Ο Lewis Hamilton και η κυριαρχία του με την Mercedes αποτελούν αντικείμενο συζήτησης και κριτικής σχεδόν κάθε αγωνιστικό τριήμερο.
Η τελευταία επταετία έχει χαρακτηριστεί από την ηγεμονία ενός πιλότου, ή μίας ομάδας, ή ενός μονοθεσίου (όπως προτιμάει να το λέει ο καθένας), ενώ είναι πολλοί εκείνοι που σπεύδουν να δώσουν τα εύσημα σχεδόν αποκλειστικά στους μηχανικούς του εργοστασίου της Mercedes, αγνοώντας ή και αμφισβητώντας την όποια συμβολή του Lewis Hamilton στην όλη επιτυχία. Είναι όμως έτσι;
Κάνοντας μία μικρή αναδρομή στο παρελθόν, βλέπουμε πως οι φορές που ο πρωταθλητής έχει βγει από το μη πρωταθληματικό μονοθέσιο είναι ελάχιστες και μάλιστα υπό πολύ ειδικές συνθήκες. Αντίστοιχα, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι επίσης ελάχιστες οι φορές που ο πρωταθλητής δεν πανηγύρισε και πρωτάθλημα κατασκευαστών. Άρα, ο νόμος στην F1 θέλει τον πρωταθλητή να οδηγάει πρωταθληματικό μονοθέσιο. Αν αντιστρέψουμε την πρόταση αυτή, θα δούμε ότι τα πρωταθληματικά μονοθέσια οδηγούνται από πρωταθλητές ή αλλιώς από κορυφαίους.
Την προηγούμενη δεκαετία (2010-2019) είχαμε δύο ομάδες – πιλότους που κυριάρχησαν. Βλέποντας τους Mark Webber – Sebastian Vettel στην Red Bull, θα δούμε πως ο Αυστραλός, ουδέποτε τερμάτισε 2ος πίσω από τον πρωταθλητή ομόσταυλό του. Αυτό σημαίνει πως ο Sebastian Vettel κατάφερε να πάρει πολλά παραπάνω από το μονοθέσιό του, απ’ότι ο ομόσταυλός του. Αντίστοιχα, βλέποντας τον Lewis Hamilton, θα δούμε πως κέρδισε 6/7 πρωταθλήματα που διεκδίκησε, ενώ και το 2016 που έχασε χρειάστηκε να συμβούν πάρα πολλά για να ηττηθεί εν τέλει με διαφορά μετρήσιμη στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Από τα παραπάνω, μπορούμε να συμπεράνουμε πως δεν μπορεί ο καθένας να κερδίσει πρωτάθλημα.
Όπως επίσης, δεν μπορεί και η ομάδα να πάρει πρωτάθλημα με τον καθένα. Για παράδειγμα, λαμβάνοντας υπόψιν τα αποτελέσματα των #2 πιλότων, βλέπουμε πως δύο Mark Webber στην Red Bull ή δύο Valtteri Bottas στην Mercedes, δεν θα μπορούσαν να δώσουν το πρωτάθλημα στις ομάδες τους.
Τα αποτελέσματα του Mark Webber για παράδειγμα, τον έφεραν μέχρι την τρίτη θέση, ενώ αντίστοιχα ο Valtteri Bottas, πήρε την δεύτερη θέση στο νήμα το 2020 από τον εξαιρετικό αλλά άτυχο Max Verstappen.
Αν ανατρέξουμε ακόμα πιο πίσω, βλέπουμε πως ακόμα και στην κυριαρχία της Ferrari, σε ανταγωνιστικά χρόνια, πιλότοι που δεν οδηγούσαν το πρωταθληματικό μονοθέσιο, βρέθηκαν σε καλύτερη θέση στην κατάταξη από ότι ο Rubens Barrichello (τρανό παράδειγμα το 2003).
Αντίστοιχα, τις σεζόν 2005-2006, ο Giancarlo Fisichella που οδηγούσε την πρωταθληματική Renault, δεν μπόρεσε να σταματήσει τους Kimi Raikkonen και Michael Schumacher αντίστοιχα. Το 2009, ο Rubens Barrichello δεν μπόρεσε να κρατήσει την 2η θέση, με τον Sebastian Vettel να τον προσπερνά.
