Ο χρόνος τον δικαίωσε, και πλέον ο Stroll μπορεί να αποτινάξει την ταμπέλα του paydriver από πάνω του, άσχετα εάν αυτή θα παραμείνει για πολλούς αιώνια προσκολλημένη στο όνομα του.

Το αν βέβαια είναι πιλότος πρώτης γραμμής, μένει να αποδειχτεί: με την Aston Martin να είναι δέκτης μιας στενότατης υποστήριξης από την Mercedes και τον Sebastian Vettel πλέον ως benchmark, το 2021 μπορεί να είναι η ευκαιρία του Lance Stroll να (ξανα)αντικρούσει το κυρίαρχο αφήγημα για τον ίδιο.

#5 Sebastian Vettel

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για την θητεία του Sebastian Vettel στην Ferrari (και ειδικά τα τελευταία χρόνια αυτής), ο τρόπος με τον οποίο τον έδιωξε η Ferrari δεν άρμοζε σε έναν τετράκις παγκόσμιο και ειδικά σε έναν πιλότο που σίγουρα “πονούσε την φανέλα”, όσο κλισέ και αν ακούγεται.

Λαμβάνοντας υπόψιν μας τα παραπάνω, δεν αποτελεί έκπληξη η απουσία κάποιας ανάκαμψης στην εικόνα του Seb, ο οποίος για δεύτερη συνεχόμενη φορά έχασε κατά κράτος από τον Charles Leclerc. Υπήρχαν εκλάμψεις (Ουγγαρία και το βάθρο στην Τουρκία) αλλά τόσο ο ίδιος όσο και η χείριστη Ferrari που οδηγούσε δημιουργούσαν έναν συνδυασμό που δύσκολα θα οδηγούσε σε καλά αποτελέσματα.

Πλέον, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν: με λιγότερα μαλλιά αλλά και σαφώς λιγότερη πίεση, ο τετράκις παγκόσμιος καλείται να ηγηθεί της προσπάθειας στην επανεμφανιζόμενη Aston Martin και να αποδείξει σε όλους, επικριτές και μη, πως ο λόγος που βρίσκεται στο grid δεν είναι ο πρότερος βίος του ή η αναγνωρισιμότητα του, αλλά η ταχύτητα και η εμπειρία του.

Το αν θα το καταφέρει μένει να φανεί – αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως η απόδοση του στα πράσινα θα αποτελέσει ένα από τα κύρια storylines της προσεχούς σεζόν.

Alpine F1 Team

Νέα χρώματα, νέο branding και…νέα εποχή για την πάλαι ποτέ Renault, η οποία άλλαξε το όνομα της στο πλαίσιο της προώθησης του αγωνιστικού τμήματος του ομίλου.

Αν το νέο όνομα είναι μια ματιά στο παρελθόν (το όνομα Alpine έχει ξαναβρεθεί στο πρώτο σκαλί του βάθρου σε sportscars και rallying), το ίδιο και περισσότερο είναι η επιστροφή του Fernando Alonso, ο οποίος επιστρέφει μετά από ένα διετές διάλειμμα στην F1 και θέλει να αποδείξει πως η επιστροφή του θα φέρει περισσότερο σε Prost παρά σε Schumacher.

Ούτως ή άλλως, η βάση είναι καλή: η περσινή Renault ήταν εύκολα το καλύτερο μονοθέσιο της τελευταίας πενταετίας για τους Γάλλους, παίρνοντας 3 βάθρα και βρισκόμενο μέχρι το τέλος στην μάχη για την 3η θέση. Ακόμα και αυτό βέβαια δεν μπορούσε να αποτρέψει την απόλυση του “more words less action” Cyril Abiteboul, ο οποίος ουσιαστικά πλήρωσε το μάρμαρο για τα πρότερα άγονα χρόνια.

Τι θα κάνει: από όλες τις πλευρές έχει τονιστεί πως η παρουσία του Fernando Alonso έχει προγραμματιστεί να έχει ως κύριο άξονα της το 2022, με το 2021 να θεωρείται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον δις παγκόσμιο να επανακλιματιστεί στις απαιτήσεις μιας σεζόν στην Formula 1, προτού πατήσει το γκάζι για τους νέους κανονισμούς.

Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως η Alpine ρίχνει λευκή πετσέτα στη σεζόν, ειδικά άμα αναλογιστούμε πως το κοντινό παρελθόν δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο θετικό ώστε να συγχωρέσει μια “άδεια” χρονιά – και η ιστορία του σπορ μας έχει δείξει πως τα εκ Παρισίων κεντρικά δεν έχουν θέμα να τραβήξουν την πρίζα από εργοστασιακά project άμα αυτά δεν τραβάνε (1985, 1997 – ναι η Williams ήταν de facto εργοστασιακή – και 2010).

#31 Esteban Ocon

Μετά από ένα χρόνο “εξαναγκασμένης” απουσίας από το grid, η επαναπροώθηση του Esteban Ocon σε αυτό είχε καλές και κακές στιγμές, με το δεύτερο μισό της σεζόν να είναι σαφώς καλύτερο από το πρώτο.

Σίγουρα έπαιξε ρόλο και το γεγονός πως το κύριο μέτρο σύγκρισης ήταν ένας οδηγός με το ταλέντο του Ricciardo, με τον Γάλλο να βρίσκεται πίσω τόσο στις κατατακτήριες όσο και στον αγώνα. Η δεύτερη θέση του στην εξωτερική πίστα του Bahrain διασκέδασε τις εντυπώσεις, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις πάλευε για την είσοδο στους βαθμούς και τερμάτιζε στο κάτω μέρος της δεκάδας – λογικό εν μέρει σε ένα τόσο ανταγωνιστικό midfield, ενώ προαναφέραμε πως είχε την ατυχία να πέσει πάνω σε έναν εξαιρετικό Ricciardo.

Δυστυχώς για τον Γάλλο, το 2021 φέρνει μια πιθανώς ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση στο πρόσωπο του Alonso – και άμα τα αποτελέσματα παραμείνουν μέτρια, είναι πιθανό η καταγωγή του να μην τον σώσει…

#14 Fernando Alonso

Πρό διετίας, όταν ο Fernando Alonso έκανε donuts στην ευθεία της Yas Marina με την συνοδεία των Hamilton και Vettel, το κεφάλαιο Formula 1 φαινόταν να κλείνει οριστικά: η τραυματική εμπειρία της McLaren-Honda τον έκανε να έχει αρνητική προδιάθεση σε οποιαδήποτε – πλην “μεγάλων” – προσφορά, η νέα γενιά ερχόταν με φόρα και κάποιοι από αυτούς είχαν τις θέσεις στους προαναφερόμενους μεγάλους, και εν πάση περιπτώσει, ο Alonso είχε κάνει φανερό πως σκοπός του ήταν πλέον η νίκη στο Indy 500, η οποία θα τον έκανε τον πρώτο οδηγό μετά τον Graham Hill που θα ολοκλήρωνε το φημισμένο triple crown (νίκες σε Μονακό, Indianapolis 500, 24 Ώρες του Le Mans).

Αυτή δεν ήρθε, και με τον Ricciardo να σοκάρει τους πάντες με την απόφαση του να αποχωρήσει από το Enstone, η τότε Renault βγήκε…στην αγορά από εκεί που δεν το περίμενε. Προφανώς, ο ίδιος ο Alonso είδε την ευκαιρία να επιστρέψει εκεί που έζησε στιγμές όπως το back-to-back σε τίτλους το 2005-06 (και το Crashgate, βεβαίως βεβαίως), με τον κύριο λόγο βέβαια να είναι άλλος: η ευκαιρία της Renault να του δώσει ανταγωνιστικό μονοθέσιο για το 2022.

Όπως είπαμε και πιο πάνω, το 2021 θα αποτελέσει ένα crash course για τον 39χρονο πλέον Fernando, και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι σε (επί το πλείστον) νεαρότερους αντιπάλους. Μένει να φανεί εάν η ηλικία ή/και η δίχρονη απουσία του έχουν μειώσει το περίσσιο ταλέντο του…

Scuderia Ferrari

Στην μάχη για τον άτυπο τίτλο της “χειρότερης χρονιάς στην σύγχρονη ιστορία της Ferrari” υπάρχουν πολλοί μονομάχοι, όπως η χωρίς νίκη τριετία του 1991-93, τα κακά 2005/09 και το βατερλό του 2014.

