Μπορεί η Ducati να χάσει έναν ‘δικό’ της τίτλο;
Το Grand Prix της Ιαπωνίας αποτελεί παρελθόν, και η Ducati θριάμβευσε για μια ακόμη φορά. Αυτή ήταν η 11η νίκη, σε 16 αγώνες φέτος. Ωστόσο κανείς αναβάτης της δεν είναι πρωτοπόρος στη βαθμολογία. Γιατί;
Τέσσερις αγώνες απέμειναν για την ολοκλήρωση και του φετινού Πρωταθλήματος. Η κυριαρχία της Ducati στην πλειοψηφία των αγωνιστικών τριημέρων είναι εμφανής. Ήταν μια εξέλιξη η οποία ‘φαινόταν’ από τις δυο προηγούμενες σεζόν, όταν και ο Ιταλικός κολοσσός κατέκτησε με ευκολία, όπως και φέτος, το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.
Αυτό όμως που αποτελεί διακαή πόθο από το 2007 και τον Casey Stoner είναι το Πρωτάθλημα των Οδηγών. Τότε ήταν και η μοναδική σεζόν που η Ducati τα κατάφερε. Φέτος υπάρχει ‘χρυσή’ ευκαιρία να τα καταφέρουν, όμως και πάλι οι αναβάτες της Ducati αδυνατούν να πάρουν προβάδισμα στη βαθμολογία. Οι λόγοι είναι αρκετοί…
Διαφορετικοί πρωτοπόροι
Οι Ducati που στέκονται στην σχάρα εκκίνησης του κάθε Grand Prix φέτος είναι τουλάχιστον 8. Έκτακτες συμμετοχές, όπως αυτή του Pirro, ανεβάζει κι άλλο το αρχικό νούμερο. Δεν είναι λίγες οι φορές που ομάδες με κινητήρα Ducati αλλά, θεωρητικά, δορυφορικές, διεκδικούν με αξιώσεις νίκες και βάθρα. Αυτό υποδεικνύει πως κάθε αναβάτης εντός πίστας έχει 23 (ή περισσότερους) αντιπάλους. Ο καθένας γνωρίζει πως μπορεί να κάνει την ιδανική εμφάνιση και να πάρει πόντους, που δεν μπορεί να υπολογίσει η ομάδα του πριν την έναρξη ενός αγωνιστικού τριημέρου. Αυτό είναι συστατικό που πάντα υπήρχε στο MotoGP.
Οι μικρές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ, σχεδόν, όλων των ομάδων κάνει άπαντες να ελπίζουν. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που 15 ή 20 αναβάτες σε διαδικασία Κατατακτήριων Δοκιμών ‘σημειώνουν’ χρόνο εντός του ίδιου δευτερολέπτου. Ο ανταγωνισμός είναι υψηλός και οι δορυφορικές ομάδες δεν υπηρετούν με την ίδια λογική, όπως στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της F1, τις ομάδες που τους προμηθεύουν με κινητήρες.
Ένας ακόμη λόγος που δυσκολεύεται η Ducati να ‘καθαρίσει’ το Πρωτάθλημα είναι η ‘απαγορευμένη’ μέθοδος των team orders. Η νίκη του Enea Bastianini στην Αραγονία ‘συνέτριψε’ για μια ακόμη φορά σενάρια συνωμοσίας, που σε άλλα Πρωταθλήματα φυσικά και επιτρέπεται. Στο MotoGP, όπως τονίσαμε και παραπάνω, κάθε αναβάτης έχει εντός πίστας 23 αντιπάλους. Η Ducati θα είχε πιο εύκολο έργο εάν οι βαθμοί που έχει κατακτήσει, είχαν ‘συγκεντρωθεί’ στο πρόσωπο ενός αναβάτη. Ωστόσο, αυτό είναι εκτός της ιδεολογίας του Πρωταθλήματος…
Κανείς δεν έχει τη συνέπεια των Quartararo, Mir
Κάθε Πρωτάθλημα αποτελείται από 20+ διαφορετικά Grand Prix σε ένα χρονικό διάστημα 8-9 μηνών. Βασικό συστατικό για να κατακτηθούν οι στόχοι ενός αναβάτη ή μιας ομάδας είναι η συνέπεια. Έχει διαπιστωθεί πολλές φορές πως κάθε βαθμός είναι χρήσιμος, και κάθε λάθος πληρώνεται. Κανείς από τους αναβάτες της Ducati τις τρεις τελευταίες σεζόν δεν διέγραψε την πορεία που έκαναν οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές των σεζόν αυτών. Joan Mir και Fabio Quartararo κατάφεραν να είναι συνεπείς στις περισσότερες πίστες και να κατακτήσουν στο φινάλε το μέγιστο των στόχων που οριοθέτησαν.
