Ferrari – Η πτωτική πορεία των κόκκινων (ΜΕΡΟΣ 3ο)

Στα πρώτα δύο μέρη είχαμε αναλύσει πως η Ferrari βρέθηκε σε μία σταδιακή καθύζιση που φάνηκε τόσο στην αντιμετώπιση των κορυφαίων πιλότων που είχε στο δυναμικό της, όσο και στα “εσωπαραταξιακά” της ομάδας. Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσουμε με όσα δεδομένα έχουμε στα χέρια μας και με γνώμωνα την ιστορία, να δούμε τι μπορεί να κάνει η ομάδα, ώστε να βρεθεί ξανά σε θέση ισχύος.

Ferrari: Μέρος 1ο – Μέρος 2ο – Μέρος 3ο

Η ιστορία της ομάδας των κόκκινων είναι πλούσια και σίγουρα αξιοζήλευτη. Ωστόσο, μας έχει διδάξει πως τα χειρότερα μπορούν να συμβούν και στις “καλύτερες οικογένειες”. Δυστυχώς, η Ferrari μόνο σαν οικογένεια δεν δείχνει να λειτουργεί πλέον. Στα δύο προηγούμενα μέρη της ανάλυσης των προβλημάτων των κόκκινων είδαμε πως η εξάρτηση της ομάδας από έναν και μόνο άνθρωπο για να λειτουργεί σωστά (Michael Schumacher), ενώ ταυτόχρονα αυτός αντιμετωπίζεται ως ένας απλός υπάλληλος*, μπορεί να οδηγήσει σταδιακά την ομάδα στην εσωστρέφεια, την απομόνωση, την αναζήτηση δικαιολογιών, με μόνη “παρηγοριά” τις περιστασιακές επιτυχίες (Νίκη Leclerc στη Monza, “ψευτο” – διεκδίκιση δύο πρωταθλημάτων από τον Seb, συγκοιριακό double το 2007). Είναι επιβεβλημένο λοιπόν για τους κόκκινους, να κάνουν την αυτοκριτική και να δουν που θέλουν να βρίσκονται σε βάθος χρόνων και όχι σε βάθος μηνών.

*Ναι, ο Luca Di Montezemolo έβλεπε τον Γερμανό Θρύλο που του έδωσε 70+ νίκες ως έναν απλό υπάλληλο με ημερομηνία λήξης!

H εσωστρέφεια

Η Ferrari επιβάλεται να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση, το συντομότερο δυνατόν. Όπως είχαμε γράψει, οι υπόλοιπες ομάδες και με πρώτη και καλύτερη την πρωταθλήτρια Mercedes, ξέφυγαν εντελώς από την λογική και βλέπουμε συνεχή βελτίωση. Η μεν Honda ξέφυγε από την τοξική “συνεργασία” με την McLaren και τώρα είναι πρακτικά η μόνη που αμφισβητεί την κυριαρχία της πρωταθλήτριας. Επίσης, η Renault δείχνει και με τον ερχομό του Fernando Alonso και την έλευση ανθρώπων εκτός της F1 (Davide Brivio) να κοιτάει εκτός “του σπιτιού” της, με αποτέλεσμα να σημειώνει διαρκή πρόοδο και άνοδο στο grid. Δυστυχώς για τους κόκκινους, όμως, το καλύτερο παράδειγμα είναι η Mercedes. Ότι καλό βλέπει το παίρνει. Τρανό παράδειγμα ο James Alison. Στον αντίποδα, η Ferrari στρέφεται όλο και περισσότερο στα “δικά της παιδιά” με αποτέλεσμα να κοιτάει το δέντρο και να χάνει το δάσος, ενώ τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά.

