Στις 12 Απριλίου το 1942 στην πόλη Santa-Fe της Αργεντινής γεννήθηκε ένας από τους καλύτερους οδηγούς των 70s, ο Carlos Reutemann, ωστόσο η καταγωγή του εκτός της Αργεντινής είχε αλλά 3 χώρες καθώς ο παππούς του ήταν Γερμανό-Ελβετός (εξού και το Reutemann(Ροϊτμαν) και Ιταλίδα Μητέρα.
Μετά τον θρυλικό Juan Manuel Fangio, ο Carlos αποτέλεσε την μεγάλη ελπίδα των Αργεντινών για περαιτέρω επιτυχία στην F1.
Πρώτη επαφή του Carlos με τους αγώνες ήταν το 1965 με αυτοκίνητα Saloon της Fiat. Σύντομα αγωνίστηκε στην F2 Αργεντινής ενώ το 1970 μπήκε στο ραντάρ της Brabham για την ευρωπαϊκή F2 και το 1971 βγήκε δεύτερος πίσω από τον Ronnie Peterson της March.
Έτσι ανοίγει μια και καλή το Κεφάλαιο F1 για τον ίδιο!
Ο Bernie Ecclestone τον φέρνει στην ομάδα της Brabham στην F1 το 1972 πλάι στον πολύπειρο 2 φορές πρωταθλητή Graham Hill.
Το ντεμπούτο του ήταν εκρηκτικό καθώς με το καλημέρα σας στο GP της πατρίδας του κερδίζει την Pole Position. Στον αγώνα ωστόσο δεν ξεκίνησε καλά χάνοντας αρχικά την πρωτοπορία από τον Jackie Stewart και εν συνεχεία βρέθηκε τέταρτος ενώ μια αναγκαστική αλλαγή ελαστικών τον έριξε έβδομο τερματίζοντας εν τέλη σε αυτή την θέση.
Η συνέχεια την σεζόν δεν ήταν εντυπωσιακή ωστόσο μια τέταρτη θέση στο GP του Καναδa ήταν οι πρώτοι του βαθμοί. Ακόμα κατέκτησε μια νίκη σε αγώνα εκτός πρωταθλήματος στην πίστα του Interlagos.
Στο Βραζιλιάνικο GP κερδίζει την πρώτη του νίκη στην F1 μπροστά από τον Ronnie Peterson της March,νίκη η οποία ωστόσο καταχωρείται ανεπίσημη.
Το 1973 η Brabham σημειώνει μια καλή άνοδο με τον Reutemann να ανεβαίνει στο βάθρο 2 φορές ως τρίτος σε Γαλλία και Καναδά ενώ υπήρξαν και αρκετά ακόμα βαθμολογούμενα πλασαρίσματα τερματίζοντας έβδομος στο πρωτάθλημα οδηγών με 16 βαθμούς.
Brabham και Reutemann συνέχισαν το 1974 την άνοδο με τον Αργεντινό να κατακτά την πρώτη του επίσημη νίκη στην Νότια Αφρική ακολουθώντας άλλες δύο νίκες σε Αυστρία και Αμερική αλλά η έλλειψη αξιοπιστίας ήταν παροιμιώδης, εν τέλη τερμάτισε έκτος στο πρωτάθλημα με 32 βαθμούς.
Το 1975 τα προβλήματα αξιοπιστίας λύθηκαν ωστόσο Ferrari και McLaren ήταν πιο ανταγωνιστικές παρόλα αυτά ο Carlos σημείωσε 6 βάθρα, δύο δε΄ύτερες θέσεις και τρείς τρίτες συμπεριλαμβανομένου και το βάθρο μπροστά στους συμπατριώτες του και φυσικά μία νίκη του στο Γερμανικό GP στο θρυλικό Nurburgring. Αυτή η συνεπής σεζόν του έδωσε μια τρίτη θέση στο πρωτάθλημα πίσω από τους Niki Lauda Και Emerson Fittipaldi.
Το 1976 η Brabham έκανε αλλαγή προμηθευτή κινητήρων από Ford σε Alfa Romeo.
