Σχολιάζοντας την εικόνα της Ferrari στο Monaco αλλά και στην υπόλοιπη σεζόν: το λάθος του Leclerc, οι πιθανές προφάσεις, και τα πραγματικά οφέλη της τρομερής βελτίωσης της Scuderia…
Ας είμαστε ειλικρινείς: ούτε ο πιο πιστός tifoso δεν περίμενε την εικόνα της Ferrari κατά τη διάρκεια του τριημέρου, όταν τα κόκκινα μονοθέσια όχι μόνο έκαναν το 1-2 στο δεύτερο σκέλος των ελεύθερων δοκιμών, αλλά συνολικά φαινόντουσαν αν όχι ο καλύτερος συνδυασμός τότε σίγουρα στην μάχη για την pole.
Αυτή τελικά ήρθε (η πρώτη μετά από το Μεξικό το 2019), αλλά με έναν τρόπο που κανείς δεν ήθελε, με τον Charles Leclerc να τρακάρει στο τρίτο sector της πίστας και να τελειώνει το Q3 πριν προλάβουν οι ανταγωνιστές του να κάνουν χρόνο.
Και επειδή πολλά ακούγονται για…νέο Schumacher, θα γίνουμε κυνικοί: μπορεί ο Piquet jr. να έδειξε το 2008 στο έτερο σιρκουί πόλης πως να τρακάρεις επίτηδες, αλλά μόνο και μόνο η σκέψη πως ο Μονεγάσκος θα έβαζε σε κίνδυνο όλο του το τριήμερο – αφού είναι αδύνατο να βεβαιωθεί πως δεν θα έκανε σοβαρή ζημιά – αγγίζει τα όρια της γελοιότητας.
Είναι σίγουρο πως πολλοί φίλοι της Ferrari δεν θα έκλεισαν μάτι προχτές βράδυ περιμένοντας την επίσημη ενημέρωση της ομάδας, αν και η χαρά τους το επόμενο πρωί κράτησε…μερικές ώρες, αφού μερικά μέτρα στον γύρο εισόδου ήταν αρκετά για να καταλάβει ο Leclerc πως το κιβώτιο του δεν ήταν σε καλή κατάσταση και λίγο μετά ανακοινώθηκε η απόσυρση του από τον αγώνα «εξαιτίας προβλήματος στο αριστερό ημιαξόνιο».
Το αν πραγματικά ήταν αυτό το πραγματικό πρόβλημα, ακόμα ελέγχεται από αρκετούς: ο Leclerc αμέσως ανέφερε αστοχία στο κιβώτιο (με την εικόνα να δείχνει πως δεν μπορούσε να αλλάξει καν σχέση), οι σχολιαστές της εγχώριας συνδρομητικής τηλεόρασης εξέφρασαν ανοιχτά τις αμφιβολίες τους για την επίσημη γραμμή των Ιταλών, ενώ και ο παλιός μηχανικός της Benetton στα 90’s και νυν σχολιαστής Steve Matchett σχολίασε ευθαρσώς ότι «ο κάθε μηχανικός μπορεί να λύσει και να δέσει το μονοθέσιο στα τυφλά…η κατάσταση είναι πολύ παράξενη (σ.σ. το πως δεν βρήκαν το θέμα)». Στην αντίπερα όχθη, ο πρώην τεχνικός διευθυντής της Jordan Gary Anderson δικαιολόγησε εν μέρει τους μηχανικούς της Scuderia αφού κατά την γνώμη του «το γεγονός πως η σύγκρουση έγινε με το δεξιό μέρος του μονοθεσίου ίσως να τους έκανε να αμελήσουν το αριστερό».
Όπως και να ‘χει, η πραγματική αιτία δεν θα μαθευτεί, σύντομα τουλάχιστον – αλλά αυτό που δεν επιδέχεται αμφιβολίας είναι πως η εικόνα της Ferrari ήταν άσχημη, με την ευθύνη σε ότι έγινε από το τρακάρισμα και μετά να βαραίνει εξ’ ολοκλήρου την ομάδα, η οποία θα έπρεπε (παίρνοντας ως δεδομένη την επίσημη εκδοχή περί ημιαξόνιου) να ελέγξει όλο το μονοθέσιο για τυχόν ζημιές. Εξαιρώντας το αλήστου μνήμης φιάσκο της Indianapolis το 2005, η τελευταία φορά που ο poleman δεν ξεκίνησε τον αγώνα ήταν πάλι εις βάρος της Ferrari το 1996, όταν ο κινητήρας της…χάρτινης F310 του Michael Schumacher έσπασε στον γύρο σχηματισμού στο Γαλλικό GP.
Κάτι άλλο που επίσης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι πως η συνολική ευθύνη βαραίνει πρωτίστως τον Charles Leclerc, ο οποίος πίεσε παραπάνω στην τελευταία του προσπάθεια και κατέληξε στις μπαριέρες της…πισίνας (και όμως, έτσι ονομάζεται η στροφή). Είχαμε τονίσει και στο παρελθόν την ανάγκη να μειωθούν τα λάθη του Μονεγάσκου, τα οποία αμαυρώνουν τις γενικά εξαιρετικές εμφανίσεις του με την Ferrari, αλλά το συγκεκριμένο είναι σίγουρα το πιο επίπονο, τόσο για τον ίδιο (αφού έχει να τερματίσει αγώνα στο σπίτι του από το…2010!) όσο και για την Ferrari, η οποία θα μπορούσε να έχει δύο μονοθέσια στο βάθρο και δη στην πρώτη θέση.
