Είναι το αυτοκίνητο ή ο οδηγός; Το F1racingnews.gr θυμάται τα μονοθέσια της Formula 1 που πήραν το πρωτάθλημα χωρίς να είναι τα καλύτερα.
Έχει ποτέ καταφέρει κάποιος οδηγός να πάρει τον τίτλο με αυτοκίνητο που δεν ήταν το καλύτερο;
Οχι μόνο έχει γίνει αυτό, αλλά έχει γίνει τουλάχιστον δέκα φορές.
Εδώ σας τις παραθέτουμε και κρίνετε μόνοι σας τι ρόλο έπαιξε η τύχη και τι ρόλο το ταλέντο.
10) Juan Manuel Fangio ( Lancia-Ferrari D50) 1956
Γρηγορότερο μονοθέσιο: Maserati 250F
O Stirling Moss είχε το γρηγορότερο αυτοκίνητο, μία εργοστασιακή Maserati 250F, ενώ η σχέση του Fangio με τον ευέξαπτο Enzo Ferrari ήταν τεταμένη.
Ο Ferrari είχε κληρονομήσει το πρόγραμμα της Lancia D50 την προηγούμενη χρονιά, αφότου ο κατασκευαστής από το Τορίνο έπεσε έξω.
Τα αυτοκίνητα πήγαν στον Enzo δωρεάν, πράγμα για το οποίο αυτός σχολίασε: ” Πιστεύω ότι θα έπρεπε να πληρώνομαι για να παίρνω τέτοια σκατά.”
Ο Fangio ξεκίνησε το πρωτάθλημα με νίκη στην πατρίδα του την Αργεντινή και ο Moss κέρδισε στο Monaco.
Μετά όμως ο teammate του Fangio, Peter Collins, κέρδισε σε Βέλγιο και Γαλλία.
Ο Fangio αντεπιτεθηκε στο Nürburgring και ήταν πίσω από τους Moss και Collins στην Monza.
Όταν η Ferrari του έσπασε, ο Collins του έδωσε εθελοντικά το μονοθέσιο του (τότε επιτρεπόταν να οδηγούν δύο πιλότοι το ίδιο αυτοκίνητο, απλά μοιράζονταν τυχόν βαθμούς) και τερμάτισε στους βαθμούς, εξασφαλίζοντας το πρωτάθλημα.
9) Mike Hawthorn (Ferrari Dino 246) 1958
Γρηγορότερο μονοθέσιο: Maserati 250F και Vanwall
Εκείνη η χρονιά σε έκανε να αναρωτιέσαι αν το πρωτάθλημα πηγαίνει στον καλύτερο οδηγό.
Ο Fangio αποσύρθηκε στα μέσα της σεζόν και ο Stirling Moss κέρδισε τέσσερις αγώνες, έναν με Cooper και τρεις με Vanwall, o Tony Brooks τρεις, αλλά ο Mike Hawthorn μόνο έναν (στην Reims της Γαλλίας).
Ο Moss που ήταν πολύ ομαδικός παίχτης, θυσίασε τις ελπίδες του για τίτλο στο Πορτογαλικό Grand Prix του Oporto.
Εκεί ο Hawthorn ήταν έτοιμος να τιμωρηθεί από τους κριτές επειδή μετά από έξοδο τον είχαν σπρώξει για να επιστρέψει στην πίστα, αλλά ο Moss τους είπε ότι ο Hawthorn βρισκόταν στο πεζοδρόμιο όταν τον εσπρωξαν και πως οι κανονισμοί αναφέρονταν μόνο στην πίστα.
Η μαρτυρία του Moss μάλλον έσωσε την δεύτερη θέση για τον Hawthorn, που τελείωσε το πρωτάθλημα με έναν βαθμό περισσότερο από τον Moss.
Ωστόσο, το αγωνιστικό πνεύμα στην Ferrari δεν ήταν στα πάνω του εκείνο τον καιρό.
