Στο πλαίσιο της ευρύτερης αμερικανοποίησης της F1, δεν θα ήταν ωραία άμα η διοργάνωση έδινε βραβεία στα πρότυπα του ΝΒΑ; Μπορεί να μην έχουμε φτάσει εκεί ακόμα εν έτη 2019, αλλά μην ανησυχείτε, σας έχουμε καλυμμένους…
MVP (Πολυτιμότερος): Lewis Hamilton, Mercedes
Ξεκινάμε με τα καλύτερα – και τα πιο προβλέψιμα: ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι σε αυτή την θέση; Μπορεί να μην έφτασε τα επίπεδα του 2018 ή του 2015 αφού έβλεπε τους ανταγωνιστές του (με αύξουσα σειρά: Red Bull, Ferrari, Bottas) να πέφτουν κάτω σαν τα κοτόπουλα όταν ερχόταν η κρίσιμη ώρα, αλλά ο ίδιος ήταν σταθερός στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτό το τελευταίο αποτελεί και το μεγαλύτερο κέρδος του 2019 για τον Hamilton: για πρώτη φορά μετά από τις αρχές του αιώνα μας (ο Vettel δεν το κατάφερε σε καμία περίπτωση), ένας οδηγός δημιουργεί αδιαμφισβήτητα ένα όριο/benchmark πάνω από το οποίο πρέπει να περάσει το grid για να τον ανταγωνιστεί. Τώρα βέβαια, έρχονται τα σπουδαία – όχι μόνο το ραντεβού με την ιστορία το οποίο έχει πλέον ο Βρετανός, αλλά και η αναμενόμενη άνοδος των Ferrari-Red Bull για το 2020, δίνοντας του ίσως την πρώτη έξωθεν απειλή στην υβριδική εποχή (άμα εξαιρέσουμε το πρώτο μισό του Vettel το 2018, πριν πατήσει το κουμπί της αυτοκαταστροφής), και ο ανταγωνισμός μόνο καλό θα κάνει στην F1 – και αν όχι στον Hamilton προσωπικά, σίγουρα στην υστεροφημία του.
ROTY (Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος): Lando Norris, McLaren
Η αλήθεια είναι πως το γκρουπάκι των rookies φέτος δεν εντυπωσίασε: ο Giovinazzi βελτιώθηκε, όμως αυτό ήρθε μετά από ένα κάκιστο πρώτο μισό και ο Russell είναι πέραν πάσης κριτικής (αν και έκανε πλακίτσα στον Κούμπιτσα) με το απορριματοφόρο της Williams που οδηγούσε, άρα μας μένει το άλλο ζευγάρι. Ο Alexander Albon (ο οποίος, να σημειώσουμε, δεν υπήρχε καν (!) στις σκέψεις της Red Bull για προαγωγή στην F1 πριν κάνει την έκπληξη ο Ricciardo και αποχωρήσει), ήταν σχετικά καλός στο πρώτο μισό της χρονιάς στην Toro Rosso πριν η ανεπάρκεια του Gasly τον οδηγήσει στο κόκπιτ της RBR, στο οποίο έδειξε επίσης σταθερότητα – αν όχι κάτι καλύτερο, αφού πάλι βρισκόταν μισό δευτερόλεπτο πίσω από τον Verstappen. Δια της ατόπου απαγωγής λοιπόν, ο κλήρος πέφτει στον Lando Norris, και για καλό λόγο: όντας στην θέση μιας McLaren η οποία ήταν η ευχάριστη έκπληξη της σεζόν, ο ίδιος δεν πήγε πίσω, αφού κέρδισε στο νήμα τον ομόσταυλο του στις κατατακτήριες (11-10), ενώ και η διαφορά τους στο H2H στους αγώνες (6-11) εξηγείται εν μέρη από τις ατυχίες του Norris, ο οποίος έπαθε από εγκατάλειψη στον τελευταίο γύρο στο Σπα μέχρι σπρώξιμο με τα χέρια πίσω στα πιτ (!) στο Μεξικό. All in all, ο νεαρός Βρετανός (ο οποίος είναι και πολύ ενεργός στα social media, σημαντικό στοιχείο για τους σταρ του μέλλοντος) δείχνει εξαιρετικά στοιχεία, και η συνεχόμενη άνοδος της McLaren μπορεί να είναι και ταυτόχρονα δικιά του.
