Ο Chanoch Nissany έζησε το όνειρό του (και κανείς δεν μπορεί να του πει τίποτα)

Προς τιμήν του Roy Nissany ο οποίος κάνει σήμερα ντεμπούτο με την Williams, βλέπουμε την ιστορία του πατέρα του, η οποία ξεκίνησε πριν από ακριβώς 19 χρόνια…

Το ημερολόγιο δείχνει 14 Αυγούστου του 2001 και βρισκόμαστε περίπου 18 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Βουδαπέστης για το Ουγγρικό GP εκείνης της σεζόν, εκεί όπου ο Michael Schumacher πετυχαίνει την 51^η νίκη της καριέρας του εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και το 4^ο πρωτάθλημά του.

Την ίδια στιγμή, στην κεντρική εξέδρα του Hungaroring βρίσκεται ο Chanoch Nissany, ο οποίος δίνει μια υπόσχεση στον εαυτό του: θα έκανε ότι μπορούσε προκειμένου να βρεθεί στην άλλη πλευρά της πίστας ως οδηγός Formula 1.

Το πρόβλημα; Ο Nissany ήταν 38 χρονών, επιτυχημένος επιχειρηματίας στο real estate και με μηδενική εμπειρία σε οποιαδήποτε μορφή motorsport. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, δεν ήταν ακριβώς…ελπιδοφόρος οδηγός.

Ήταν φυσικό και επόμενο να δεχτεί χλεύη από όσους μάθαιναν τα σχέδιά του, αλλά ο Ισραηλινός δεν πτοείτο – την επόμενη χρονιά μετά από μήνες δοκιμών σε kart μπήκε δοκιμαστικά στο Ουγγρικό πρωτάθλημα F2000 κερδίζοντας 4 φορές σε 5 αγώνες, ενώ το 2003 συμμετείχε από την αρχή και κέρδισε τον τίτλο, όπως και το 2004.

Μπορεί η ηλικία του να ήταν (τουλάχιστον) αποτρεπτικός παράγοντας για την περαιτέρω ανέλιξή του στις βαθμίδες του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά η σεβαστή προσωπική του περιουσία σε συνδυασμό με χορηγίες από εταιρείες της πατρίδας του, τον βοήθησαν να ανεβεί μέχρι την Formula 3000 (νυν F2) με το μονοθέσιο της Coloni Motorsport.

Οι επιδόσεις του στο τελευταίο σκαλί πριν την Formula 1 δεν ήταν ακριβώς ενθαρρυντικές, έχοντας 2 εγκαταλείψεις και μια 12^η θέση στους τελευταίους αγώνες του 2004, αλλά οι σύνδεσμοι της Coloni με την Jordan μαζί με τα ισραηλινά σεκέλ που είχε από πίσω του (και τα οποία σαφώς ήθελε ο Eddie) του έδωσαν θέση δοκιμαστή στην βρετανική ομάδα.

Η πρώτη επαφή του Nissany με την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού έγινε στο Silverstone στις 15 Ιουλίου του 2004, με τις Jordan και McLaren να είναι οι μοναδικές ομάδες που συμμετείχαν σε εκείνο το τεστ. Κανένας δεν περίμενε από την αδύναμη Jordan να ακουμπήσει τους χρόνους της McLaren, και στο τέλος των δοκιμών, οι Pantano και Heidfeld απείχαν 4 και 9 δευτερόλεπτα αντίστοιχα από τους Coulthard-Raikkonen.

Και ο Nissany; Μπορεί να ήταν άτυχος, αφού ο κινητήρας του παρέδωσε πνεύμα μετά από μόλις 25 γύρους, αλλά το χρονόμετρο έγραψε 1.36.606 – εννιά δευτερόλεπτα μακριά από τον Heidfeld.

Υπό λογικές συνθήκες, η πορεία του Chanoch προς την F1 θα τελείωνε εκεί, σε ένα σημείο που πολλοί ελπιδοφόροι οδηγοί δεν φτάνουν ποτέ. Για καλή του τύχη όμως, ο Paul Stoddart της Minardi έψαχνε επίσης χρηματοδότηση test driver, και ανακοίνωσε την πρόσληψη του Nissany σε μια τελετή στο Hilton του Tel Aviv, με το πλάνο να περιλαμβάνει και την πιθανή συμμετοχή του σε μερικά FP1 – με όλα αυτά φυσικά να γίνονται στο όνομα της «επέκτασης του σπορ στο Ισραήλ».

Κάτι τέτοιο μπορεί να φαίνεται ως αστείο στην σημερινή εποχή, αλλά ας μην ξεχνάμε πως είχαμε 2005: οι απαιτήσεις για Super Licence στην προ-Ide εποχή ήταν…μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα σε τεστ, στα οποία ούτως ή άλλως δεν υπήρχε κανένας περιορισμός.