Με τον Moss να κάνει περίπατο στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στο Μαρόκο, η Scuderia διέταξε τον Phil Hill να δώσει την δεύτερη θέση στον Hawthorn για να πάρει τον τίτλο.
8) Denny Hulme (Brabham BT20) 1967
Γρηγορότερο μονοθέσιο : Lotus 49
O Jack Brabham είχε πάρει το πρωτάθλημα του 1966 παρατάσσοντας την καλύτερα προετοιμασμένη ομάδα για τους νέους κανονισμούς κινητήρων τριών λίτρων στην F1.
Οι Repco V8 ήταν ελαφριοί, απλοί και αποδοτικοί και παρότι ο Cosworth DFV V8 θα παρουσιαζόταν το καλοκαίρι του 1967, φαινόταν πως ίσως η Brabham θα έπαιρνε τον τίτλο.
Η τέταρτη θέση στο GP της Ν. Αφρικής και η νίκη που ακολούθησε στο Monaco έφεραν τον σκληρτράχηλο Νεοζηλανδός Denny Hulme στην κορυφή του πρωταθλήματος μέχρι ο Clark να κερδίσει στο Ολλανδικό GP του Zandvoort, στο ντεμπούτο της πανίσχυρης Lotus 49.
Το μονοθέσιο με τον κινητήρα της Cosworth ήταν πραγματικά μια κατηγορία πάνω και ο Jim πήρε τρεις ακόμα νίκες σε Μ. Βρετανία, Η.Π.Α και Μεξικό.
Τελικά όμως δεν ήταν αρκετές.
Ένα σερί συνεχών βαθμολογήσεων και μια δεύτερη νίκη στο Γερμανικό GP έδωσαν στον Hulme τον τίτλο με 51 βαθμούς έναντι 46 του Brabham
7) Niki Lauda (Ferrari 312T2) 1977
Γρηγορότερο αυτοκίνητο: Lotus 78
Η πρώτη επίθεση του Collin Chapman στο ground effect φαινόταν στην Lotus 78, την αποκαλούμενη “wing car”, που παρουσιάστηκε στις αρχές του 1977.
Όπως οι περισσότερες Lotus ήταν μονοθέσιο των των άκρων με μικρές τελικές και ενώ η συμπεριφορά και η πρόσφυση που έδινε ήταν εξαιρετικές, η αξιοπιστία της δεν ήταν.
Ο Mario Andretti πήρε τέσσερις νίκες με την 78, ο Gunnar Nilsson μία.
Ωστόσο η τρομερή αξιοπιστία της Ferrari 312Τ2 έδωσε στον Niki τρεις νίκες.
Αυτές, μαζί με τις συνεχόμενες βαθμολογήσεις του, του επέτρεψαν να πλησιάσει στους τίτλους μετά την δραματική εξέλιξη του πρωταθλήματος του 1976.
Μάλιστα κέρδισε με τόση μεγάλη διαφορά, που είχε την άνεση σε μία έκρηξη οργής να παρατήσει την Ferrari και να φύγει δύο αγώνες πριν το τέλος.
6) Jody Scheckter (Ferrari 312T4) 1979
Γρηγορότερο μονοθέσιο : Williams FW07
Η μάχη για τον τίτλο του 1979 μπερδεύτηκε αρκετά από το γεγονός οτι στην βαθμολογία μετρούσαν μόνο τα τέσσερα καλύτερα αποτελέσματα του καθενός από τα δύο μισά του πρωταθλήματος των 15 αγώνων.
Εν το μεταξύ, η Ferrari του Jody Scheckter με Michelin κέρδισε σε Βέλγιο και Μονακό, πριν η νέα και εκπληκτική Williams FW07 εξελιχθεί σε αξιόπιστο ανταγωνιστή.
Η εξέλιξη της φιλοσοφίας ground-effect του Chapman από τον Patrick Head έκανε σύντομα την FW07 το γρηγορότερο μονοθέσιο της χρονιάς και ο Regazzoni πήρε την πρώτη νίκη της Williams στο Silverstone.