Το μονοθέσιο δεν ήταν καθόλου ανταγωνιστικό με αρκετές εγκαταλείψεις και μόλις μια τέταρτη θέση στο Ισπανικό GP ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να πάρει. Όμως την πόρτα του χτύπησε ο Enzo Ferrari για αντικαταστατή του Niki Lauda,ο οποίος είχε εκείνο το φρικτό ατύχημα στο Nurburgring. Η ταχεία ανάρρωση του Αυστριακού του επέτρεψε να αγωνιστεί για την Ferrari μόνο σε 1 αγώνα εκείνη την σεζόν στο GP της Monza.
Το 1977 ο Enzo Ferrari πήρε την απόφαση να προσλάβει για φουλ σεζόν τον Reutemann αντικαθιστώντας τον Ελβετό Clay Regazzoni.
Το τέλος του πρωταθλήματος τον βρίσκει μόλις 16ο με 3 βαθμούς,
Κεφάλαιο Ferrari
Μετά την διαφωνία του Enzo Ferrari και του Niki Lauda στο τελευταίο αγώνα της προηγούμενης σεζόν στο Βροχερό Fuji και μετά την οικειοθελής αποχώρηση του έδωσε τον τίτλο στον Hunt, μετέτρεψε αρχικά τον Reutemann σε νούμερο 1 οδηγό της Ιταλικής ομάδας.
Κάτι που αποδείχθηκε περισσότερο ως καψόνι για τον teammate του στους πρώτους 2 αγώνες.
Ο Niki Lauda δεν είχε δει εξ αρχής με καλό μάτι τον νέο του teammate λέγοντας ότι ο Carlos “είναι ψυχρός σαν παγάκι“.
Μάλιστα κάποια δημοσιογράφος τον ρώτησε “Γιατί δεν χαμογελάς ποτέ;” και εκείνος απάντησε:
“Δεν έχω χρόνο για παιχνίδια ένα (οδηγικό) λάθος και είμαι νεκρός“. (θα επανέλθουμε στον χαρακτήρα του Carlos Reutemann στον επίλογο)
Ο Carlos ξεκίνησε εντυπωσιακά την σεζόν με μια τρίτη θέση στον αγώνα της πατρίδας του στο Grand Prix Αργεντινής και την νίκη στην Βραζιλία όμως η συνέχεια της σεζόν δεν ήταν ανάλογη καθώς δεν πέτυχε άλλη νίκη με τα αμέσως καλύτερα αποτελέσματα να είναι δύο δεύτερες και δύο τρίτες θέσεις (Ισπανία ,Ιαπωνία και Μονακό, Σουηδία αντίστοιχα) και κάποιες τέταρτες θέσεις παίζοντας υποστηρικτικό ρόλο στον Lauda κατακτώντας τον δεύτερο τίτλο του και μαζί βοήθησαν την Ferrari να κερδίσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Γιορτινό το κλίμα;
Κάθε άλλο οι κακές σχέσεις των Reutemann-Lauda οι επίσης οριακές σχέσεις του Αυστριακού με την Ferrari οδήγησε τον πρωταθλητή τους στην οικειοθελή αποχώρηση δύο αγώνες πριν το τέλος της σεζόν δίνοντας στην θέση του σε έναν άγνωστο αλλά ευγενικό και εξαιρετικά ταλαντούχο νεαρό, τον Gilles Villeneuve.
Το 1978 η φυγή του Lauda για την αντίπαλη ομάδα Brabham-Alfa Romeo έκανε επίσημα τον Reutemann τον ηγέτη της Ferrari και μαζί με τον Gilles Villeneuve θα οδηγούσαν ξανά στην επιτυχία την ομάδα και τον Αργεντινός σε ένα δικό του πρωτάθλημα….ή μήπως όχι;
Με την αλλαγή στους κανονισμούς η Lotus πιάνει στον ύπνο την Ferrari και όλο τον ανταγωνισμό εκμεταλλευόμενη πλήρως το φαινόμενο “Ground effect“.
Η εξαιρετική οδήγηση του Carlos Reutemann που έμοιαζε στο καλύτερο οδηγικό σημείο της καριέρας του κατακτώντας 4 νίκες σε Βραζιλία, Βρετανία και τα 2 Αμερικανικά GP σε Long Beach και Watkins Glen δεν ήταν αρκετά για να του δώσουν τον τίτλο όπου πήγε στον οδηγό της Lotus Mario Andretti (6 νίκες και 64 βαθμούς) ενώ η δεύτερη θέση με δύο νίκες και 51 βαθμούς στον Ronnie Peterson (Ο Σουηδός πέθανε μετά από επιπλοκές των τραυματισμών του στην Monza).