Ο Pecco Bagnaia είναι ο κύριος εκφραστής της προσπάθειας της Ducati για κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Το μεγάλο θέμα του Ιταλού είναι πως αργεί σε κάθε σεζόν να βρει ρυθμό. Είναι κάτι που αναμενόταν φέτος να σταματήσει, όμως και πάλι ο Bagnaia έκανε πολλά λάθη. 4 εγκαταλείψεις στους 10 πρώτους αγώνες είναι δύσκολο να ‘μακιγιαριστούν’, όμως ο Bagnaia τα κατάφερε κάνοντας ένα ‘Πρωταθληματικό’ δεύτερο μισό, και να είναι μόλις 18 πόντους πίσω αυτή τη στιγμή.
Ο Jack Miller ‘μεταπήδησε’ στη Ducati ως No.1, όμως άμεσα έχασε αυτό το προνόμιο και λίγες εβδομάδες νωρίτερα ανακοινώθηκε και η αποχώρηση από το ‘κόκκινο’ γκαράζ στο τέλος της σεζόν. Οι εμφανίσεις του Αυστραλού ποτέ δεν ξεχώρισαν, με τα νούμερα του να είναι πολύ ‘φτωχά’. Το μεγαλύτερο σφάλμα του ‘Thriller’ είναι πως ποτέ δε μπόρεσε να ‘βάλει’ στη σειρά 3-4 καλά πλασαρίσματα, ώστε να κάνει αισθητή την παρουσία του στη μάχη του Πρωταθλήματος.
Το ταλέντο υπάρχει και κάνει τη Ducati να αισιοδοξεί
Οι δυο αναβάτες της Pramac δεν έχουν νίκη φέτος, όμως έχουν ανέβει 7 φορές στο βάθρο. Ο Zarco ακόμη αναζητά την πρώτη του νίκη στη μεγάλη κατηγορία, όμως είναι ανταγωνιστικός στις περισσότερες πίστες. Χωρίς να νικά όμως, φυσικά και δε μπορεί να διεκδικήσει ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Από την άλλη, ο Martin δείχνει να είναι αρκετά χειρότερος μετά το ‘μπαμ’ που έκανε πέρυσι. Πολύ λιγότερες φορές μάχεται για τις κορυφαίες θέσεις, ενώ σε αρκετά Grand Prix χάνει τον ρυθμό του στους τελευταίους γύρους.
Ο Enea Bastianini είναι ένα σπουδαίο ταλέντο και το μέλλον του είναι στη Ducati Lenovo. Αυτή τη χρονιά όμως, δεν μοιάζει πιθανό να ανατρέψει μια διαφορά 49 πόντων σε 4 αγώνες. Ο Ιταλός έχει βάλει τα ‘γυαλιά’ στον ανταγωνισμό με τέσσερις νίκες, όμως μεγάλο ζήτημα του αποτελεί πως σε κάποιους αγώνες ‘χάνεται’ και μάχεται για θέσεις που δεν αναλογούν σε έναν υποψήφιο Παγκόσμιο Πρωταθλητή.
Luca Marini, Marco Bezzecchi και Fabio Di Giannantonio αποτελούν ενδιαφέροντα project για το μέλλον, με τις ικανότητες τους να κάνουν τη διαφορά σε συγκεκριμένες πίστες. Αμφότεροι, όμως, έχουν αρκετό δρόμο μπροστά τους για να μπορέσουν να μπουν στην ‘ελι΄τ’ της κορυφαίας κατηγορίας.
Εν κατακλείδι, οι τέσσερις αγώνες που απομένουν μπορούν να μας δώσουν ένα συναρπαστικό φινάλε σε ένα Πρωτάθλημα που όλα τα δεδομένα έμοιαζαν να ‘οδηγούν’ στο γκαράζ της Ducati. Θα καταφέρουν Bagnaia και Bastianini να ‘σηκώσουν’ το βάρος και να γράψουν ιστορία;
Διαβάστε όλα τα νέα της F1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord,Twitter