Μετά από 5 ημέρες δοκιμών σε Misano, Mugello και Vallelunga (και με την βοήθεια ενός μπόνους από την ισραηλινή εταιρεία καλλυντικών UPEX, το οποίο θα λάμβανε η Minardi μόνο εάν ο Ισραηλινός συμμετείχε σε ελεύθερες δοκιμές), το ζήτημα δεν ήταν το αν, αλλά το που ο Nissany θα έκανε το ντεμπούτο του σε τριήμερο αγώνα. Για προφανείς λόγους, υπήρχε μόνο μια επιλογή – και ανήμερα των 42^ων γενεθλίων του, ο Chanoch Nissany θα έπαιρνε για πρώτη φορά μέρος σε ελεύθερες δοκιμές στην πίστα που άρχισαν όλα για εκείνον, το Hungaroring.

Όλως παραδόξως, η παραπάνω είδηση έκανε κρότο στην Ουγγαρία και ειδικά στην πατρίδα του, με συνεργεία από ισραηλινούς τηλεοπτικούς σταθμούς να πηγαίνουν αυτοπροσώπως στα περίχωρα της Βουδαπέστης προκειμένου να καλύψουν το γεγονός.

Αυτό οδήγησε σε σκηνές απείρου κάλλους όταν μετά το τέλος της διαδικασίας ένα τσούρμο από ρεπόρτερ έπεσε πάνω στον Michael Schumacher ρωτώντας τον «πως του φάνηκε ο νέος οδηγός της Minardi», με τον επτάκις παγκόσμιο πρωταθλητή να τα χάνει απαντώντας πως «δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μου μιλάτε».

Ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που ο Schumi ήξερε για τα πεπραγμένα του Nissany, αυτά μάλλον δεν θα τον εντυπωσίαζαν ιδιαίτερα – μετά από μερικούς δοκιμαστικούς γύρους ο Ισραηλινός ξαναμπήκε στα pit, όχι λόγω κάποιου προβλήματος με το μονοθέσιο, αλλά επειδή…είχε πολλή πρόσφυση!

Σίγουρα ένας τέτοιος χαρακτηρισμός για τη Minardi PS05 είναι τουλάχιστον οξύμωρος, αλλά οι μηχανικοί του τον άκουσαν: έχοντας κάνει τις απαραίτητες ρυθμίσεις στο setup, ο Chanoch ξαναβγήκε στην πίστα, μέχρι που το session του τελείωσε για τα καλά μετά από έξοδο στην αμμοπαγίδα ως αποτέλεσμα ενός τετακέ.

Fun fact: αποτελεί γεγονός πως ο Nissany δεν ήξερε (ή δεν του είχαν πει) πως να βγάζει το τιμόνι από την κολώνα προκειμένου να βγει από το μονοθέσιο, με αποτέλεσμα ο ίδιος να κάθεται μέσα στο κόκπιτ (!) ενώ ο γερανός τον έβγαζε εκτός πίστας.

Η τελική κατάταξη τον έβγαζε τελευταίο με χρόνο 1.34.319 – σχεδόν 7 δευτερόλεπτα μακριά από τον teammate του Christijan Albers και…13 δευτερόλεπτα μακριά από τον πρωτοπόρο Alex Wurz – και στη συνέχεια ο έτερος test driver Enrico Toccacelo πήρε την θέση του για τα επόμενα FP, παρά την δημοφιλία του Nissany τόσο εντός πίστας όσο και στο world feed της F1, το οποίο τον ακολουθούσε ευλαβικά.

Και μετά; Μετά…πήρε μέρος σε 4 ημέρες δοκιμών μέχρι το τέλος του 2005, επιστρέφοντας στο Ουγγρικό F3000 μετά την λήξη του συμβολαίου του με την Minardi, το οποίο κέρδισε τρεις ακόμα φορές μέχρι την απόσυρση του στα…51.

Μια κυνική προσέγγιση πάνω στο θέμα θα είχε μόνο μια κατάληξη: ο Chanoch Nissany είναι ένας από τους χειρότερους οδηγούς που μπήκαν σε μονοθέσιο, τουλάχιστον στην σύγχρονη ιστορία του σπορ. Δεν είναι λάθος: η ανέλιξη του Nissany, πέρα από τις επιτυχίες του στην ημι-ερασιτεχνική F3000, είχε ως κινητήριο μοχλό όχι το ταλέντο του ως οδηγός αλλά το κεφάλαιο που έφερνε η παρουσία του, για αυτό άλλωστε και οι δυο ομάδες που του έδωσαν ευκαιρίες στην Formula 1 είχαν ως κοινό σημείο τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα.

Από την άλλη όμως, η F1 παραδοσιακά είχε μια γερή δόση ρομαντισμού, ειδικά στις προ-Concorde εποχές. Και υπό αυτό το πρίσμα, η ιστορία ενός 38χρονου επιχειρηματία ο οποίος αποφάσισε κυριολεκτικά μέσα σε μια στιγμή να κυνηγήσει το όνειρό του, το οποίο τελικά πραγματοποίησε εκμεταλλευόμενος συγκυρίες, χρεωμένες ομάδες και την ίδια του την εθνικότητα, αποτελεί μια αυθεντικά ωραία ιστορία.

«Στην τελική», όπως είπε και ο Nissany στο motorsport.com, «είχα έναν ξεκάθαρο στόχο: να οδηγήσω μονοθέσιο Formula 1. Και τα κατάφερα.»

Και κανείς δεν μπορεί να του πει τίποτα.

Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.