Ακολούθησαν νίκες του Alan Jones σε Hockenheim, Osterreichring, Zandvoort και Μόντρεαλ, αλλά μέχρι τότε η τρίτη νίκη του Scheckter για την χρονιά στην Monza του είχε εξασφαλίσει τον τίτλο.
Είχε βέβαια και την βοήθεια του teammate του, Gilles Villeneuve, που ακολούθησε ήσυχα στην δεύτερη θέση στην Ιταλία, παρότι γνώριζε πως αν αγνοούσε τα team orders και προσπερνούσε το πρωτάθλημα θα ήταν δικό του.
5) Keke Rosberg (Williams FW08), 1982
Γρηγορότερο μονοθέσιο: Brabham-BMW BT50
Το 1982 η επανάσταση των turbo κλιμακωνόταν, αλλά ήταν ακόμα εφικτό να κερδίσει και κάποιο ευκίνητο και ελαφρύ μονοθέσιο με Cosworth V8.
Εδώ μπαίνει στην ιστορία και ο νέος τότε στην Williams Keke Rosberg, ο καφεϊνομανής μανιώδης καπνιστής Φιλανδός άσος που πάντα ριψοκινδύνευε όταν υπήρχε η προοπτική μιας νίκης.
Ωστόσο αυτή ήταν μία σπάνια χρονιά, υπό την έννοια οτι κανείς δεν πήρε πάνω από δύο νίκες και παρότι ο Alain Prost αρχικά έδειχνε έτοιμος για τον τίτλο με την Renault RE30, οι συνεχείς βαθμολογήσεις του Keke και η νίκη του στο Ελβετικό GP της Dijon-Prenois του έδωσαν τον τίτλο.
Στο τέλος η πέμπτη θέση στο Las Vegas GP στο Ceasars Palace του εξασφάλισε τον τίτλο με πέντε βαθμούς διαφορά από τους Didier Pironi και John Watson, που κατετάγησαν δεύτεροι στο πρωτάθλημα.
4) Alain Prost (McLaren MP4/2C-TAG) 1986
Γρηγορότερο μονοθέσιο : Williams-Honda FW11
Ο Alain Prost κυριάρχησε το 1985 και έγινε ο πρώτος Γάλλος πρωταθλητής, αλλά ήταν προφανές πως η McLaren-TAG θα είχε προβλήματα με τις ανερχόμενες Williams-Honda το 1986 και έτσι έγινε.
Ενώ όμως ο Nigel Mansell και ο Nelson Piquet ανταγωνίζονταν σκληρά – πέντε νίκες ο Mansell, τέσσερις ο Piquet -,o Prost πήρε και τις τέσσερις νίκες της McLaren.
Στον τελευταίο αγώνα στην Αδελαϊδα ο Prost ήταν με διαφορά το αουτσάιντερ.
Ο Mansell πήγαινε για τίτλο όταν ξαφνικά κλάταρε το πίσω ελαστικό του με 320 χλμ./ώρα και τον ανάγκασε να εγκαταλείψει.
Ο Piquet οδήγησε τον αγώνα αλλά αναγκάστηκε να κάνει ένα προληπτικό pit stop για τα ελαστικά του και ο Prost πέρασε μπροστά.
Δεν είχαν τελειώσει όλα όμως.
Η ένδειξη της κατανάλωσης έδειχνε πως δεν είχε καύσιμα, αλλά τελικά συνέχισε και κέρδισε τον αγώνα.
Ο υπολογιστής έκανε λάθος.
3) Ayrton Senna (McLaren-Honda MP4/6) 1991
Γρηγορότερο μονοθέσιο: Williams-Renault FW14
O Ayrton Senna δεν μαδουσε ποτέ τα λόγια του.
Όταν επέστρεψε από τις χειμερινές διακοπές και οδήγησε τη νέα McLaren με τον Honda V12, ρώτησε τους Ιάπωνες τι στο διάολο έκαναν όλο τον χειμώνα.
