Η πορεία του Βρετανικού GP τουλάχιστον όσο αφορά το θέαμα, ήταν εφάμιλλη με την διάρκεια ζωής των ελαστικών της Pirelli – το ωραίο έρχεται στο τέλος με κρότο…
Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως με την μεγάλη ατυχία του Hulkenberg, ο οποίος παρά την τρομερή του προσπάθεια τις τελευταίες ημέρες (με τον ίδιο να φτάνει αυθημερόν στην πίστα και να προσπαθεί να εξοικειωθεί με ένα παντελώς άγνωστο μονοθέσιο σε αυτόν), δεν ξεκίνησε καν, με την Racing Point να αναφέρει πως το μονοθέσιο του δεν έπαιρνε μπροστά.
Ήταν μια χαμένη ευκαιρία για το πολυπόθητο podium; Μάλλον όχι, αφού η RP χτες δεν είχε καμία σχέση με το μονοθέσιο των πρώτων αγώνων. Πάντως δεν ήταν ούτε η καλύτερη (pole στην Βραζιλία το 2010) ούτε η τελευταία, αφού εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο Perez θα μείνει εκτός και για τον δεύτερο αγώνα στο Silverstone.
Από εκεί και πέρα, το πρώτο από τα 2 safety car μπήκε στην πίστα όταν στον πρώτο μόλις γύρο, ο Albon «μάζεψε» τον πίσω δεξιά τροχό του Magnussen στην στροφή Club, παίρνοντας και ποινή 5 δευτερολέπτων για αυτό το συμβάν.
Αυτή η ποινή ήταν…αμφισβητήσιμη, ειδικά άμα δούμε τα αίτια της σύγκρουσης: ο Δανός «πάτησε» άσχημα στο κέρμπ και αναγκάστηκε να ανοίξει την γραμμή του, με τον Ταϊλανδό αντίπαλο του να εφαρμόζει κατά γράμμα το γνωστό «είδα φως και μπήκα» – όταν όμως ο K-Mag πήρε μια πιο κλειστή γραμμή (όπως είχε δικαίωμα να κάνει, αν και είχε αρκετό χώρο στα αριστερά), δεν υπήρχε επιστροφή για τον Albon, ο οποίος από τύχη δεν τελείωσε και τον δικό του αγώνα.
Η μεγάλη έξοδος του Kvyat στην Maggots μερικούς γύρους μετά ήταν η μοναδική ανωμαλία σε έναν κατά τα άλλα σταθερό αγώνα: μπροστά οι δυο Mercedes ήταν σε δικό τους αγώνα χωρίς να απειλούν η μια την άλλη και πόσο μάλλον να απειλούνται από τους υπόλοιπους, ο Verstappen είχε μια σταθερή διαφορά 10 δευτερολέπτων από τους προπορευόμενους και…30 δευτερολέπτων από τον Leclerc, ο οποίος με την σειρά του ήταν εξαιρετικός κρατώντας μια διαφορά ασφαλείας από τα πίσω μονοθέσια, τα οποία δύσκολα κάποιος θα έλεγε κατώτερα της SF1000.
Στο υπόλοιπο grid, με εξαίρεση μερικές προσπάθειες των Ricciardo και Stroll, η κατάσταση ήταν ομοίως παγιωμένη: οι McLaren να περνάνε τον αργότερο Grosjean και να μένουν πίσω από τον Leclerc, οι δυο Renault να ακολουθούν και στο τέλος της βαθμολογούμενης δεκάδας, δύο όχι-και-τόσο συνήθεις ύποπτοι: ο μεν Lance Stroll να απέχει παρασάγγας από την απόδοση των περασμένων τριημέρων, ο δε Sebastian Vettel να έχει μάλλον προκαλέσει την τύχη του με τις χτεσινές δηλώσεις «(πως) δεν μπορούν να πάνε χειρότερα αύριο τα πράγματα», χάνοντας μέχρι και την 10η θέση από την Alpha Tauri του Gasly.
