Με τις φήμες περί συμφωνίας μεταξύ Hamilton-Ferrari να οργιάζουν για μια ακόμη φορά, αναλύουμε γιατί μια πιθανή συνεργασία τους θα είχε περισσότερα αρνητικά παρά θετικά – και για τις δύο πλευρές.
Για τον Lewis Hamilton, θα ήταν ένα αχρείαστο ρίσκο
Ας μπούμε λίγο στα παπούτσια του Βρετανού: όντας 38 πλέον και αδιαμφισβήτητα στη τελευταία «φάση» της καριέρας του, κυνηγάει το μοναδικό σημαντικό ρεκόρ που δεν έχει σπάσει ακόμα[i]: τα 8 πρωταθλήματα Οδηγών.
Είναι ένας ξεκάθαρος στόχος ο οποίος καθορίζει σε σχεδόν απόλυτο βαθμό τις μελλοντικές κινήσεις του Hamilton, ο οποίος έχει επίσης κάνει ξεκάθαρο σε παλιότερες συνεντεύξεις του ότι δεν θα ήθελε να «τρέχει μέχρι τα 40+» όπως λ.χ. ο Michael Schumacher και εσχάτως ο Fernando Alonso. Συνεπώς, μέσω των παραπάνω δεδομένων μπορούμε να φτάσουμε εύκολα σε ένα συμπέρασμα: ο Lewis Hamilton θέλει μονοθέσιο για τίτλο, και το θέλει όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι επιλογές δεν είναι πολλές: με τη κυρίαρχη Red Bull να είναι «Max Country» και άρα εκτός κάδρου, την Aston Martin να ανεβαίνει επίπεδο τόσο εντός όσο και εκτός πίστας – πλέον και ως εργοστασιακή ομάδα της Honda – αλλά και με τις θέσεις καπαρωμένες από τον Alonso και…τον γιο του αφεντικού, ο Hamilton μπορεί είτε να μείνει στη Mercedes είτε να μεταπηδήσει στο Maranello και τη Ferrari.
Όσον αφορά αυτές τις δύο ομάδες λοιπόν, μπορούμε να πούμε πως σε γενικές γραμμές βράζουν στο ίδιο καζάνι σχετικά με την υπάρχουσα θέση τους στο grid, καθώς η κάποτε κυρίαρχη Mercedes να παλεύει πλέον να αναρριχηθεί στο βάθρο, ενώ και η Ferrari παρά το καλό ξεκίνημα της προηγούμενης σεζόν γρήγορα κατέρρευσε και πλέον επίσης έχει ως «ταβάνι» τη θέση στο πόντιουμ.

Μακροπρόθεσμα, η κατεύθυνση που θα πάρει η κάθε μια από αυτές είναι μια διαφορετική ιστορία, με τη Merc να έχει κρατήσει σε μεγάλο βαθμό τον «κορμό» μηχανικών της που της έφερε τόσες επιτυχίες (ειδικά μετά και την επανενεργοποίηση του James Allison) και τη Ferrari να βρίσκεται στην αντίπερα όχθη εν μέσω μιας ακόμη ριζικής ανοικοδόμησης στο Maranello, σε επίπεδο ιεραρχίας όπως και προσώπων.
Αυτό το τελευταίο είναι και ο λόγος που η μετακίνηση του επτάκις παγκόσμιου πρωταθλητή είναι ένα πολύ μεγάλο – και αχρείαστο – ρίσκο. Κανένας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία (και η εικόνα της Mercedes τα δύο τελευταία έτη είναι άλλη μια επιβεβαίωση), στο Brackley όμως ο Hamilton ουσιαστικά έφτιαξε τον μύθο του χάρη (και) στις προσπάθειες των μηχανικών και των σχεδιαστών εκεί.
Αν οι σε μεγάλο βαθμό ίδιοι σχεδιαστές του υποσχεθούν πως η επικείμενη αλλαγή στη φιλοσοφία του μονοθεσίου θα πετύχει – αλλά δει και ο ίδιος κάποια απτά αποτελέσματα εντός πίστας – δεν θα είναι καθόλου εύκολο να φύγει.
Αντιθέτως, με μια Ferrari υπό αναδιοργάνωση η οποία τελεί επίσης υπό μεγάλη πίεση, ένα μονοθέσιο το οποίο όπως προαναφέραμε δεν είναι ιδιαίτερα κοντά στις κυρίαρχες RBR και κανονισμούς οι οποίοι δύσκολα θα αλλάξουν μέχρι το 2026, κανείς δεν μπορεί να του υποσχεθεί με σχετική σιγουριά πως σύντομα θα είναι πάλι στις πρώτες θέσεις του grid.