Μεγαλύτερη Απογοήτευση: Sebastian Vettel, Ferrari
Όχι, δεν έκανε τόσα πολλά λάθη όπως το 2018. Όχι, δεν έκανε ούτε τόσο σημαντικά λάθη όπως το 2018. Αλλά και πάλι έκανε αρκετά, κυρίως άμα πάρουμε ως δεδομένο το ποιες απαιτήσεις υπάρχουν από έναν τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή – και έναν οδηγό της Ferrari. Αλλά η πραγματική απογοήτευση προέρχεται από την σταθεροποίηση της απόδοσης του (με μερικές μόνο εκλάμψεις) σε ένα επίπεδο, το οποίο είναι σίγουρα χαμηλότερο από αυτό που μας είχε συνηθίσει παλιότερα. Και αυτό είναι το χειρότερο, αν με ρωτάτε – αν και μάλλον, άμα σκεφτούμε το ψυχολογικό (και εσωτερικό, βάσει των λεγόμενων του Binotto) πάνω χέρι που έχει πλέον ο Leclerc, τα χειρότερα έρχονται…
MIP (Πιο Βελτιωμένος): Carlos Sainz Jr., McLaren
Fun fact: το σύνολο των βαθμών που συγκέντρωσε ο Sainz στο πρωτάθλημα οδηγών ξεπερνά όλους τους οδηγούς που είναι από κάτω του στην βαθμολογία. Αν αυτό δεν δείχνει την εξαιρετική σεζόν του Ισπανού, ο οποίος μάλιστα θεωρητικά έκανε πισωγύρισμα φέτος με την μετακίνηση του από την «εργοστασιακή» Renault στην «B-Team» McLaren, δεν ξέρω τι άλλο να πω. Κερασάκι στην τούρτα, φυσικά, το πόντιουμ στην Βραζιλία, το οποίο στιγμάτισε την εξαιρετική χρονιά της McLaren συνολικά.
Καλύτερος αγώνας: Γερμανία
Όσο αφορά την σημασία του, ο καλύτερος αγώνας πιθανόν να ήταν στην Μόντσα («στέψη» Leclerc), στο Austin (στέψη Hamilton), και γενικά στην Βραζιλία (μάχη Max-Lewis και η αυτοκαταστροφή της Ferrari) – αλλά από την άποψη θεάματος, αγωνίας και απλά τρέλας, το grand prix στο Hockenheim(ring) ήταν ο αγώνας της δεκαετίας. Αρχίστε να γράφετε: Εκκίνηση με το safety car μπροστά μέχρι 3 γύρους μετά να αποφασίσουν για κανονική – ο Leclerc να χάνει τελείως το μονοθέσιο στην στροφή 17 και να εγκαταλείπει – ο Hamilton να έχει τα χειρότερα 60 δευτερόλεπτα της καριέρας του (χάνει τον έλεγχο του μονοθεσίου πίσω από το SC στην ίδια στροφή με τον Μονεγάσκο, κάνοντας ζημιά στην εμπρός πτέρυγα του, μπαίνει στα pits κόβοντας την είσοδο του pitlane και παίρνοντας τιμωρία ΚΑΙ με την ομάδα του να μην είναι έτοιμη και να κάνει ~50 δευτερόλεπτα στο stop) – ο Hulkenberg να ζηλεύει τους δύο προαναφερόμενους και στην ίδια στροφή να κολλάει το μονοθέσιο του στην αμμοπαγίδα, όντας 4ος και με ελπίδες για το πρώτο του podium – ο Stroll να οδηγεί τον αγώνα (!) – ο Bottas να ζηλεύει τους προηγούμενους και να διαλύει την Mercedes του στην ίδια ακριβώς στροφή – ο Vettel να τερματίζει δεύτερος ξεκινώντας από την τελευταία θέση – ο Kvyat τρίτος με Toro Rosso – οι Alfa Romeo να τιμωρούνται επειδή χρησιμοποίησαν βοηθήματα στην εκκίνηση (πιο 1994 πεθαίνεις) με τον Hamilton να πηγαίνει ένατος και την Williams (!) του Kubica (!!) να παίρνει βαθμό. Σας φτάνουν;
Και του χρόνου!
Για περισσότερα νέα πατήστε εδώ. Ενώ μπορείτε να μας ακολουθήσετε και στο κανάλι μας στο youtube.