Η περσινή χρονιά μάλλον κερδίζει το στέμμα και με διαφορά: από διεκδικητής του τίτλου, η Ferrari όχι μόνο έπεσε πίσω από την Red Bull, αλλά…από το μισό grid – και για όσους θέλουν να κάνουν μια επανάληψη, μπορείτε να διαβάσετε τους λόγους εδώ.

Τι θα κάνει φέτος: ο Mattia Binotto έπραξε το λογικό ανακοινώνοντας πως το 2021 θα είναι μια a priori χαμένη σεζόν – για τα δεδομένα της Scuderia – αφού ακόμα και στην περίπτωση που επιτρεπόταν η απεριόριστη εξέλιξη, το χάσμα που την χώριζε από τους πρωτοπόρους θα ήταν αδύνατο να καλυφθεί σε μια χρονιά. Μοναδικό ζητούμενο για την Ferrari αποτελεί η εξέλιξη του κινητήρα της, ως το μεγάλο μελανό σημείο του πακέτου της – αν και αξίζει να σημειωθεί πως η εικόνα της στις δοκιμές φαίνεται να τείνει προς την επιστροφή της κινητήριας μονάδας της σε ανταγωνιστικά πλαίσια.

Συνεπώς…προς ολοταχώς για το 2022, όπου η πρόσφατη συμφωνία για το πάγωμα των κινητήρων – κυρίως για την εξισσορόπηση αυτών – και οι ατελείωτοι πόροι του Maranello θα προσπαθήσουν να δώσουν τέλος στις πρόσφατες άσχημες χρονιές της Scuderia, η οποία σε μια εξαιρετική κίνηση έκλεισε τον Carlos Sainz jr., διασφαλίζοντας έτσι για χρόνια το οδηγικό της δίδυμο.

#16 Charles Leclerc

Ώρες ώρες, το 2020 του Charles Leclerc φαινόταν σαν ένα μηχανοκίνητο remake του Dr. Jekyll and Mr. Hyde. Μερικές εκπληκτικές εμφανίσεις, όπως η 2η θέση στον πρώτο αγώνα της σεζόν μέσω των προσπερασμάτων για σεμινάριο σε Sainz και Perez (και κάποιας δόσης τύχης) και φυσικά εκείνος ο γύρος στην εξωτερική πίστα του Bahrain ο οποίος τον έφερε στην 4η θέση των κατατακτήριων με το μακράν χειρότερο μοτέρ του grid (ο πρώτος γύρος κατατακτηρίων “for the ages” μετά τον Hamilton το 2017 στην Σιγκαπούρη), είχαν ως συνέχεια παιδικά λάθη αμέσως μετά, τα οποία κατέστρεφαν τον αγώνα άλλων – και την εικόνα του Μονεγάσκου.

Παίρνοντας ως δεδομένη την πτώση της απόδοσης του Sebastian Vettel αλλά και την συμπεριφορά της Ferrari προς αυτόν, η νίκη του για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στην ενδοοικογενειακή μονομαχία δεν αποτελεί κάποιου είδους έκπληξη – αλλά ο Γερμανός αποτελεί πλέον παρελθόν και στην θέση του ήρθε ο Carlos Sainz Jr., ο οποίος θεωρητικά θα πιέσει σε μεγαλύτερο βαθμό τον Charles.

Είναι, παρόλα αυτά – αναλόγως του πόσο μεγάλο βήμα μπροστά θα έχει κάνει το 2022 η Scuderia – η τελευταία χρονιά του Leclerc χωρίς την πίεση των αποτελεσμάτων – και αντίστοιχα, η τελευταία στην οποία θα συγχωρούνται τα όποια λάθη του. Όπως είχαμε ξαναγράψει και εδώ, ο ταλαντούχος Charles πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα του νεαρού Lewis και να μάθει από τα λάθη του όσο είναι καιρός και έχει…συγχωροχάρτι εξαιτίας της κακής απόδοσης του μονοθεσίου του. Το τι θα συμβεί σε διαφορετική περίπτωση, το είδαμε με τον Seb…

#55 Carlos Sainz Jr.