Είναι προφανώς αδύνατον να γίνει η οποιαδήποτε πρόβλεψη σχετικά με τη πορεία των δύο ομάδων μεσοπρόθεσμα – κρυστάλλινες σφαίρες δεν υπάρχουν και αν υπήρχαν, δεν θα τις χρησιμοποιούσαμε στη F1 – αλλά ο…πρότερος έντιμος βίος ίσως να δίνει ένα ελαφρύ προβάδισμα στη Mercedes.
Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μια τέτοια μετακίνηση θα ήταν εάν η Scuderia του έδινε αδιάσειστα στοιχεία τα οποία θα έδειχναν ότι είναι θέμα χρόνου το μονοθέσιό της να κοντράρει τη Red Bull. Μόνο τότε θα έμπαιναν στο παιχνίδι και οι – γνωστές – εμπορικές και όχι μόνο προοπτικές της (ας μην ξεχνάμε πως ο Lewis είναι ο μεγαλύτερος σταρ του σπορ).
Από τη στιγμή που αυτό κατά τα φαινόμενα δεν μπορεί να συμβεί, και οι Mercedes-Ferrari βρίσκονται σε σχεδόν ίδια μοίρα, η πιο ασφαλής επιλογή είναι η παραμονή του στο Brackley. Εκεί άλλωστε, χρησιμοποιούν και μια έκφραση για τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις που ταιριάζει γάντι: «better the devil you know than the devil you don’t» – καλύτερα (να είσαι) με τον «διάβολο» που ξέρεις παρά με αυτόν που δεν ξέρεις.
Για τη Ferrari, μια τέτοια κίνηση δεν θα ήταν πανάκεια – ούτε τη χρειάζεται
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, τα προβλήματα στο Maranello είναι πολλά: θέματα στην εξέλιξη του μονοθεσίου – και πιθανώς στο κόνσεπτ αυτού – όπως και στη λειτουργία της ομάδας, θέματα στα πρόσωπα αυτής, και σίγουρα στο pitwall και τις στρατηγικές.
Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να υποθέσουμε πως με την έλευση ενός επτάκις παγκόσμιου όλα αυτά τα ανοιχτά μέτωπα θα έκλειναν…ως δια μαγείας. Το ίδιο και στο μονοθέσιο: παρά το τεράστιο ταλέντο του, ο Hamilton – όπως όλοι οι οδηγοί – περιορίζεται από την απόδοση του οχήματος που οδηγάει. Εάν αυτό είναι ξεκάθαρα πίσω από τους πρωτοπόρους, δεν πρόκειται να κάνει θαύματα.
Ούτε πρόκειται να αποτελέσει πόλο έλξης για πολλούς «high-profile» μηχανικούς με τον ίδιο τρόπο που το έκανε η παρουσία του Michael Schumacher σχεδόν τρεις δεκαετίες πίσω. Οι εποχές έχουν αλλάξει, και η μεγάλη απόσταση της Gestione Sportiva από το επίκεντρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού στο Motorsport Valley της Αγγλίας[ii] σε συνδυασμό με το budget cap το οποίο «βάζει ταβάνι» στις αποδοχές των μηχανικών, λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την προσέλευση αυτών.
Η παρουσία του Lewis στο Maranello θα έχει σίγουρα και θετικά εκτός πίστας, καθώς όπως προαναφέραμε μιλάμε για τον πιο γνωστό πιλότο στο grid. Σίγουρα είναι και ο μοναδικός ο οποίος έχει μεγάλη απήχηση και εκτός των στενών ορίων του μηχανοκίνητου αθλητισμού, στοιχείο που ταιριάζει με τη γενικότερη εικόνα του Cavallino Rampante.


Δεν είναι και πολύ σίγουρο βέβαια πως αυτά «καίνε» και τόσο τη Ferrari σαν οργανισμό, με ρεπορτάζ να αναφέρουν πως στο πρώτο τρίμηνο του 2023 η εταιρεία κατέγραψε άνοδο 24% στα κέρδη της, με τη λίστα αναμονής για ορισμένα μοντέλα να έχει φτάσει μέχρι το…2025.
Όσο για το θέμα των οδηγών; Όποια ρεπορτάζ αναφέρουν το «φλέρτ» Hamilton-Ferrari δηλώνουν επιπρόσθετα πως ο Βρετανός αν μετακομίσει εκεί θα πάρει τη θέση του Carlos Sainz Jr. και θα έχει ως ομόσταυλο τον Charles Leclerc. Κρίνοντας πως στο ενδιάμεσο ο Μονεγάσκος θα έχει κατά πάσα πιθανότητα υπογράψει επέκταση στο ήδη υπάρχον συμβόλαιό του με τη Ferrari, είναι λίγο δύσκολο να συμφωνήσει να καλύπτει τα νώτα του Hamilton – τουτέστιν, δεν θα υπάρχει ιεραρχία.