Η τρίτη θέση πήγε στον Carlos Reutemann με 48 βαθμούς (για δεύτερη φορά στην καριέρα του) ενώ κέρδισε πολύ εύκολα τον Gilles Villeneuve (19 βαθμούς) κατακτώντας την νίκη στο GP της πατρίδας του η οποία ήρθε στον τελευταίο αγώνα της σεζόν.
Η Lotus και συγκεκριμένα ο Colin Chapman βρήκε στο πρόσωπο του Carlos τον αντικαταστάτη του αποθανών θρύλου Ronnie Peterson. Ο Αργεντινός θεώρησε λογικό να μην αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη, άλλωστε αν κάτι του στάθηκε εμπόδιο να κερδίσει τον τίτλο το 1978 ήταν η κυριαρχία της Lotus.
Έτσι ο Reutemann τόλμησε, γιατί περί τόλμης πρόκειται να αφήσεις τότε την ομάδα του Enzo Ferrari αλλά κέρδισε την φιλία του Gilles Villeneuve.
Κεφάλαιο Lotus:Όλα έμοιαζαν ιδανικά το 1979 για τον ίδιο αλλά…
Ο Αργεντινός θα αγωνιστεί απέναντι στον περσινό αντίπαλο και παγκόσμιο πρωταθλητή Mario Andretti. Οι δυο τους ήταν θεωρητικά το πιο πλήρες και φορμαρισμένο οδηγικό δίδυμο του grid όμως το πρόβλημα δεν ήταν η αντιπαλότητα τους και τι θα γινόταν αν πάλευαν μεταξύ τους για τον τίτλο, aλλά το μονοθέσιο.
Το νέο μονοθέσιο η Lotus 80 δεν ικανοποίησε τόσο τον Reutemann όσο και τον Andretti έτσι αποφάσισαν τα τρέξουν με το περσινό το οποίο είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ο ΄΄ενας χρόνος όμως το έκανε ήδη ξεπερασμένο. Με την Ferrari να ετοιμάζει το πιο πλήρες πακέτο( γρήγορο αλλά κυρίως αξιόπιστο) και την Williams να αποδεικνύεται ταχύτατη αλλά εύθραυστη.
Ο Reutemann λόγω υστέρησης του μονοθεσίου του δεν μπόρεσε να διεκδικήσει κάποια νίκη αλλά η αξιοθαύμαστη σταθερότητα του στο πρώτο μισό με τέσσερις παρουσίες στο βάθρο και από μία τέταρτη και πέμπτη θέση τον είχε στην μάχη για τον τίτλο μέχρι το GP του Monaco, όμως τόσο το μονοθέσιο όπου υποχωρούσε η όποια ανταγωνιστικότητα όσο και η εύθραυστη ψυχολογία του ίδιου τον οδήγησε χωρίς βαθμούς για οχτώ σερί αγώνες…..μόνη παρηγοριά; Ότι κέρδισε βαθμολογικά τον teammate του πρωταθλητή της προηγούμενης σεζόν Mario Andretti με 20 βαθμούς(7η θέση στο πρωτάθλημα) έναντι 14 του Αμερικανού(12η θέση).
Στο παρασκήνιο παρακολουθούσε την μάχη του τίτλου μεταξύ των Scheckter και Villeneuve μάλιστα προέτρεψε τον Villeneuve να μην χάσει την ευκαιρία να γίνει πρωταθλητής.
“Στην θέση σου δεν θα έχανα αυτή την ευκαιρία να γίνω πρωταθλητής γιατί δεν ξέρω αν θα υπάρξει άλλη”
Ο Gilles δεν τον άκουσε και υπάκουσε στις εντολές της Ferrari, έτσι ο τίτλος κατακτήθηκε από τον πιο σταθερό Jody Scheckter ο οποίος όμως έτσι κι αλλιώς είχε τον έλεγχο.
Στο τέλος της σεζόν ο Carlos αποχώρησε από την Lotus υπογράφοντας το τελευταίο μεγάλο συμβόλαιο της σπουδαίας καριέρας του με την Williams όμως αυτή την φορά ως νούμερο 2 οδηγός (αντικαθιστώντας για δεύτερη φορά τον Clay Regazzoni) πλάι στον ήδη ηγέτη της ομάδας Alan Jones.