Η πορεία της καριέρας του Carlos Sainz του νεότερου τα τελευταία δύο χρόνια δεν είναι τίποτα λιγότερο από ανοδικότατη – όταν στα μέσα του 2018 ο Daniel Ricciardo σόκαρε τον κόσμο της F1 επιλέγοντας την μετακίνηση του στην Renault, η μέχρι τότε βέβαιη θέση του Ισπανού στην Γαλλική ομάδα πήγαινε…περίπατο, με το ίδιο το μέλλον του στο grid να είναι επίφοβο.

Ευτυχώς για εκείνον, η απόσυρση του συμπατριώτη του Alonso άνοιξε την πόρτα για μια θέση στην McLaren, η οποία τα επόμενα χρόνια μαζί με τον Ισπανό πήρε την πάνω βόλτα – αυξάνοντας κατακόρυφα τις μετοχές του, στις οποίες αποφάσισε να επενδύσει η Ferrari, δίνοντας στον Sainz την ευκαιρία που δεν πήρε ποτέ στην Red Bull: θέση σε “μεγάλη” ομάδα.

Στα 26 του πλέον, έχοντας αποδείξει την αξία του και με αρκετά χρόνια εμπειρίας στο grid, θέλει να πιέσει στα άκρα το de facto #1 Charles Leclerc, δίνοντας στην Scuderia όχι μόνο ένα εξαιρετικό δίδυμο οδηγών αλλά και την έννοια του εσωτερικού ανταγωνισμού η οποία αγνοείται επί χρόνια στο Maranello. Μπορεί όμως να εκπλήξει κόσμο και να βγει από πάνω στην μονομαχία του με τον Charles, συνεχίζοντας το μοτίβο της κατακόρυφης ανόδου του τα τελευταία έτη;

Alpha Tauri

Η πρώτη σεζόν της Alpha Tauri ήταν σαφώς επιτυχημένη, με νότες…2008 – όπως και τότε, η μόλις δεύτερη νίκη της ιστορίας της ήρθε στην Monza από έναν νεαρό πιλότο της Red Bull Academy.

Θετική δεν ήταν βέβαια μόνο η νίκη του Gasly – αν και φυσιολογικά σημάδεψε τη σεζόν – αλλά η γενικότερη εικόνα της ομάδας, η οποία σε μια χρονιά με το πλέον κοντινό σε απόδοση midfield κατάφερε και βρισκόταν ενίοτε αρκετά ψηλά στην βαθμολογούμενη δεκάδα.

Τι θα κάνει φέτος: με τον ελπιδοφόρο Yuki Tsunoda να παίρνει την θέση του Daniil Kvyat, ένα φυσικό αποτέλεσμα άμα προσθέσουμε την θέληση της Honda για την προώθηση του πλέον ελπιδοφόρου Ιάπωνα πιλότου των τελευταίων ετών με την απόδοση του Kvyat απέναντι στον ομόσταυλο του την προηγούμενη σεζόν, ο στόχος θα είναι τόσο η εδραίωση στο midfield αλλά και η όσο το δυνατόν καλύτερη προσαρμογή του Tsunoda στις απαιτήσεις της Formula 1.

Ας μην ξεχνάμε πως η Alpha Tauri πλέον αποτελεί (κατά Helmut Marko) την “αδερφή” ομάδα της Red Bull και όχι την κατώτερη – με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για το backing και τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της. Άλλωστε, η κατασκευή in-house κινητήρων σε συνδυασμό με το budget cap, πολύ πιθανό να κάνουν την AT φιλέτο για κάποιον επίδοξο αγοραστή…

#10 Pierre Gasly

Η εικόνα του Pierre Gasly να κάθεται στο βάθρο της Monza μετά την απονομή εμφανώς συναισθηματικά φορτισμένος, αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια από τις πιο δυνατές της σεζόν.