Όλα τα παραπάνω, οδηγούν στο συμπέρασμα πως δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να γίνει πρωταθλητής, αλλά επίσης δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να οδηγήσει την ομάδα του σε πρωτάθλημα. Ο λόγος που οι ομάδες πληρώνουν αδρά για τις υπηρεσίες των Sebastian Vettel και Lewis Hamilton είναι ακριβώς αυτός. Είναι ικανοί να οδηγήσουν την ομάδα σε πρωτάθλημα και να στεφθούν και οι ίδιοι πρωταθλητές.
Προσωπικά, θεωρώ άδικη την σύγκριση δύο πιλότων, καθώς είναι σπάνιο να περνούν τις ίδιες φάσεις στην καριέρα τους τις ίδιες χρονικές περιόδους. Ωστόσο, η ιστορία μας έχει δείξει πως κάθε κυριαρχία χρειάζεται έναν οδηγό ηγέτη. Σχεδόν πάντα, ο πρωταθλητής θα βγει από το καλύτερο μονοθέσιο.
Όμως, το πόσο απαραίτητος είναι ο εκάστοτε ηγέτης πιλότος για την ομάδα του, φαίνεται από το ότι είναι ο μόνιμος νικητής της, αυτός που την οδηγεί στις επιτυχίες και είναι σταθερά πάνω από τον ομόσταυλό του.
Τρανό παράδειγμα επιβεβαίωσης του παραπάνω είναι ο Valtteri Bottas. Δυστυχώς, ο Φινλανδός δεν εμπνέει σε καμία περίπτωση εμπιστοσύνη για το ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδας. Αυτό φαίνεται εξάλλου και από τις μονοετείς ανανεώσεις στο συμβόλαιό του, ώστε “να έχουμε τις επιλογές μας ανοιχτές” (όπως είχε πει ο Toto Wolff σε παλαιότερες δηλώσεις του). Αντίστοιχο παράδειγμα είναι και ο Mark Webber, αλλά και ο Giancarlo Fisichella.
Έχοντας ξεκαθαρίσει, λοιπόν, την αναγκαιότητα ενός κορυφαίου πιλότου για να στεφθεί πρωταθλήτρια μία ομάδα, αλλά και την αναγκαιότητα ενός πρωταθληματικού μονοθεσίου για να στεφθεί πρωταθλητής ένας πιλότος, γεννάται το εξής ερώτημα. Τι γίνεται όταν υπάρχουν δύο κορυφαίοι πιλότοι και μόνο ένας μπορεί να στεφθεί πρωταθλητής;
Nico Rosberg – Lewis Hamilton, Fernando Alonso – Lewis Hamilton, Jenson Button – Lewis Hamilton, Daniel Ricciardo – Max Verstappen, Sebastian Vettel – Charles Leclerc. Αυτά είναι δίδυμα κορυφαίων πιλότων ή ίσης δυναμικότητας (όπως προτιμάει ο καθένας να το λέει) που βρέθηκαν να διεκδικούν είτε νίκες, είτε πρωτάθλημα, είτε την καλύτερη δυνατή θέση στο πρωτάθλημα.
Όποιο ντουέτο οδηγών και αν πάρουμε θα παρατηρήσουμε πως οι σχέσεις μεταξύ αυτών ήρθαν σε ρίξη. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Όποιον κι αν στηρίξει η ομάδα, ο άλλος αδικείται. Όταν υπάρχει ανταγωνισμός και οι δύο ομόσταυλοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους, τότε καταλήγουν απλά να “κλέβουν” βαθμούς ο ένας από τον άλλον. Η συγκεκριμένη τακτική, την οποία ακολουθούσε ο Ron Dennis, έχει δείξει διαχρονικά να λειτουργεί όταν μία ομάδα τρέχει μόνη της, όπως με τους Senna – Prost. Σε περίπτωση όμως που υπάρχει έντονος ανταγωνισμός, όπως το 2007, οι πιλότοι απλά καταλήγουν να χάνουν βαθμούς μεταξύ τους, δίνοντας την ευκαιρία στον έταιρο ανταγωνιστή να αναδυθεί.