Κάτι που θα του οριοθετούσε την όποια πιθανότητα να διεκδικήσει το πολυπόθητο πρωτάθλημα.
Το 1980 το έκανε καθώς βοήθησε τον Alan Jones να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Το ξεκίνημα του με την ομάδα του Sir Frank Williams ήταν άσχημο καθώς εγκατέλειψε στα 3 από 4 πρώτα GP λόγω μηχανικών προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένου του GP της πατρίδας του.
Η συνέχεια και η συνέπεια του όμως ήταν αρκετά ικανοποιητική. Μετά το πρώτο βάθρο του με την Williams στο Βελγικό GP ακολούθησε μια μεγάλη νίκη στο θρυλικό GP του Monaco η μόνη νίκη του μέσα στη σεζόν αλλά ακολούθησαν έξι ακόμα βάθρα σε Βρετανία(3ος) Γερμανία (2ος) μετά από μάχη για την νίκη με τον Jacques Laffite, Αυστρία και Ιταλία(3ος) ενώ στα τελευταία δύο GP της σεζόν σε Καναδά και Αμερική (Watkins Glen) τερμάτισε δεύτερος πίσω από τον Alan Jones βοηθώντας τον Αυστραλό να κατακτήσει τον τίτλο με 67 βαθμούς έναντι 54 του δεύτερου Nelson Piquet και 42 βαθμούς του τρίτου στο πρωτάθλημα Carlos Reutemann, ενώ χάρη στην βοήθεια του Carlos η Williams κατακτά για πρώτη και το πρωτάθλημα κατασκευαστών μαζί με των οδηγών.
Αρκετά ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Αργεντινός τερμάτισε για τρίτη φορά στην καριέρα του τρίτος στο πρωτάθλημα για τρίτη διαφορετική ομάδα μετά τις Brabham,Ferrari αυτή την φορά για λογαριασμό της Williams!!!
Το 1981 όμως ήταν μια άλλη ιστορία, ο Carlos αποφάσισε ότι δεν θα παραμείνει δέσμιος του συμβολαίου του ως νούμερο2 οδηγός .
Η αρχή για την ομάδα της Williams ήταν ιδανική καθώς οι οδηγοί της τερματίζουν στο 1-2 με τον Jones νικητή. Ο Carlos ήταν θυμωμένος με τον εαυτό του γιατί θεώρησε ότι μπορούσε να κατακτήσει την νίκη.
Νίκη που θα ερχόταν στο αμέσως επόμενο αγώνα στο GP Βραζιλίας. Για την ιστορία ήταν η τρίτη νίκη του Reutemann επί Βραζιλιάνικου εδάφους (4η με την ανεπίσημη νίκη του1972). Για να συμβεί αυτό ο Carlos “πάτησε πόδι” στις εντολές της ομάδας να μην αφήσει τον συμπαίκτη του Alan Jones να περάσει, δικαιολογώντας το κάπως ανέφερε ότι δεν είδε τις πινακίδες που του έβγαλαν από τα pit της ομάδας.
Αυτή η δικαιολογία δεν έπεισε τον Jones έτσι ξεκίνησε ο πόλεμος μεταξύ των 2.
Στην συνέχεια ακολούθησαν μία δεύτερη θέση στον εντός έδρα αγώνα του στο GP Αργεντινής και μια 3η θέση στον Άγιο Μαρίνο.
Στο GP Νοτίου Αφρικής στο οποίο δεν συμμετείχαν για την ακρίβεια έκαναν μποϊκοτάζ οι Ferrari,Alfa Romeo,Osella,Ligier και Renault (λόγω παρατυπίας της νεοσύστατης Toleman στο προηγούμενο GP του Αγίου Μαρίνου) ο Αργεντινός κατέκτησε την νίκη 20 δευτερόλεπτα μπροστά από τον αντίπαλο του Nelson Piquet. Ο Carlos πανηγύρισε συγκρατημένα καθώς ήξερε ότι υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μην επικυρωθεί ως επίσημος αγώνας λόγω του μποϊκοτάζ και των συγκρούσεων των διοργανωτών με την F.I.A.
Οι φόβοι του τελικά επιβεβαιώθηκαν καθώς το GP της Νοτίου Αφρικής δεν καταχωρήθηκε χάνοντας ο Carlos 9 πολύ σημαντικούς βαθμούς.