Η αιτία για αυτό δεν βρίσκεται τόσο στο “παραμύθι” της παρθενικής νίκης ενός οδηγού – και δη με μικρομεσαία ομάδα – το οποίο έχει εμφανιστεί αρκετές φορές στα 70 χρόνια του σπορ, αλλά στο γεγονός πως μέσα σε ένα χρόνο, ο Gasly έφτασε από το ναδίρ του υποβιβασμού στο ζενίθ της νίκης: η άκομψη αποπομπή του από την RBR για πολλούς θα χαντάκωνε την καριέρα του…με το καλημέρα, αλλά τόσο η νίκη του στην Ιταλία όσο και οι σταθερά καλές εμφανίσεις του σε όλη τη διάρκεια της σεζόν έδειξαν πως το μέλλον είναι λαμπρό για τον Γάλλο.

Αυτό το μέλλον πολύ πιθανό να περιέχει μεσοπρόθεσμα μια ακόμα ευκαιρία στην RBR, αλλά μέχρι τότε, σκοπός του Gasly είναι να συνεχίσει την εξέλιξη του σε μια ομάδα με περίσσια σταθερότητα όπως η Alpha Tauri – και άμα έρθει πάλι καμιά νίκη μέσω απίστευτων συγκυριών, κακό δεν θα του κάνει…

#22 Yuki Tsunoda

Ο νεαρότερος οδηγός του φετινού grid Yuki Tsunoda έχει ανέβει τα επίπεδα των junior formulae με πολύ μεγάλη ταχύτητα: κάτι παραπάνω από 36 μήνες χωρίζουν την απονομή του τίτλου στην Ιαπωνική F4 από την ανακοίνωση του συμβολαίου του με την Alpha Tauri.

Ο Tsunoda σαφώς έχει μια πολύ σημαντική χρηματική και όχι μόνο βοήθεια στο πρόσωπο της Honda – η οποία από τις εποχές του Satoru Nakajima προωθούσε τους οδηγούς της στην F1 – αλλά με την ιαπωνική εταιρεία να μετράει μήνες στο σπορ, το παραπάνω δεν θα έφτανε από μόνο του. Πρέπει να υπάρχει και ταλέντο, το οποίο ο μικρόσωμος Ιάπωνας έχει σε περίσσευμα: μετά από μια κακή σεζόν στην F3 όχι μόνο προωθήθηκε στην F2, αλλά εξέπληξε τους πάντες όταν κατετάγη τρίτος στην βαθμολογία, έχοντας τρεις νίκες και τέσσερις pole.

Το ζήτημα είναι εάν θα καταφέρει να διαψεύσει και τις προσδοκίες στην Formula 1, στην οποία γίνεται ο πρώτος Ιάπωνας οδηγός από τον Kamui Kobayashi το 2014. Το καλό για αυτόν είναι πως με τον Gasly εδραιωμένο στην ομάδα και την “άνοδο” στην Red Bull κλειστή για το άμεσο μέλλον, θα έχει χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Και ποιος ξέρει, με τον ρυθμό που ανεβαίνει, ίσως αναγκάσει την RBR να κοιτάξει προς το μέρος του νωρίτερα από το αναμενόμενο…

Alfa Romeo

Οι δυσκολίες της προμηθεύτριας Ferrari με την κινητήρια μονάδα της δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστες τις πελατειακές της ομάδες, με την Alfa να συνεχίζει την καθοδική πορεία που ξεκίνησε στα μέσα του 2019. Αναλαμπές υπήρχαν κυρίως από τον αισίως 41 ετών Kimi Raikkonen, με τον iceman να κάνει μεταξύ άλλων έναν πρώτο γύρο απέναντι σε…0% ΑΙ στο Portimao, όταν από την 18η θέση έφτασε έκτος (!), φαινομενικά τρέχοντας σε διαφορετική πίστα από όλους τους υπόλοιπους.

Πέρα από αυτό, η πλειοψηφία των αγώνων για την πάλαι ποτέ Sauber έπαιρνε μέρος στο πίσω μέρος του grid, αφού ο αναιμικός κινητήρας του Maranello δεν άφηνε ιδιαίτερα περιθώρια για περαιτέρω βλέψεις.