Αν έχει δείξει κάτι η ιστορία της Formula 1, είναι πως εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι «ενδοοικογενειακές» κόντρες σε μια ομάδα μπορούν να υπάρξουν μόνο όταν αυτή έχει μακράν το καλύτερο μονοθέσιο, όπως λ.χ. η McLaren το 1988 ή η Mercedes το 2016. Σε κάθε άλλη περίπτωση, είναι επιζήμιες τόσο για τον οργανισμό όσο και για τους οδηγούς, και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πως δύσκολα η Scuderia θα έχει μονοθέσιο σαφώς καλύτερο του ανταγωνισμού στο προσεχές μέλλον.
Το χειρότερο σενάριο και για τις δύο πλευρές θα είναι ακριβώς αυτό: ο Hamilton μετακομίζει στη Ferrari, όμως η απουσία ανταγωνιστικού μονοθεσίου και η εσωτερική διαμάχη με τον Leclerc τον κρατούν μακριά από το 8ο πρωτάθλημά του, ενώ προσθέτουν και ακόμα περισσότερη πίεση στο Maranello μακροπρόθεσμα, καθώς και ο Βρετανός θα έχει μπει στην περίφημη λίστα με όσους δοκίμασαν αλλά απέτυχαν να κερδίσουν κάτι με τα κόκκινα.
Κλείνοντας, ας επιστρέψουμε στην αρχή της ενότητας: στη Ferrari έχουν πολλά, πολλά θέματα να λύσουν μέχρι να φτάσουν σε αυτό των οδηγών. Για να γίνει κατανοητό εάν οι Charles Leclerc και Carlos Sainz Jr. είναι ικανοί να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου, είναι απαραίτητο πρώτα να δημιουργηθεί το κατάλληλο πλαίσιο – εντός και εκτός πίστας – το οποίο θα τους επιτρέψει να παλέψουν. Χωρίς την ύπαρξή του, αυτοί αλλά και οποιοσδήποτε άλλος κάτσει στο κόκκινο κόκπιτ είναι χαμένοι από χέρι. Συνεπώς, η ενδεχόμενη μετακίνηση ενός επτάκις παγκόσμιου θα είναι μια «τρύπα στο νερό» εάν δεν συνοδευτεί από μεγάλες αλλαγές – οι οποίες δεν γίνονται ούτε σε μία μέρα ούτε εντός μερικών μηνών.
Επίσης και ο Lewis Hamilton δεν έχει κάποιον ιδιαίτερο λόγο να μεταπηδήσει στην Ιταλία, παρά τη κακή (συγκριτικά με τη παντοδύναμη ομάδα της πρώτης υβριδικής εποχής) εικόνα της Mercedes τον τελευταίο καιρό, ενώ αν μη τι άλλο, έχει μια ομάδα πίσω του στη Mercedes την οποία ξέρει πολύ καλά και έχει εμπιστευτεί πολλάκις. Η φυγή του προς έναν οργανισμό ο οποίος βρίσκεται υπό διαρκή αλλαγή θα ήταν ένα πολύ μεγάλο ρίσκο – και στα 38 του, μάλλον είναι πολύ μεγάλος για αυτά.


Βέβαια, υπάρχει πάντα η περίπτωση τίποτε από τα παραπάνω να μην έχει σημασία για τις δύο πλευρές, με τον Lewis Hamilton να βλέπει μπροστά του τη διπλή ευκαιρία να σπάσει το ρεκόρ στα Οδηγών μαζί και με τη απουσία της Ferrari από τους τίτλους, και τη Scuderia να βλέπει στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που θα την ανεβάσει επίπεδο τόσο εντός όσο και εκτός πίστας.
Στον μαγικό κόσμο της Formula 1, έχουν συμβεί και πιο παράξενα…
[i] ΟΚ, είναι και οι ταχύτεροι γύροι – στους οποίους ο Michael Schumacher προηγείται με διαφορά – αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι και το πιο σημαντικό στατιστικό στοιχείο που θα βρει κάποιος
[ii] Η επονομαζόμενη «Κοιλάδα του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού» είναι μια περιοχή στις κομητείες του Oxfordshire και του Northamptonshire η οποία στεγάζει το 75% της παγκόσμιας δραστηριότητας του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όπως και 6/10 ομάδες της F1