Προφανώς ο απαιτητικός Βραζιλιάνος δεν είχε ικανοποιηθεί καθόλου.
Εκτός αυτού, η Williams FW14 σίγουρα θα ήταν άξιος αντίπαλος, ιδιαίτερα αφού ο Nigel Mansell άλλαξε γνώμη, δεν αποσύρθηκε και ξαναπήγε στην ομάδα του Frank.
Η νέα Williams ήταν όμως αναξιόπιστη στην αρχή της χρονιάς και ο Senna κέρδισε τους πρώτους τέσσερις αγώνες.
Αργότερα δυσκολεύτηκε αρκετά, αλλά τελικά κατέληξε με επτά νίκες και το τρίτο του πρωτάθλημα.
2) Michael Schumacher (Benetton-Renault B195) 1995
Γρηγορότερο μονοθέσιο: Williams-Renault FW17
Ο Damon Hill ξεκίνησε το 1995 με δύο νίκες σε τρεις αγώνες με την Williams, αποφασισμένος να εκδικηθεί την ήττα του 1994 μετά την σύγκρουση του με την Benetton-Ford του Michael Schumacher στην μάχη για την πρωτιά στην Αδελαΐδα.
Ο Damon όμως δεν τα πήγαινε καλά στην πίεση.
Σε Silverstone και Monza τσαπατσούλικες κινήσεις για προσπέρασμα στον Schumi κατέληξαν σε συγκρούσεις, στο δε Hockenheim, έναν αγώνα που θα έπρεπε να είχε πάρει περπατώντας, ο Hill βγήκε εκτός πίστας ενώ προηγείτο στον δεύτερο γύρο.
Ο Damon επέστρεψε στις νίκες στην Ουγγαρία αλλά μετά ο Schumacher έδειξε ποιος είναι το αφεντικό κερδίζοντας στο Spa από το πίσω μέρος του grid.
Η ειρωνεία ήταν ότι μόλις κρίθηκε το πρωτάθλημα ο Damon ξανακέρδισε στην Αδελαΐδα, παίρνοντας φορά για το πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς
1)Fernando Alonso (Renault R25) 2005
Γρηγορότερο μονοθέσιο: McLaren-Mercedes MP4-20
Σίγουρα η McLaren ήταν το γρηγορότερο μονοθέσιο όλη την χρονιά με τους Kimi Raikkonen και Juan Pablo Montoya να παίρνουν 10 νίκες σε 19 αγώνες, αλλά η έλλειψη ταχύτητας της Renault αντισταθμίστηκε από την οδήγηση του Fernando Alonso, που κινήθηκε όλη την χρονιά με άψογη στρατηγική.
Έχοντας στη διάθεσή του έναν νέο κινητήρα με υψηλό όριο στροφών για τον τελευταίο αγώνα στη Σαγκάη, ο Fernando έδειξε τι μπορεί να κάνει από την pole και με άδεια πίστα μπροστά του.
Η ικανότητα της McLaren να εφαρμόζει ποικίλες στρατηγικές ανεφοδιασμού και να παίρνει καταπληκτικά αποτελέσματα από το πίσω μέρος του grid, έδειξαν την καθαρή ανωτερότητα της MP4-20.
Η McLaren ήταν πάντα μέσα στα καλά αποτελέσματα.
Ωστόσο, πάντα είχες την αίσθηση ότι η Renault μπορούσε να αποδώσει και καλύτερα αν υπήρχε ανάγκη.
(Oι επιλογές αποτελούν προσωπικές επιλογές της ομάδας του F1racingnews.gr. Περιοριζόμαστε μόνο σε 10 επιλογές οπότε κάποιες πρέπει να μένουν εκτός λίστας.)
Διαβάστε όλα τα νέα της Formula 1 εδώ, ενώ πλέον μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram, YouTube, Tik Tok, Discord και Twitter.