Η Ιταλοποίηση

Είναι αδιανόητο εν έτει 2021 η πιο ιστορική ομάδα του grid, η ομάδα με την μεγαλύτερη εμπειρία στο άθλημα, να επιμένει σε μία λογική του 1960. Λογική που λέει φοβάμαι να φέρω “ξένα στην ομάδα άτομα”. Λογική που ομολογουμένως την κρατάει πίσω και δεν την αφήνει να εξελιχθεί. Επιπλέον, αυτό το νησί που λέγεται Μεγάλη Βρετανία δείχνει να έχει μεγάλη σημασία στην επιτυχία μίας ομάδας. Μήπως να το κοιτάξει; Τέλος, αρκεί να πούμε ότι το έντονο Ιταλικό στοιχείο δημιουργεί και ένα επιπλέον σοβαρό πρόβλημα. Ποιό είναι αυτό;

Το τοξικό περιβάλλον

Οι κλίκες και τα πολιτικά παιχνίδια εντός της ομάδας δίνουν και παίρνουν και είναι εμφανές αυτό. Αρκεί να δει κανείς τους ανθρώπους – μαριονέτες που έχει τοποθετήσει η δοιήκηση, ανά τα χρόνια, σε κομβικές θέσεις. Αν πάρουμε πάλι παράδειγμα από την Mercedes, θα δούμε ότι ο κύριος Kallenius έχει δώσει πλήρως τα κλειδιά διαχείρισης της ομάδας στον Toto Wolff, με τα αποτελέσματα να μαρτυρούν μία ομάδα που βγάζει υγεία, τόσο προς τα έξω, όσο και εκ των έσω. Ο καθένας έχει διακριτούς ρόλους και όλοι λειτουργούν ως σύνολο με γνώμωνα την ομάδα, και όχι με σκοπό να βρουν την παραμικρή δικαιολογία για διχόνοια και εντάσεις.

Ερχόμαστε στα σημαντικότερα προβλήματα που πρέπει να διορθώσει η ομάδα!

Η στήριξη στους πιλότους

Ο Fernando Alonso έβγαινε πάντα εκτεθειμένος, είτε λόγω των απαράδεκτων μηχανικών συνόλων που οδηγούσε, είτε λόγω του ότι ήταν αυτός που έπρεπε δημόσια να βγάλει το φίδι από την τρύπα, λόγω της ανικανότητας του Stefano Domenicali να επιδείξει την ακεραιότητα που επεδείκνυε ο Jean Todt. O Sebastian Vettel, ερχόμενος με κάθε περγαμηνή που μπορούσε να έρθει ένας πιλότος, αντιμετωπιζόταν ως απλός υπάλληλος, με τα αφεντικά να καιροφυλλακτούν στην γωνεία για να τον επικρίνουν (“Η δουλειά του είναι να οδηγάει” ή “Οι οδηγοί μας είναι ηλίθιοι”).

Ο Sebastian είχε δείξει ήδη από την Red Bull ότι είναι ένας πιλότος αδίστακτος που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να κερδίσει και δεν τον ενδιαφέρει τι θα πει ο φίλαθλος και πόσο θα τον “μισήσει”. Όπως είχαμε γράψει και εδώ, ο αδίστακτος Seb μετατράπηκε σιγά σιγά σε έναν άβουλο και soft πιλότο δίχως να έχει δικαίωμα άποψης και αναγκασμένος να υπακούει σε team orders δίχως ουσία.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα. Fernando Alonso, 2 παγκόσμια πρωταθλήματα, έβαλε τέλος το 2006 στην κυριαρχία του Θρυλικού Michael Schumacher, διεκδίκησε πρωτάθλημα χωρίς τίποτα το 2012. Sebastian Vettel, 4 παγκόσμια πρωταθλήματα, κατάριψη κάθε ρεκόρ την 4ετία 2010 – 2013, ανέβασε μία άσημη ομάδα στο πάνθεον. Οι δύο προαναφερόμενοι, με συνολικά 6 πρωταθλήματα στις πλάτες τους δεν στηρίχτηκαν και έφυγαν σαν κυνηγημένοι από το Maranello. Εφόσον, λοιπόν, δεν στηρίχτηκαν τα 6 πρωταθλήματα, με ποιό σκεπτικό μπορούν να περιμένουν ο, κατά πάσα πιθανότητα, μελλοντικός πρωταθλητής, Charles Leclerc, και ο ταλαντούχος και συνεχώς βελτιωμένος Carlos Sainz να στηριχτούν από την ομάδα και όχι να στηθούν στο τοίχο με το πρώτο λάθος και την πρώτη αναποδιά;