Τι θα κάνει φέτος: το ίδιο εκτός απροόπτου θα συμβεί και το 2021, με την ελβετική ομάδα να είναι πλήρως εξαρτημένη από την ισχύ της κινητήριας μονάδας της Scuderia – άμα η δεύτερη είναι σε καλύτερο επίπεδο από το αναμενόμενο, φυσιολογικά θα ανεβούν και οι βλέψεις στο Hinwil.

#7 Kimi Raikkonen

Ο Kimi Raikkonen έγινε πέρσι και επίσημα ο πλέον έμπειρος οδηγός στην ιστορία της F1, ξεπερνώντας τον Rubens Barrichello – δυστυχώς για αυτόν όμως, είχε την χειρότερη βαθμολογικά σεζόν του, τερματίζοντας 16ος με μόλις 4 βαθμούς στο ενεργητικό του.

Σε γενικές γραμμές η απόδοση του κυμάνθηκε σε καλύτερα επίπεδα συγκριτικά με την ομάδα του, αν και η δεύτερη τον οριοθετούσε συνεχώς – πράγμα λογικό σε ένα σπορ στο οποίο οδηγός και μηχανή είναι σε μεγάλο βαθμό αλληλένδετα. Παρόλα αυτά, είχε αρκετές αναλαμπές και πολλές φορές έδινε το κάτι παραπάνω στους αγώνες, προϊόν της τεράστιας εμπειρίας του.

Ότι και να γίνει, έχει τουλάχιστον έναν χρόνο ακόμα στην δράση – και άμα το μονοθέσιο τον βοηθήσει, μπορεί να δούμε μερικές ακόμα ενδείξεις της πολύ μεγάλης ποιότητας του Iceman…

#99 Antonio Giovinazzi

Η καριέρα του Antonio Giovinazzi έως τώρα στην F1 είναι σε μεγάλο βαθμό παράλληλη με αυτή του προκατόχου του, Marcus Ericsson: ίδια ομάδα, ίδια θέση σε αυτή, και κυρίως, συνεχόμενες χρονιές στις οποίες κρατάνε την θέση τους χωρίς να έχουν δείξει ιδιαίτερα στοιχεία για να εξηγήσουν το παραπάνω.

Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά πέρα από την έξωθεν στήριξη, ο Gio δεν έχει δείξει ιδιαίτερα σημάδια βελτίωσης στις δυο σεζόν του στο σπορ, ή έστω δείγματα μιας μελλοντικής ικανότητας η οποία θα διασφάλιζε την θέση του σε αυτό. Το πρόβλημα για τον Ιταλό γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστούμε πως μια μεγάλη φουρνιά από επίδοξα wonderkid βγαίνει από την ακαδημία της Ferrari (Armstrong, Ilott, Shwartzman), και πολύ πιθανόν να έρχονται για την θέση του.

Συνεπώς, η φετινή σεζόν μπορεί να είναι και η τελευταία για τον Giovinazzi, άμα συνεχίσει στα ίδια επίπεδα των τελευταίων ετών – και μένει να δούμε αν με το συγκεκριμένο βάρος στους ώμους του, μπορέσει να ανταποκριθεί στην πίεση και να εξασφαλίσει την συνέχεια της καριέρας του στο grid.

Haas

Ο τρόπος λειτουργίας της Haas είναι γνωστός σε όλους: το σασί σχεδιάζεται και κατασκευάζεται από την Dallara, η Ferrari προμηθεύει όσα listed (=νόμιμα) parts μπορεί, και κάπως έτσι δημιουργείται το μικρότερο μπάτζετ στο grid με όσο το δυνατόν μικρότερη συμμετοχή της ίδιας της ομάδας.

Αν το παραπάνω πλάνο βοήθησε στις καλές (για πρωτάρα) σεζόν της Haas στην αρχή της πορείας της, εδώ και μερικά χρόνια έχει γυρίσει μπούμερανγκ, αφού η τύποις αμερικάνικη ομάδα είναι σταθερά εκτός βαθμών στις περισσότερες περιπτώσεις. Παρόλα αυτά, είχε σταθερό δίδυμο οδηγών, σταθερή διοίκηση (και μέσω αυτών, σταθερή θέση στα highlights του Drive to Survive), μέχρι που φέτος αποφάσισε να αλλάξει πολλά.