Αν η μία Ferrari δεν κατάφερε ποτέ να μπει στο grid, η άλλη…κράτησε τη σημαία ψηλά: μπορεί να μην «απείλησε» τον Verstappen για την πρωτοπορία (όσο τέλος πάντων μπορεί να υπάρξει απειλή στους δρόμους του Πριγκιπάτου), αλλά ο Carlos Sainz jr. ισοφάρισε το καλύτερο αποτέλεσμα της καριέρας του με την δεύτερη θέση. Μετά από την καλή εκκίνηση – έχοντας αναγνωρίσει πως με τον Verstappen μπροστά του poleman και τον Bottas στην αγωνιστική γραμμή, οι ελπίδες για κάτι παραπάνω ήταν μηδαμινές – δεν απειλήθηκε ποτέ από τον Norris πίσω του, δείχνοντας πως ο ρυθμός αγώνα της Ferrari δεν ήταν «φούσκα» των ελεύθερων δοκιμών.
Επίσης, φούσκα δεν είναι και η βελτίωση της από πέρσι, η οποία είναι – τουλάχιστον – εντυπωσιακή, ακόμα και αν ο συνήθης ρυθμός της προφανώς δεν βρίσκεται κοντά στις πρωτοπόρες Mercedes και Red Bull. Βρίσκεται όμως σε πολύ, πολύ ανώτερο επίπεδο από το περσινό, όταν πολλές φορές δεν ήταν καν η καλύτερη ομάδα με κινητήρα Ferrari (!).
Ναι, υπάρχουν παράγοντες που βοήθησαν (η αρχή της εξέλιξης από τις αρχές της προηγούμενης χρονιάς, οι ατελείωτοι πόροι του Maranello), υπάρχει όμως ταυτόχρονα και ένας πολύ μεγάλος περιορισμός: το σύστημα των tokens, σύμφωνα με το οποίο η κάθε ομάδα μπορούσε να αλλάξει συγκεκριμένα πράγματα στο μονοθέσιο της τον προηγούμενο χειμώνα χρησιμοποιώντας μόλις δύο «νομίσματα».
Συναρτήσει αυτών, η εξέλιξη της Ferrari γίνεται ακόμα πιο δύσκολη – και με μεγαλύτερη σημασία – αφού δεν ήρθε μέσω μιας ριζικής αλλαγής του μονοθεσίου αλλά με κάποιες διορθώσεις στο ήδη υπάρχον – το οποίο, ας μην ξεχνάμε, είχε δημιουργηθεί με γνώμονα την πανίσχυρη κινητήρια μονάδα του Maranello το 2019, η οποία όμως…χάθηκε στον δρόμο. Ακόμα και σε αυτό τον τομέα, ο κινητήρας της Ferrari βελτιώθηκε σαφώς, αφού μπορεί να μην βρίσκεται στο επίπεδο του 2019, αλλά επίσης δεν θυμίζει και το…GP2 engine του 2020.
Τα παραπάνω – όπως και οι θετικές αναβαθμίσεις διαμέσου της φετινής σεζόν, οι οποίες έχουν φέρει την Ferrari σε λίγο ανώτερο επίπεδο από την McLaren – είναι σαφώς θετικά, όχι τόσο πρακτικά αλλά σημειολογικά: δείχνουν πως στο Maranello υπάρχει ένα σύστημα το οποίο αποφέρει καρπούς. Σκεπτόμενοι την επόμενη σεζόν, όταν θα υπάρξουν αλλαγές στα μονοθέσια οι οποίες έχουν σχολιαστεί από την FIA ως «οι πιο ριζικές στην ιστορία της Formula 1», τα πρακτικά οφέλη είναι πολύ, πολύ λίγα, με ένα πολύ μικρό ποσοστό του τωρινού μονοθεσίου να μεταφέρεται στο καινούριο.
Προς αυτή τη κατεύθυνση, ήδη η Scuderia έχει ανακοινώσει δια του sporting director της Laurent Mekies πως πάνω από το 90% των πόρων της έχει μεταφερθεί στην επόμενη σεζόν, και με την πρόσφατη εικόνα του Maranello, είναι λογικό να υπάρχει μια αισιοδοξία σχετικά με την επόμενη σεζόν…
(Κατά την άποψη του γράφοντος, αυτή η αισιοδοξία δεν πρέπει να είναι πλήρης: ναι, ο συνδυασμός τόσο της καλής δουλειάς που γίνεται φέτος όσο και της πιθανής κάμψης των Mercedes-Red Bull – οι οποίες θα σπαταλήσουν πόρους στοχεύοντας στον φετινό τίτλο – είναι πολλά υποσχόμενος, αλλά ας μην ξεχνάμε πως η τωρινή ηγεσία της Scuderia ήταν αυτή που έκανε την αλήστου μνήμης «συμφωνία» με την ομοσπονδία για τον κινητήρα της πέρσι ενώ διατυμπάνιζε επί μήνες πως «δεν υπάρχει θέμα», και μεταξύ άλλων έδιωξε με άσχημο τρόπο τον Sebastian Vettel.)
Εν κατακλείδι, ενώ η δεύτερη θέση είναι επιτυχία – ειδικά σε σύγκριση με την προηγούμενη σεζόν – τα γεγονότα του τριημέρου άφησαν μια πικρή γεύση στην Ferrari, καθώς τυχόν νίκη ή/και διπλή παρουσία στο βάθρο θα αποτελούσε μια επιβράβευση για την σωστή δουλειά των τελευταίων μηνών στο Maranello – δουλειά όμως που πρέπει να αποδώσει καρπούς και του χρόνου, όταν αλλάζουν όλα…
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.