Στο Βελγικό GP Όμως o Carlos κατέκτησε την νίκη η οποία αποτέλεσε την δεύτερη και τελευταία του στη σεζόν και δωδέκατη και τελευταία της καριέρας του.
Στην συνέχεια υπήρξαν ασταθείς εμφανίσεις τόσο από τον Reutemann όσο και από τους άλλους διεκδικητές του τίτλου Jones και Piquet κυρίως λόγω μηχανικών προβλημάτων.
Η δεύτερη θέση στο Βρετανικό GP διεύρυνε το προβάδισμα του με 43 βαθμούς έναντι 26 του Piquet και 24 του Jones,ο Αργεντινός φάνταζε δικαίως ως φαβορί για τον τίτλο αλλά όλα πήγαν στραβά καθώς στα επόμενα 5 GP κατέκτησε μόνο 6 βαθμούς συμπεριλαμβανομένου της 3ης θέσης στην Monza. Ο Carlos δήλωνε σε δικούς του συμπεριλαμβανομένου του δημοσιογράφου Nigel Roebuck ότι αισθάνεται εντελώς μόνος του χωρίς καμία στήριξη από την ομάδα του.
Φτάνοντας στον τελικό του Las Vegas ο Carlos παρέμεινε φαβορί με το ισχνό όμως προβάδισμα του ενός βαθμού από τον Piquet ενώ ο Jacques laffite με 6 βαθμούς πίσω κράτησε τις λίγες πιθανότητες να κατακτήσει τον τίτλο.
Ο πρωταθλητής της προηγούμενης σεζόν Alan Jones βγήκε από το “κάδρο” της διεκδίκησης του τίτλου. Παρά την πίεση που είχε να διαχειριστεί ο Reutemann πήρε την Pole Position μπροστά από τον Jones με 4ο τον Piquet και 12ο τον Jacques Laffite.
Ο τίτλος ήταν κοντά αλλά…αρχικά το μονοθέσιο που θα ξεκινούσε τον αγώνα του ο Αργεντίνος αντιμετώπισε μηχανικό πρόβλημα…αντικαταστάθηκε από το εφεδρικό το οποίο όμως δεν άρεσε στον Carlos καθώς ανέφερε ότι δεν είχε την ίδια “συμπεριφορά” στα χέρια του.
Όλο αυτό ήρθε να γίνει χειρότερο.
Στην εκκίνηση ο Carlos έχασε αμέσως τέσσερις θέσεις ενώ στον τρίτο γύρο ήταν ήδη έβδομος, μετά από έναν καταστροφικό αγώνα τερμάτισε τελικά 9ος με τον Nelson Piquet 5ο και ημιλιπόθυμο…
Ο Carlos Reutemann έχασε έτσι τον τίτλο για έναν μόνο βαθμό.
Ο Alan Jones κέρδισε το GP και παρότι είχε χάσει και εκείνος την ευκαιρία του για έναν δεύτερο σερί τίτλο πανηγύρισε στο βάθρο μαζί με τον Nelson Pique t(εις βάρος του “εχθρού” του Carlos Reutemann).
Έτσι ο Αυστραλός αποχώρησε αμέσως τόσο από την Williams όσο και από την F1 ενώ δήλωσε ότι “Χάρηκα την στιγμή που έριξα γύρο στον Carlos“.
O Αργεντινός δήλωσε απογοητευμένος ότι ήδη από εκκίνηση έχασε την 4η σχέση στο κιβώτιο.
Αρχιμηχανικός της Williams Patrick Head αντικρούοντας το επιχείρημα του οδηγού ανέφερε ότι “Εξετάσαμε πολύ προσεκτικά το κιβώτιο και δεν βρήκαμε το παραμικρό πρόβλημα, για ότι έγινε ο Carlos μπορεί να κατηγορεί μόνο τον εαυτό του.”
Ο Αργεντινός ανακοίνωσε αμέσως την αποχώρηση του από το σπορ όμως ο Frank Williams του ζήτησε να παραμείνει καθώς μετά την αποχώρηση του Alan Jones δεν ήθελε να χάσει ταυτόχρονα και τους 2 οδηγούς του.
Ο Carlos δέχθηκε και παρέμεινε.