Σημαίνει, όμως, κάτι το παραπάνω για την ποιότητα των πιλότων; Ασφαλώς και όχι. Όταν δύο πιλότοι κορυφαίοι βρεθούν μαζί σε τέτοιες συνθήκες, θα κερδίσει όποιος έχει την εύνοια της ομάδας του, κάτι που φυσικά δεν είναι απαραίτητα κακό.
Τι γίνεται, όμως, όταν δύο κορυφαίοι βρεθούν μαζί, χωρίς να έχουν ανταγωνισμό;
Ας δούμε το παράδειγμα του Nico Rosberg με τον Lewis Hamilton. Στα 4 χρόνια ίσης μεταχείρισης (δια στόματος της ίδιας της Mercedes), ο Γερμανός νίκησε μόλις μία φορά. Ωστόσο, τα προβλήματα ήταν εμφανή μεταξύ τους. Οι δύο πάλευαν και εντός πίστας, αλλά και εκτός. Ακόμα και όταν δύο κορυφαίοι πιλότοι στην ίδια ομάδα παλεύουν μόνοι τους για πρωτάθλημα, τα προβλήματα είναι πολλά για μία ομάδα. Ένα σημαντικό εξ αυτών είναι ο τρόπος που χειρίζονται το παρασκήνιο. Δεν μοιράζονται πληροφορίες μεταξύ τους, δεν λειτουργούν ως ομάδα με αποτέλεσμα το υπόλοιπο team να χωρίζεται σε στρατόπεδα.
Στο παράδειγμα των Senna – Prost η ρίξη ήταν ακόμα χειρότερη, αφού έφτασαν σε σημείο να αμφισβητούν ο ένας τον άλλον και να κάνουν “αμφισβητίσιμες” κινήσεις για να πάρουν πρωτάθλημα.
Συμπερασματικά, δύο κορυφαίοι πιλότοι στο ίδιο τιμόνι, σημαίνει πόλεμος, διχόνοια και παρασκήνιο (2007). Σε καμία περίπτωση όμως η νίκη και η ήττα του ενός δεν δείχνει αν είναι καλύτερος ή όχι του άλλου.
Άρα, ένα υποτιθέμενο δίδυμο Sebastian Vettel – Lewis Hamilton θα ήταν απλά καταστροφικό συνολικά για μία ομάδα, αφού οι συνεχείς μάχες μεταξύ τους θα στερούσαν βαθμούς και μπορεί ακόμα και πρωτάθλημα οδηγών.
Έχοντας πει αυτό, δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να μειώνεται η προσπάθεια ενός πιλότου, επειδή οδηγάει το κορυφαίο μονοθέσιο. Η οδήγηση στο όριο και δίχως λάθη είναι αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους υπολοίπους, κάτι στο οποίο και ο Lewis Hamilton παίρνει άριστα.
Η κριτική στον εκάστοτε πρωταθλητή υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Ωστόσο, ο νόμος της F1 έχει δείξει πως στο κορυφαίο μονοθέσιο θα μεγαλουργούν πιλότοι όπως ο Sebastian Vettel, o Lewis Hamilton, o Michael Schumacher, δείχνοντας έτσι πως χρειάζεται συνδυασμός κορυφαίου πιλότου με κορυφαίο μονοθέσιο. Οτιδήποτε άλλο, είναι περιορισμένων δυνατοτήτων.
Είναι αλήθεια ότι ο Lewis Hamilton θα ήταν ακόμα 1 φορά πρωταθλητής αν δεν είχε πάει στην Mercedes, όπως και ο Schumacher με την Ferrari ή ο Vettel με την Red Bull. Ωστόσο, είναι επίσης αλήθεια ότι ο Lewis Hamilton έχει κάτι παραπάνω από τους υπόλοιπους στο grid, αλλιώς την θέση του θα την είχε οποιοσδήποτε άλλος.
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube και Twitter.