Τι θα κάνει φέτος: ο λαλίστατος Gunther Steiner έδωσε το στίγμα στην πρόσφατη παρουσίαση της VF-21, ανακοινώνοντας πως η Haas όχι μόνο δεν ξόδεψε κανένα token για την εξέλιξη του μονοθεσίου, αλλά πως δεν θα υπάρξει καμία αναβάθμιση μέσα στη σεζόν, την οποία χαρακτήρισε ως “μεταβατική”.

Τουτέστιν, η λογική λέει να περιμένουμε λίγα πράγματα από το νέο πόνημα της ομάδας, η οποία επίσης θα ξοδέψει αποκλειστικά στο μονοθέσιο του 2022 τον (πολύ) χρόνο που έχει διαθέσιμο στην αεροσήραγγα – μειώνοντας ακόμα περισσότερο τις προσδοκίες, ειδικά στην περίπτωση που η Ferrari φέρει ίδιας δυναμικότητας μοτέρ.

#47 Mick Schumacher

Είναι αλήθεια: μετά από 9 χρόνια, το MSC θα επιστρέψει στο πάνω αριστερά μέρος των οθονών μας, με τον πρωταθλητή των F2 και F3 (ο πρώτος που το κατορθώνει από το 2013) να κερδίζει με το σπαθί του μια θέση στο grid.

Το παράξενο με τον 22χρονο βέβαια είναι πως πριν καν εκκινήσει σε αγώνα, αποτελεί έναν από τους πλέον αγαπητούς οδηγούς στο grid – αν η χωρίς προηγούμενο κυριαρχία του 2000-04 και τα τερτίπια σε Αδελαΐδα και Jerez έκαναν τον πατέρα του αντιπαθή σε σεβαστή μερίδα του φίλαθλου κοινού, ο χαμογελαστός, προσιτός και all-around φιλικός Mick κινείται αρχικά στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση.

Όσο για τα εντός πίστας δεδομένα, η πρόσφατη πορεία του μας δείχνει πως ο Schumi jr. αποτελεί έναν slow learner, ο οποίος χρειάζεται κάποιο διάστημα προκειμένου να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα του εκάστοτε επιπέδου – και με την Haas όπως προαναφέραμε σε μια ξεκάθαρα μεταβατική σεζόν, του δίνεται η ευκαιρία χωρίς πίεση να μάθει όσα μπορεί…

#9 Nikita Mazepin

Αν ο Mick αποτελεί “με την πρώτη” έναν αγαπητό σε όλους οδηγό, ο teammate του είναι αντιπαθής σε όλους – με έναν πολύ απλό λόγο να είναι πως ο πατέρας του αποτελεί τον κύριο πλέον χρηματοδότη της ομάδας (η οποία ντύθηκε στα χρώματα της ρωσικής σημαίας, κάνοντας τον Eisenhower να…γυρίζει στον τάφο του) και τον ίδιο να μην έχει ιδιαίτερες περγαμηνές στις χαμηλότερες κατηγορίες, ακόμα και σε σύγκριση με παρόμοιες περιπτώσεις τύπου Stroll.

Προσθέτοντας και το ιστορικό του εντός πίστας (όπου…έριχνε μπουνίδια σε συναθλητές του) και εκτός (το πασίγνωστο πλέον περιστατικό με την κοπέλα), γίνεται φανερό σε όλους πως το σπορ βρήκε τον επόμενο villain του – ειδικά όταν αυτός βρίσκεται στην ίδια ομάδα με τον αντίθετης όψης Schumacher.