Στο μεταξύ ο νέος teammate του ήταν ο Φιλανδός Keke Rosberg που μετά απο 2 χρόνια στην ομάδα του θρυλικού Emerson Fittipaldi πήρε επιτέλους την ευκαιρία να οδηγήσει για μια μεγάλη ομάδα. Ο Frank Williams ρώτησε τι γνώμη έχει ο Reutemann για τον νέο του teammate.
Απάντησε ειλικρινά: “Ξέρεις Frank φοράει Gucci και αλυσίδες, δεν ξέρω πόσο σοβαρός μπορεί να είναι;“
Η σεζόν του 1982 ξεκίνησε στην Νότια Αφρική με τον Carlos να τερματίζει δεύτερο πίσω από τον Alain Prost με Renault και τον Keke Rosberg πέμπτο, ενώ στον επόμενο αγώνα στο Βραζιλιάνικο GP εγκατέλειψε στον 21ο γύρο μετά από σύγκρουση με τον Rene Arnoux.
Το Βραζιλιάνικο GP αποδείχθηκε αιφνιδίως το τελευταίο του GP.
Αργεντινή και Ηνωμένο βασίλειο ήρθαν σε πόλεμο για τις νήσους Φώκλναντ. Έτσι ο πατριωτισμός του δεν του επέτρεπε να αγωνίζεται και να πληρώνεται από Βρετανική ομάδα, αυτή ήταν η επίσημη εκδοχή του ίδιου που κάποιοι διέψευσαν καθώς θεώρησαν ότι δεν είχε πλέον κίνητρα να αγωνίζεται.
Όποια και αν είναι η αλήθεια στα 40 του χρόνια και μετά από μια γεμάτη 10ετη καριέρα με 12 νίκες η F1 έχασε έναν εκ των κορυφαίων οδηγών της εποχής.
Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του φίλου του και πρώην teammate του Gilles Villeneuve ήρθε δυστυχώς η επιβεβαίωση με τον χειρότερο τρόπο για τα λόγια που του είπε για την διεκδίκηση του τίτλου το 1979.
Η Ferrari ζήτησε από τον Carlos να αντικαταστήσει τον Villeneuve αλλά αρνήθηκε.
Ενώ ο τραυματισμός του Didier Pironi οδήγησε την Ferrari για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες να χτυπήσει ξανά την πόρτα του Αργεντίνου, η απάντηση ήταν ξανά αρνητική κάνοντας ξεκάθαρο αυτή την φορά ότι έκλεισε οριστικά ο κύκλος του στην F1.
Το τέλος της καριέρα του Carlos στην F1 σε μεγάλο βαθμό καθορίστηκε από την πολιτική αλλά δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει ότι ο λιγομίλητος και ιδιοσυγκρασιακός Carlos Reutemann τα επόμενα χρόνια θα προετοίμαζε το έδαφος για να γίνει πολιτικός.
Συγκεκριμένα εξελέγη Κυβερνήτης της γενέτειρας του Santa fe το 1991-1995,1999-2003 και 2009-2015 ενώ υπήρχαν φήμες για το ενδεχόμενο να γίνει πρωθυπουργός ολόκληρης της χώρας του.
Δύο επιτυχημένες καριέρες λοιπόν, πολλές νίκες και ένα πρωτάθλημα που χάθηκε οδυνηρά στον τελευταίο αγώνα.
Για να καταλάβουμε όμως καλύτερα ποιος ήταν ο άνθρωπος Carlos Reutemann και πως επηρέασε τον οδηγό Carlos Reutemann!
Πίσω από την επιβλητική του παρουσία και τα αδρά χαρακτηριστικά δεν ήταν λίγες οι φορές που μαζί με τον κλειστό του χαρακτήρα δημιουργούσε ένα πέπλο μυστηρίου. Το γεγονός επίσης οτι μαζί με αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα του ήταν ικανότατος και ανταγωνιστικός πράγμα που δεν άρεσε στους teammate του Carlos Pace,Niki Lauda,Mario Andretti,Alan Jones και τον σχεδιαστή των μονοθεσίων της Ferrari Mauro Forghieri με τον οποίο είχαν συγκρούσεις.
Είχε αναφέρει κάποια στιγμή στον Gilles Villeneuve ότι τον εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ο Καναδός ταιριάζει απόλυτα στο περιβάλλον της F1σαν έχει γεννηθεί για να ανήκει εκεί με τον Gilles να τον ρωτάει “Εσύ Carlos δεν αισθάνεσαι ότι ανήκεις εδώ;” Για να λάβει την απάντηση “άλλες φορές ναι άλλες φορές όχι“.