Υπήρχε μια σημαντική λεπτομέρεια όμως: μετά το ατύχημα του Kvyat, το σύνολο των οδηγών (πλην του Grosjean και του Albon που άλλαξε νωρίτερα) μπήκε στα πιτ για να βάλει την σκληρή γόμα, η οποία έπρεπε να κάνει σχεδόν 40 γύρους μέχρι το πέσιμο της καρό σημαίας – και με το πλάνο της Pirelli να δίνει ως βέλτιστη διάρκεια ζωής τους 30-34 γύρους, η κατάσταση θα έφτανε νομοτελειακά σε οριακό σημείο.
Το έναυσμα δόθηκε από τον Valtteri Bottas, ο οποίος είδε την δεύτερη θέση να χάνεται μαζί με το πέλμα του ελαστικού του, ενώ ταυτόχρονα ο Verstappen το εκμεταλλεύτηκε μπαίνοντας στα πιτ για να πάρει τον έξτρα βαθμό του ταχύτερου γύρου, έχοντας κλειδωμένο το δεύτερο σκαλί του βάθρου. Ο επόμενος άτυχος ήταν ο Carlos Sainz χάνοντας μια εξαιρετική 4η θέση – και ενώ πολλοί νόμιζαν πως το feed της Liberty έδειχνε σε επανάληψη τον Bottas, μια ματιά στο κράνος έκανε φανερό πως ο Lewis Hamilton είχε πάθει ακριβώς το ίδιο…
…χωρίς να έχει σημασία, αφού ο Βρετανός κατάφερε να κρατήσει το μονοθέσιο του εντός πίστας στο τελευταίο χιλιόμετρο και να πανηγυρίσει την 87η νίκη της καριέρας του – με τον Verstappen δεύτερο και τον Charles Leclerc να παίρνει άλλη μια ανέλπιστη 3η θέση για την Ferrari.
Καταρχάς, όσο αφορά τον Hamilton, ήταν και τυχερός και άτυχος ταυτόχρονα. Για την ακρίβεια, τυχερός μέσα στην ατυχία του: σίγουρα η αστοχία ενός ελαστικού αποτελεί ατυχές γεγονός, αλλά το χρονικό σημείο αυτής (μερικές στροφές πριν τον τερματισμό και όχι λ.χ. στον προηγούμενο γύρο ή στην αρχή του τελευταίου) ήταν ένα παιχνίδι της τύχης που ευνόησε τον εξάκις παγκόσμιο, ο οποίος είδε την απειλή του Bottas να απομακρύνεται στον ορίζοντα όσο αφορά την βαθμολογία.
Κάτι που ακουγόταν πολύ στα σχόλια μετά τον αγώνα ήταν το άρθρο 27.4 των κανονισμών, το οποίο αναφέρει πως «σε κανένα χρονικό σημείο δεν πρέπει ένα μονοθέσιο να οδηγείται με τρόπο επικίνδυνο προς τους υπόλοιπους οδηγούς ή άλλα άτομα» – προφανώς, θέλοντας να στηλιτεύσουν την απόφαση του Hamilton να συνεχίσει στην πίστα και να μην σταματήσει το μονοθέσιο, παρά το γεγονός πως το εμπρός αριστερά ελαστικό είχε περίπου εξαϋλωθεί.
Το ζήτημα εδώ είναι πως όπως το μεγαλύτερο μέρος των κανονισμών σε αυτό το σπορ, και αυτός ερμηνεύεται κατά το δοκούν: από την στιγμή που ο Βρετανός είχε περάσει για τελευταία φορά την είσοδο του pitlane, δεν είχε υποχρέωση να σταματήσει για αλλαγή ελαστικών, ενώ το ίδιο ισχύει και για το μονοθέσιο του – από την στιγμή που μπορούσε να το πιλοτάρει με σχετική ασφάλεια εντός πίστας, δεν είχε υποχρέωση να το σταματήσει εκτός αυτής.