Διότι, για τον χαρακτήρα του Fernando Alonso μπορόύμε να κάνουμε άφθονη κριτική. Για τα λάθη του Sebastian Vettel ακόμα μεγαλύτερη. Για το ότι 6 πρωταθλήματα δεν έφεραν την επιτυχία στην Ferrari, όμως, μάλλον πρέπει να δει εκ των έσω η Scuderia τι πάει λάθος.

Στήριξη, προστασία και ενότητα!

Η Scuderia Ferrari επιβάλλεται να δείξει, πλήρη στήριξη, αλλά και να δώσει πλήρη ελευθερία κινήσεων, τόσο στον Charles Leclerc, όσο και στον Carlos Sainz. Ο Toto Wolff, πρόσφατα έσπευσε να υπερασπιστεί τον πιλότο του, Valtteri Bottas, για την χείριστη εμφάνιση που έκανε στο Sakhir. Δυστυχώς, σε παρόμοια περίπτωση στην Βραζιλία, 2019, είδαμε το ακριβώς αντίθετο από τον Mattia Binotto. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν και η ομάδα να δείξει ένωση και στήριξη στους πιλότους της, ακόμα και στις χειρότερες στιγμές, ενώ θα πρέπει πάση θυσία να τους προστατεύει με κάθε μέσο προς τα έξω! Η κριτική και το “τράβηγμα στο αυτί” θα πρέπει να γίνονται μόνο “εντός” και να μην βγαίνουν προς τους έξω.

Το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα της Ferrari, αυτό που πρέπει να διορθώσει άμεσα είναι η…

Ισχυρή κεφαλή

Μετά τον Jean Todt, η Ferrari ήταν πάντα πρακτικά ακέφαλη, ενώ όπως γράφτηκε πιο πάνω, τα πολιτικά παιχνίδια σε βάρος ομάδας και πιλότων έδιναν και έπαιρναν (να θυμίσουμε τον ύπουλο τρόπο με τον οποίο φέρθηκε για άλλη μια φορά ο Di Montezemolo, τόσο στην Ferrari όσο και στον Fernando Alonso). Αφεντικά ικανά υπάρχουν. Ο Mattia Binotto, ως μηχανικός που ασχολείται με κινητήρες μπορεί και να είναι καλός (από ότι λέγεται), ωστόσο ως επικεφαλής θα έμοιαζε σαν κακόγουστο αστείο αν γινόταν η οποιαδήποτε σύγκριση με τον Jean Todt. Δυστυχώς, η Ferrari πρέπει για άλλη μία φορά να πάρει παράδειγμα από την πρωταθλήτρια. Ο Toto Wolff δήλωσε πως “δεν είναι εύκολο να βρεθεί αντικαταστάτης. Πρέπει να τον πάρω ένα χρόνο να κάτσει δίπλα μου να μάθει και μετά να αναλάβει”. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ στην ομάδα των κόκκινων. Τα αφεντικά έρχονταν και έφευγαν, ανάλογα με τις διαθέσεις της δοιήκησης.

Ικανά στελέχη

Η Williams έχασε τον Adrian Newey περί τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και έκτοτε ξεκίνησε ο κατήφορος για την ιστορικότατη ομάδα του Grove. Η Renault έχασε το 2006 τον James Alison και έκτοτε ξεκίνησε η τεράστια κατηφόρα που γνωρίζουμε. Εν αντιθέσει, η McLaren έδιωξε το “βάρος” που άκουγε στο όνομα Eric Boulier, μετά από την γνωστή παρασκηνιακή πίεση που ασκεί ο Fernando Alonso και έφερε ικανά στελέχη όπως ο Andreas Seidl και ο “εκλεκτός” του Fernando Alonso, Zak Brown. Επιπλέον, ο Adrian Newey μεσουρανεί στην Red Bull.