Το οδηγικό στυλ του Carlos ήταν λιτό και απέριττο αποφεύγοντας να κάνει ανάποδα τιμόνια γι’ αυτό τον λόγο φαινόταν αργός ενώ κάθε άλλο ήταν εξαιρετικά γρήγορος. Eπιπλέον ήταν μηχανικό μυαλό έχοντας εξαιρετική αντίληψη πράγμα που τον έκανε ιδιαίτερα χρήσιμο για χιλιόμετρα δοκίμων εξέλιξης.
Οι 12 νίκες και τα 45 podium θα μπορούσαν να είναι περισσότερα και ίσως και ο πολυπόθητος τίτλος να είχε κατακτηθεί αν…Δεν ήταν στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή. Μια κρίσιμη απόφαση και ο άνθρωπος Reutemann όταν εμπόδιζε τον οδηγό Reutemann πιο αναλυτικά:
1)όταν αποφάσισε να φύγει το 1978 από την Ferrari για την μέχρι τότε κυρίαρχη Lotus που βρέθηκε σε απότομη αγωνιστική πτώση, κίνηση που πολύ πιθανό του στέρησε τον τίτλο του 1979
2)Η αποχώρηση του από την Williams και την f1 ίσως του στέρησε ένα τίτλο που μετά τις τραγωδίες της Ferrari κατακτήθηκε από τον Keke Rosberg στην πρώτη του χρονιά με την Williams.
3) και κυριότερο; Ο Carlos Reutemann ήταν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος καθώς κατά καιρούς η ψυχολογία του είχε μεταπτώσεις καθορίζοντας αρκετούς αγώνες του. Ήταν ικανός για απίστευτες επιδόσεις νίκες και εμφανίσεις της κλάσης του Ayrton Senna αλλά ήταν επίσης ικανός στον επόμενο αγώνα να εμφανιστεί ανέμπνευστος οδηγικα σε σημείο που μεταφορικά μπορούμε να πούμε ότι δεν μπορούσε ούτε τα κορδόνια του να δέσει.
Τα στατιστικά του δείχνουν ότι ήταν καλύτερος από κάποιους που έχουν γίνει πρωταθλητές, σε κάθε περίπτωση κέρδισε την αναγνώριση από αρκετό κόσμο των αγώνων ως αστεφάνωτος πρωταθλητής.
Αυτό το άρθρο θα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αφιέρωμα για έναν μεγάλο καλλιτέχνη με την θετική και την αρνητική του πτυχή.
Πράγματι ο Carlos Reutemann ήταν ένας καλλιτέχνης καθώς η καριέρα του είχε να επιδείξει αρκετά αριστουργήματα με λιγότερο γνωστά αλλά εξίσου σημαντικά.
Οι δύο επιτυχημένες συμμετοχές του σε αγώνες παγκοσμίου πρωταθλήματος Ράλι στον αγώνα της πατρίδας του το 1980 με αυτοκίνητο Fiat Abarth τερματίζοντας τρίτος, όπως τρίτος τερμάτισε και το1985(στο κύκνειο άσμα της αγωνιστικής καριέρας του Carlos) πίσω από το τιμόνι της Peugeot 205 Turbo ,έχοντας μέχρι σήμερα το μοναδικό επίτευγμα να είναι ο μόνος οδηγός αγώνων που κατέκτησε βάθρο στις δύο μεγάλες κατηγορίες F1 και Rally.
Στην προσωπική του ζωή υπήρξε παντρεμένος δύο φορές με την Maria “Mimicha” Bobbio που τον συνόδεψε σε όλη του την αγωνιστική ζωή και απέκτησαν δύο κόρες την Cora και την Mariana ενώ ο δεύτερος γάμος του ήταν με την Veronica Ghio.
Ο Carlos Reutemann το 2017 διαγνωστεί με καρκίνο στο συκώτι, δίνοντας έτσι άλλη μια μάχη διαφορετική από αυτές που είχε μάθει να δίνει μια ολόκληρη ζωή στις πίστες και στην πολιτική.
Στις 7 Ιουλίου του 2021 ο αινιγματικός Carlos Reutemann μετά από δύο πετυχημένες καριέρες και μια γεμάτη ζωή στα 79 του χρόνια πέρασε στην αιωνιότητα!
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.