Όσο αφορά τον Verstappen τώρα, η πρώτη ανάγνωση κρίνει λανθασμένη την κίνηση της Red Bull να τον βάλει για μαλακή γόμα, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα προσπερνούσε με σχετική άνεση τον Hamilton και θα έβλεπε εκείνος πρώτος την καρό σημαία. Όπως θα λέγανε και στα paddock του Silverstone όμως, εκ των υστέρων είναι όλοι τέλειοι: το pitwall της RBR έκανε την λογική κίνηση με τα τότε δεδομένα, ενώ και ο Horner δήλωσε πως η μεταγενέστερη «αυτοψία» στα ελαστικά του Ολλανδού έδειξαν σχισμές που πιθανώς να οδηγούσαν σε παρόμοια κατάληξη με τα ασημί μαύρα βέλη.
Σε κάθε περίπτωση, οι θεότρελοι τελευταίοι γύροι ήταν τελείως παράταιροι με τον υπόλοιπο αγώνα, αν και για μια ακόμα φορά επιβεβαίωσαν τον άγραφο κανόνα πως «εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει η Formula 1» – και άμα χτες έγιναν όλα αυτά, φανταστείτε στον επόμενο αγώνα, στον οποίο θα υπάρχουν μια σκάλα μαλακότερα ελαστικά…
+1 Για μια ακόμη φορά, οι οδηγοί της Ferrari είχαν ένα τελείως διαφορετικό Σαββατοκύριακο – μετά από το ένα δευτερόλεπτο διαφοράς στις κατατακτήριες, το βάθρο του Leclerc έρχεται σε ευθεία αντιπαραβολή με την δέκατη θέση του Vettel, αν και τα δύο αποτελέσματα είχαν μια δόση τύχης. Αν βέβαια η πολύ καλή εμφάνιση του Leclerc, ο οποίος έκανε εξαιρετικό αγώνα συναρτήσει του μονοθεσίου του, είναι απόδειξη του ταλέντου του, θα ήταν άδικο να κρίνουμε ομοίως τον Vettel, αφού ο τετράκις πρωταθλητής είχε προβλήματα με το μονοθέσιο του σε όλη την διάρκεια του τριημέρου και σε καμία περίπτωση δεν ένιωθε άνετα μέσα σε αυτό. Όπως και να έχει, μετά και από την δήλωση του Elkann πως «δεν πρέπει να περιμένουμε νίκες πριν το 2022», μικρή σημασία έχουν όλα αυτά…
+2 Μπορεί να πέρασε στα ψιλά συγκριτικά με τον χαμό στις πρώτες θέσεις, αλλά το χτεσινό αποτέλεσμα ήταν ίσως όσο πιο κοντά έφτασε η Renault σε πόντιουμ από την επανασύσταση της ως εργοστασιακή ομάδα το 2016 και μετά. Πραγματικά, μετά από τις δηλώσεις του Abiteboul στην Ουγγαρία πως «η 8η θέση του Daniel είναι ενδεικτική της δυναμικότητας μας», το χτεσινό 4-6 φαίνεται ακόμα καλύτερο. Ούτως η άλλως, με εξαίρεση τις πρωτοπόρες ομάδες (Mercedes, Red Bull) και τις καθαρά υποδεέστερες (Williams, Haas, Alfa Romeo), το midfield έχει πολύ μικρές διαφορές – σε πλήρη αντίθεση με το prize money, αφού τα 46.000.000$ της τρίτης θέσης δεν συγκρίνονται με τα 24.000.000$ της έβδομης…
+3 Μετά την δεύτερη συνεχόμενη έξοδο από το Q2 στις κατατακτήριες, ήταν φανερό πως ο Alexander Albon βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση, η οποία έγινε ακόμα δυσκολότερη όταν εξέτισε την ποινή του στα μέσα του αγώνα, νομοτελειακά βρισκόμενος στο πίσω μέρος του grid. Η στρατηγική των δυο πιτ όμως δούλεψε υπέρ του, και με το υπόλοιπο grid να παλεύει να φτάσει στην γραμμή του τερματισμού, κατάφερε να φτάσει μέχρι την 8η θέση. Είναι φανερό από τα αποτελέσματα του πως ο Ταϊλανδός νιώθει πιο άνετα στον αγώνα παρά στις κατατακτήριες αν και η απόσταση από τον Verstappen παραμένει μεγάλη – και όπως όλοι ξέρουμε, η Red Bull είναι το χειρότερο μέρος για να είσαι #2 οδηγός…