Μέσα σε αυτήν την 15ετία (πάνω – κάτω) η Ferrari έχει χάσει τα εξής στελέχη, ή δεν ήρθαν ποτέ (ενδεικτικά):

• Jean Todt
• Ross Brawn
• Lorenzo Sassi
• Andrea Stella
• James Alison
• Aldo Costa
• Niki Lauda

Περιττό δε να πούμε πως οι περισσότεροι εξ αυτών είναι σήμερα στην Mercedes, είτε ευθύνονται για την επιτυχία άλλων ομάδων, είτε είναι σε Mercedοκίνητες ομάδες. Ενδεικτικό επίσης να πούμε πως οι Ross Brawn, Niki Lauda, Michael Schumacher είναι αυτοί που πετάχτηκαν από την Ferrari και σήμερα έχουν χτίσει στην Mercedes μία ομάδα με υγεία που δεν αφήνει ρεκόρ να πέσει κάτω χωρίς να το σπάσει.

Τα συμφέροντα της ομάδας

Η ομάδα οφείλει να προστατέψει τα δικά της συμφέροντα. Δεν είναι δυνατόν να την απασχολεί τι θα πει ο καθένας σε περίπτωση που ασκήσει το περιβόητο βέτο. Αν τα συμφέροντα της ομάδας δεν συμβαδίζουν με το καλό του αθλήματος, τότε μάλλον η ομάδα πρέπει να αναθεωρήσει, να προσαρμοστεί και να εξελιχθεί, διότι θα συνεχίσει μία ζωή να μένει πίσω.

Επιρροή στην FIA και το παρασκήνιο

Έχω ξαναπεί προσωπικά, πως από εμένα η FIA και τα αρμόδια όργανα θα έχουν πάντα την “δεδηλωμένη”, τουλάχιστον μέχρι να αποδειχθεί από την δικαιοσύνη το αντίθετο. Έχοντας πει αυτό, επισημαίνω πως όπως δεν θα μιλήσω ποτέ για επιρροή της Ferrari στην FIA, έτσι δεν θα μπω και σε κουβέντες που θέλουν την Mercedes να ελέγχει τα όργανα και την FIA.

Ωστόσο……

Αν οι ιθύνοντες της Ferrari κατάφεραν να αντιμετωπίζεται η Ferrari σαν μικρή ομάδα και επέτρεψαν σε μία ομάδα που υπάρχει ως εργοστάσιο τα τελευταία 10 χρόνια να κάνει κουμάντο, τότε αντί να δίνουν τροφή στους tifosi να μιλούν για maFIA και διάφορα τέτοια, μάλλον θα ήταν καλύτερο να δουν τι κάνουν λάθος και το όνομα της Ferrari διασύρεται και αντιμετωπίζεται ως μικρό μέγεθος!

Συμπερασματικά

Είναι γεγονός πως η Ferrari έχει κάνει αρκετά λάθη ανά το παρελθόν. Ωστόσο, η ιστορία και η εμπειρία της στο άθλημα επιβάλουν να εντοπίσει τάχιστα τα κακώς κείμενα και να τα διορθώσει. Η πλήρης στήριξη και η προστασία των πιλότων με κάθε κόστος είναι επιβεβλημένη. Η απορρόφηση ικανών στελεχών και η δέσμευσή τους με την ομάδα, ώστε να μείνουν για χρόνια και όχι η δέσμευσή τους σε πρόσωπα με κίνδυνο να φύγουν στο μέλλον, είναι μέτρα που πρέπει άμεσα να παρθούν από την Ferrari, ώστε να βρει τον παλιό καλό της εαυτό και να επανέλθει στις νίκες. Αν όχι για τον Michael που παλεύει για την ζωή του, αν όχι για τους tifosi που έφτασαν να χαίρονται με την 4η θέση του Leclerc, τότε για την 70 χρόνων ιστορία της!

Για αυτήν…

Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, Youtube και Twitter.