Τώρα για το τι θα κάνει εντός πίστας, λίγη σημασία έχει: και σε αυτό παίζουν ρόλο λίγο η προβλεπόμενη κακή απόδοση της Haas, λίγο η συμπεριφορά του, λίγο η σίγουρα-όχι-εκθαμβωτική απόδοση του στην F2, αλλά πολύ η στήριξη του πατέρα του, χωρίς την οποία ο ίδιος δεν θα είχε ομάδα – και η Haas μέλλον. Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι του να αλλάξει το αφήγημα που ήδη έχει γραφτεί για αυτόν…

Williams Racing

Όσο αφορά την Williams των τελευταίων μηνών τα είπαμε αναλυτικά εδώ, άρα για λόγους συντομίας ας περάσουμε στο μέλλον: το τι θα κάνει την φετινή σεζόν είναι αίνιγμα, κυρίως επειδή δεν έχει γίνει γνωστό κατά πόσο η Dorliton κατάφερε να “βάλει χέρι” στα οικονομικά της ομάδας αρκετά σύντομα για να επηρεάσει το φετινό μονοθέσιο.

Σε κάθε περίπτωση, το Grove ακολουθεί την πεπατημένη όλων των υπολοίπων μικρομεσαίων, λίγο-πολύ ξεγράφοντας την φετινή χρονιά – και πολύ καλά κάνει.

#63 George Russell

Αν το παιδικό λάθος του στην Imola (όταν τράκαρε…υπό καθεστώς safety car) ξεκίνησε έναν δημόσιο διάλογο σχετικά με την καταλληλότητα του και το κατά πόσο το hype του κάνει καλό, η εξαιρετική εμφάνιση του μερικούς αγώνες μετά στο Bahrain (Sakhir για όσους μετράνε) όπου πάλι ένα παιδικό λάθος – της προσωρινής ομάδας του αυτή την φορά – του στέρησε μια πολύ πιθανή νίκη, ξεκίνησε έναν δημόσιο διάλογο για το κατά πόσο μπορεί τώρα να ανταποκριθεί στις βλέψεις της Mercedes.

Αυτή η διχοτόμηση ακολουθεί την καριέρα του στο σύνολο της όντας πιλότος της πτωχής πλην τίμιας – αλλά αργής – Williams, όμως ακόμα και σε μια σεζόν στην οποία δεν μπόρεσε να βαθμολογηθεί με την κανονική του ομάδα (και ακόμα παραμένει κυρίως οδηγός κατατακτήριων παρά αγώνα), κατάφερε το αν να το κάνει πότε.

Υπό αυτό το πρίσμα, το 2021 μικρή σημασία έχει, αφού οτιδήποτε άλλο πέραν μιας πλήρους αγωνιστικής κατάρρευσης θα τον φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην θέση εντός Mercedes – και αυτό ήταν το πλάνο από την αρχή. Αν μπορέσει να ωφελήσει και την Williams στο ενδιάμεσο, καλό θα είναι…

#6 Nicholas Latifi

Ο παμψηφεί rookie of the year πέρσι (λόγω της απουσίας άλλου πρωτοεμφανιζόμενου) έκανε μια μέτρια σεζόν, στην οποία ηττήθηκε κατά κράτος από τον Russell – ως αποτέλεσμα, ήταν συνέχεια στο κάτω μέρος του grid.

Ήταν μια διόλου αξιοσημείωτη χρονιά για τον Καναδό, για τον οποίο ισχύει σε γενικές γραμμές ότι και για τον Giovinazzi – μόνο που αντί για μελλοντικούς οδηγούς (οι Aitken αυτού του κόσμου δεν αποτελούν απειλή), ο κίνδυνος προέρχεται από τους νέους ιδιοκτήτες της ομάδας, οι οποίοι δύσκολα θα καταφύγουν στις ίδιες λύσεις paydrivers που αναγκαζόταν να προκρίνει η Claire.

Το παραπάνω μπορεί εύκολα να μεταφραστεί στο ότι το οικονομικό υπόβαθρο του Καναδού δεν είναι πλέον απαραίτητο για την Williams – και ας μην κοροιδευόμαστε, το παραπάνω αποτελεί τον κύριο λόγο ύπαρξης του στην F1, βάζοντας τον φαρδιά-πλατιά στην κατηγορία των paydrivers. Συνεπώς, άμα δεν βελτιωθεί, ο Nick θα παραμείνει στη συγκεκριμένη κατηγορία – και πολύ πιθανόν το μέλλον να τον βρει εκτός F1, όπου πλέον η κάθε θέση είναι πιο πολύτιμη από ποτέ…